Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Με το "μπαράζ" καλών ειδήσεων για την εγχώρια οικονομία το τελευταίο δεκαήμερο, από την Κομισιόν, τους "θεσμούς", τον Προϋπολογισμό κ.λπ., κάποια διεθνή "κακά" νέα πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα.
Ο διεθνής οργανισμός IIF (τον θυμόμαστε από την εμπλοκή του στην υλοποίηση του PSI) ανακοίνωσε ένα... τρομακτικό νούμερο: 255 τρισ. δολ. Τόσο είναι πλέον το παγκόσμιο χρέος, που ξεπερνά το 330% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Το πλέον ανησυχητικό σε αυτό το μέγεθος είναι ότι μέσα στους πρώτους έξι μήνες του 2019 αυξήθηκε σημαντικά, και στην πλειονότητά του –σε ποσοστό 60%– αυτό αφορά τις δύο από τις τρεις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η Ευρωζώνη, μέχρι στιγμής δεύτερη οικονομία του πλανήτη, δεν φαίνεται να... συμμετέχει στον ανταγωνισμό αυτό, που φαίνεται να τον "κερδίζουν" οι ΗΠΑ.
Το 2008 τα μεγέθη αυτά, πέρα από πολύ μικρότερα, ήταν και στη σύνθεσή τους λιγότερο επικίνδυνα.
Για παράδειγμα, με βάση τα στοιχεία της BIS (Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών), ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια αυτού του χρέους, αυτό που αφορά τις εκδόσεις εταιρικών ομολογιακών δανείων, έχει ένα "χαρακτηριστικό". Το 40% του χρέους αυτού έχει πιστοληπτική διαβάθμιση "ΒΒΒ", ήτοι το τελευταίο επίπεδο διαβάθμισης "investment grade".
Αυτό που προκαλεί ανατριχίλα στις διεθνείς αγορές είναι ότι, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για συντονισμένη οικονομική επιβράδυνση, αυτός ο τεράστιος όγκος χρέους θα οδηγηθεί σε υποβάθμιση, κάτω από την επενδυτική βαθμίδα, γεγονός που θα προκαλέσει ένα εκτός ελέγχου και παγκόσμιων διαστάσεων sell-off, απέναντι στο οποίο οι αντοχές των αγορών ομολόγων και μετοχών είναι, στην πλέον αισιόδοξη εκδοχή, αμφίβολες...
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι μπροστά σε αυτή την εφιαλτικά ανησυχητική εικόνα τόσο η ΕΚΤ (Ευρωζώνη) όσο και η Fed (ΗΠΑ) συντονισμένα μέσα στο δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου αποφάσισαν εσπευσμένα νέα δραστική παρέμβαση με περίπου μισό τρισ. δολ.
Αυτό σίγουρα παρέχει μια ανακούφιση, η οποία ίσως αποτυπωθεί σε μια προσωρινή ανάκαμψη των οικονομικών μεγεθών. Το μεγάλο ερώτημα όμως ήταν, είναι και παραμένει το πώς θα ξεφύγουμε από αυτήν τη νέα καταιγίδα όταν εξαντληθούν τα αναχώματα των κεντρικών τραπεζών.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια