Το παλαιό καθεστώς θα παίξει το πατριωτικό χαρτί για κάποιο διάστημα, ώστε στη συνέχεια να βγάλει από το μανίκι του τον «μπαλαντέρ» της προδοσίας. Αυτό θα πράξουν στα ελληνοτουρκικά διάφοροι «επιφανείς» της συμμαχίας των προθύμων.
Οι άνθρωποι που στα Ίμια «σάλπιζαν» την ανάγκη για άτακτη υποχώρηση στις αξιώσεις των Τούρκων και υποστήριζαν μια πολιτική «κατευνασμού», η οποία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά άνευ όρου παράδοση στην Άγκυρα, τώρα θα προσπαθήσουν να πείσουν το πανελλήνιο ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά για το εθνικό συμφέρον.
Εδώ και κάποιες ημέρες έχει επισημανθεί η απόπειρα κάποιων θεωρητικών του ενδοτισμού να αυτοδιαφημιστούν ως «υπεύθυνοι πατριώτες» και να στρέψουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης προς τα εθνικά θέματα, και ειδικά προς την τουρκική απειλή.
Η τακτική τους είναι απολύτως προβλέψιμη. Αμέσως μετά τις απανωτές καταγγελίες για την υπαρκτή παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία και την ομολογουμένως επεκτατική πολιτική που ασκεί, θα εκθέσουν τις διαφορές ισχύος ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, και στο τέλος θα παρουσιάσουν ως... τετελεσμένο κάτι το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Δηλαδή, αφού «η Τουρκία είναι πολύ πιο ισχυρή από την Ελλάδα», ας «τα βρούμε», αφού «δεν είναι σωστό να σκοτωθούμε για πετρέλαιο και φυσικό αέριο», που «φτάνει για όλους».
Η παρουσίαση συμβάντων, πολιτικών και εν εξελίξει συγκρούσεων ως «τετελεσμένων γεγονότων» είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα στη φαρέτρα της συμμαχίας των προθύμων, εκείνων που έλεγαν ότι δεν πρέπει να «σκοτωθούμε για ακατοίκητα βράχια, όπως τα Ιμια», ότι το Σχέδιο Ανάν ήταν «η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου» και πως η παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους «όχι μόνο ήταν αναπόφευκτη, αλλά και επιβεβλημένη».
Όλα αυτά, που παρουσίαζαν ως «μονοδρόμους» και «τελευταία παράθυρα ευκαιρίας για την Ελλάδα», ήταν απλώς μύχιοι πόθοι της Τουρκίας. Τα ίδια και χειρότερα θα ακούσουμε το επόμενο χρονικό διάστημα για τον ελληνικό υποθαλάσσιο πλούτο.
Ας μην κάνουμε τη χάρη στην Τουρκία να επιτρέψουμε να περάσουν οι «δούρειοι ίπποι» της εντός των συνειδήσεών μας.
Οι άνθρωποι που στα Ίμια «σάλπιζαν» την ανάγκη για άτακτη υποχώρηση στις αξιώσεις των Τούρκων και υποστήριζαν μια πολιτική «κατευνασμού», η οποία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά άνευ όρου παράδοση στην Άγκυρα, τώρα θα προσπαθήσουν να πείσουν το πανελλήνιο ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά για το εθνικό συμφέρον.
Εδώ και κάποιες ημέρες έχει επισημανθεί η απόπειρα κάποιων θεωρητικών του ενδοτισμού να αυτοδιαφημιστούν ως «υπεύθυνοι πατριώτες» και να στρέψουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης προς τα εθνικά θέματα, και ειδικά προς την τουρκική απειλή.
Η τακτική τους είναι απολύτως προβλέψιμη. Αμέσως μετά τις απανωτές καταγγελίες για την υπαρκτή παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία και την ομολογουμένως επεκτατική πολιτική που ασκεί, θα εκθέσουν τις διαφορές ισχύος ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, και στο τέλος θα παρουσιάσουν ως... τετελεσμένο κάτι το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Δηλαδή, αφού «η Τουρκία είναι πολύ πιο ισχυρή από την Ελλάδα», ας «τα βρούμε», αφού «δεν είναι σωστό να σκοτωθούμε για πετρέλαιο και φυσικό αέριο», που «φτάνει για όλους».
Η παρουσίαση συμβάντων, πολιτικών και εν εξελίξει συγκρούσεων ως «τετελεσμένων γεγονότων» είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα στη φαρέτρα της συμμαχίας των προθύμων, εκείνων που έλεγαν ότι δεν πρέπει να «σκοτωθούμε για ακατοίκητα βράχια, όπως τα Ιμια», ότι το Σχέδιο Ανάν ήταν «η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου» και πως η παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους «όχι μόνο ήταν αναπόφευκτη, αλλά και επιβεβλημένη».
Όλα αυτά, που παρουσίαζαν ως «μονοδρόμους» και «τελευταία παράθυρα ευκαιρίας για την Ελλάδα», ήταν απλώς μύχιοι πόθοι της Τουρκίας. Τα ίδια και χειρότερα θα ακούσουμε το επόμενο χρονικό διάστημα για τον ελληνικό υποθαλάσσιο πλούτο.
Ας μην κάνουμε τη χάρη στην Τουρκία να επιτρέψουμε να περάσουν οι «δούρειοι ίπποι» της εντός των συνειδήσεών μας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια