Του Anaconda
Μια οικογένεια στον αμερικανικό νότο ζει και εργάζεται στη φάρμα της, στο τέλος της οποίας είναι ένα δάσος.
Μια μέρα ξεπετάγονται από το δάσος κάποιοι πρωτόγονοι αλλοδαποί και εισβάλλουν στη φάρμα της οικογένειας.
Πάει ο πατέρας και τους λέει να φύγουν. Αυτοί ούτε καν απαντούν.
Στέλνει τη γυναίκα του και τα παιδιά του στους γείτονες, μαζεύονται όλοι στη γωνία της φάρμας της οικογένειας, εκεί που έχουν εισβάλλει οι πρωτόγονοι αλλοδαποί, και τους λένε να φύγουν.
Οι πρωτόγονοι αλλοδαποί αντιδρούν: μιλάνε μεταξύ τους σε έντονο ύφος, σα να έχουν καταλάβει τα λογικά επιχειρήματα της οικογένειας και των γειτόνων της.
Το σύνολο της τοπικής κοινότητας, βλέποντας ότι υπάρχει αντίδραση κατανόησης των όσων λένε τα μέλη της στους πρωτόγονους αλλοδαπούς (καταλαβαίνουν αλλά δεν ξέρουν να μιλήσουν και συνεχίζουν να μιλάνε στη δική τους γλώσσα μεταξύ τους) συνεχίζει να εκθέτει τα λογικά επιχειρήματα της οικογένειας με βάση τους τίτλους ιδιοκτησίας και του πλαισίου σχέσεων της τοπικής κοινότητας.
Οι πρωτόγονοι αλλοδαποί μιλάνε όλο και πιο έντονα μεταξύ τους, δείχνοντας αυξημένη κατανόηση και διάθεση ειλικρινούς διευθέτησης του ζητήματος με σεβασμό στους κανόνες της τοπικής κοινότητας.
Ποιά προβλέπεται να είναι η εξέλιξη;
Είναι απλό.
Τα μέλη της τοπικής κοινότητας κρίνουν εξ’ιδίων τα αλλότρια και αποτυγχάνουν.
Οι πρωτόγονοι αλλοδαποί στην αρχή έμειναν αποσβολωμένοι επειδή είδαν την οικογένεια να αντιδρά στην εισβολή με λόγια.
Μετά συζητούσαν μεταξύ τους «Ρε σεις, έφεραν και άλλους που μιλάνε, θα φάμε καλά σήμερα».
Η αυξημένη αντίδραση στα επιχειρήματα της κοινότητας ήταν έντονες διαφωνίες για τον τρόπο διαμελισμού, νομής, ίσως και μαγειρέματος των μελών της κοινότητας («Τόσο κρέας, σιγά μην κάτσουμε να το βάλουμε με συνοδευτικά, ψητό για τώρα και το υπόλοιπο παστό, κτλ.»).
Με αυτή την παραβολή καταλαβαίνει κανείς γιατί οι διπλωματικές κινήσεις μεταξύ των χωρών του πολιτισμένου κόσμου, όχι μόνο δεν έχουν αποτέλεσμα για την Τουρκία, η οποία υπάρχει επειδή δεν ανήκει σε αυτόν, αλλά και δημιουργεί υπαρξιακά εγκληματικές θετικές ψευδαισθήσεις στις χώρες του πολιτισμένου κόσμου ως προς το ρόλο της, του κροκόδειλου που κλαίει.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια