Γράφει ο Σταύρος Λυγερός
Τα σημάδια είναι πάρα πολλά για να τα παρερμηνεύσουμε. Στην αλυσίδα, άλλωστε, κάθε τόσο προστίθεται και νέος κρίκος. Ο λόγος για το ρήγμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, το οποίο έγινε ακόμα πιο βαθύ μετά την απόφαση της αμερικανικής Βουλής αφενός να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων, αφετέρου να ψηφίσει υπέρ της επιβολής κυρώσεων κατά της Τουρκίας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η Βουλή ενέκρινε το ψήφισμα με συντριπτική πλειοψηφία (405 υπέρ έναντι 11 κατά), παρά τις προσπάθειες της Άγκυρας να αποτρέψει την υπερψήφιση. Το επόμενο βήμα είναι η --αναμενόμενη-- αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων και από τη Γερουσία, όπου έχει ήδη κατατεθεί σχετικό ψήφισμα.
Θα αναρωτηθεί κάποιος εάν είναι σημαντικό πολιτικό γεγονός η αναγνώριση μίας γενοκτονίας, η οποία συντελέσθηκε πριν έναν αιώνα. Η πραγματικότητα είναι ότι σε σημαντικό πολιτικό γεγονός το μετέτρεψε όχι μόνο η επίμονη άρνηση της Άγκυρας να αναγνωρίσει η ίδια τη Γενοκτονία, αλλά κυρίως η επιστράτευση κάθε διπλωματικού, οικονομικού και άλλου μέσου για να αποτρέψει την αναγνώριση από τρίτες χώρες.
Κάθε φορά που ετίθετο ζήτημα αναγνώρισης μετά από ενέργειες των οργανώσεων της αρμενικής διασποράς στη Δύση κι όχι μόνο, η Τουρκία έριχνε τα "ρέστα" της στο τραπέζι και για δεκαετίες κατάφερνε να αποτρέπει την αναγνώριση, έστω κι αν κατανάλωνε διπλωματικό κεφάλαιο. Με την πάροδο των χρόνων, όμως, το διπλωματικό τείχος που είχε χτίσει υπέστη ρήγματα. Τριάντα περίπου χώρες, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις και τους εκβιασμούς της Άγκυρας, έχουν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια