Γράφει η δημοσιογράφος Λέττα Καλαμαρά
Η Τουρκία είναι διεθνώς ομολογουμένο ότι απομακρύνεται από τη Δύση και λαμβάνει αποφάσεις εναντίον του κοινού συμφέροντος των υπολοίπων 28 Κρατών-Μελών της Ατλαντικής Συμμαχίας τα τελευταία χρόνια. Δεν χρειάζεται υψηλή ανάλυση για το οφθαλμοφθανές. Ανεξάρτητα της στάσης των υπολοίπων Κρατών για τους δικούς τους σεβαστούς λόγους, η Ελλάδα οφείλει να στιγματίσει το τελευταίο σοβαρό λάθος του Προέδρου Ερντογάν διεθνώς αντί να απομονώνεται μαζί του σε ένα τραπέζι άγονου διμερούς διαλόγου που δεν συγκινεί κανένα.
Ο κ.Μητσοτάκης θα πει αύριο τις απόψεις του που ο Πρόεδρος Ερντογάν θα γράψει πολύ ορθώς για τα συμφέροντα της χώρας του και το πολιτικό προφίλ του στα παλαιά υποδήματα του a priori. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έφερε εντέχνως τον Έλληνα Πρωθυπουργό στο τοπικό γήπεδο, όπου η Τουρκία ήδη προηγείται με τη σύναψη της Συμφωνίας Λιβύης-Τουρκίας και η Ελλάδα ψάχνει να βρει τρόπο να ισοφαρίσει με κλασικό και μάταιο τρόπο. Η ανταπόκριση στην πρόσκληση Ερντογάν όφειλε να γίνει αλλά σε άλλο χρόνο, εκτός και εάν όλα είναι συμφωνημένα στο ανιαρό θέατρο των παγκόσμιων κομπάρσων των δικτύων μεταφοράς ανθρώπων και προϊόντων. Τι Μακεδονία, τι Μεσόγειος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί και να επιλέγει τις δεξιώσεις και τα φλας για να συναγωνιστεί τον πολιτικό αντίπαλό του Τσίπρα.
Η επόμενη ημέρα της συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν θα φέρει φουρτούνες καθώς τα λόγια θα γίνουν πράξη και ο κ.Μητσοτάκης θα κληθεί να λάβει ιστορική θέση. Καλά τα λόγια τα μεγάλα του Αρχηγού του Ναυτικού μας αλλά ο πόλεμος χρειάζεται και Αεροπορία και Στρατό, ενώ κυρίως ο πόλεμος διεξάγεται από τον πολιτικό ηγέτη, όπως απέδειξε ο Ερντογάν σε Συρία και Λιβύη. Εκεί εσκεμμένη απειρία διαχρονικά και αντικειμενικές δυσκολίες που έχουν εκφραστεί δημοσίως επανειλημμένως από τους ειδικούς χωρίς καμία αντίδραση δημιουργούν ένα πολύ μεγάλο ειδικό βάρος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν έχει δείξει δείγματα πολιτικής γραφής ότι μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος ούτε ο ίδιος ούτε και το σύνολο των πολιτικών αρχηγών καθώς εξακολουθούν να παραμένουν αδρανείς και να προσφεύγουν σε τρίτα πρόσωπα για πολιτικές λύσεις.
Η απροθυμία του Κυριάκου Μητσοτάκη να πάρει σοβαρές αποφάσεις στην Άμυνα που ξεπερνούν πελατειακές και ψηφορικές συνήθειες και να συμμετάσχει δυναμικά στο διεθνές στρατιωτικό γίγνεσθαι, η αδυναμία του να εστιάσει στη διεθνή πολιτική του και ο περιορισμός του σε οικονομικές πολιτικές αναιμικής ανάπτυξης για την αποφυγή ενόχλησης της κοινωνικής και της επιχειρηματικής μεταπολιτευτικής νομενκλατούρας τον καθιστούν εξαρχής εξαρτώμενο και αδύναμο απέναντι σε οποιανδήποτε διεθνή ανταγωνιστή. Η πάγια πολιτική και με το διεθνές και ντόπιο "Βαθύ Κράτος" και με την Πατρίδα είναι νομοτελειακά ηττοπαθής, όπως απεδείχθη και με τον πολλά υποσχόμενο Αλέξη Τσίπρα.
Οι προκλήσεις όμως στη γειτονιά μας είναι μπροστά μας καθώς η Τουρκία μπορεί να πετυχαίνει την εθνική της ολοκλήρωση, σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο ίδρυσής της το 1923, αποτυγχάνει όμως ολοκληρωτικά να ταυτιστεί με τη Δύση και αποτελεί ένα "ξένο" σώμα που απορρίπτεται σταδιακά μέχρι να διακόψει κάθε σχέση τελείως. Αυτή η εξέλιξη που είναι ενάντια και στο συμφέρον του ΝΑΤΟ, με τη δική της απόφαση, είναι εκρηκτική και θα οδηγήσει σύντομα σε απελπισμένες κινήσεις, όπου η Ελλάδα θα κληθεί να αποφασίσει αν θα σφραγίσει τα σύνορά της ερμητικά ή θα παρασυρθεί στη δίνη των εξελίξεων.
Μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες, αλλά η Ελλάδα έχει τους ευπατρίδες εφοπλιστές που νοιάζονται ανιδιοτελώς και έναν νέο Αρχιεπίσκοπο σύντομα. Κλήρος, χρήμα και ναυτικό δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα αναμφίβολα. Έτσι πολλά μπορεί να συμβούν και στην πολιτική μας...
Ες αύριον τα νεότερα...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια