Tου Θεόδωρου Καρυώτη
Σαν σήμερα πριν 45 χρόνια, στις 3 Σεπτεμβρίου 1974, δημιουργήθηκε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1974, είπε την ιστορική φράση, που ακόμα και σήμερα ψιθυρίζεται στα υπόγεια της Χαριλάου Τρικούπη: «Το ΠΑΣΟΚ είναι Κίνημα εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται, δεν τεμαχίζεται σε τιμάρια».
Ήταν ο μοναδικός πολιτικός από την εποχή του Περικλή τον οποίον οι Έλληνες πάντα αναφερόντουσαν μόνο με το μικρό του όνομα και αναμφίβολα θα τον θυμούνται για την εκπληκτική του ευφυΐα και τις τεράστιες ηγετικές πολιτικές του ικανότητες.
Πολλοί από μας όμως, θα τον θυμόμαστε και θα τον έχουμε πάντοτε στην καρδιά μας σαν ένα μεγάλο πανεπιστημιακό δάσκαλο και σαν τον μεγαλύτερο Έλληνα οικονομολόγο της Ελλάδας από την εποχή του Αριστοτέλη.
Κάποτε ο διάσημος καθηγητής του Παπανδρέου, ο Joseph Schumpeter, του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, όταν ήταν νέος στη Βιέννη είχε πει ότι ήθελε να γίνει «ο μεγαλύτερος εραστής της Βιέννης, ο μεγαλύτερος ιππέας της Αυστρίας και ο μεγαλύτερος οικονομολόγος του κόσμου.»
Σίγουρα, ο μαθητής του που είχε παρόμοιες φιλοδοξίες δεν έγινε ποτέ μεγάλος ιππέας . Κάποιοι προσπαθούν τώρα, 23 χρόνια μετά τον θάνατό του, να αμαυρώσουν τη μνήμη του, με ένα πολύ φτηνό και πρόστυχο τρόπο, αναμασώντας την τσίχλα ότι ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ είναι ο κύριος υπεύθυνος για την οικονομική κρίση της πατρίδας μας.
Αλλά το μεγαλείο του ανδρός διαφαίνεται ανεξίτηλα από το μεγάλο μίσος που τρέφει εναντίον του μια μερίδα του ελληνικού λαού που θυμίζει το μίσος που έτρεφε η ίδια μερίδα του λαού στον άλλον μεγάλο του 20ου αιώνα τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Όπως έγραψε ο Γιάννης Δατσέρης: «Σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής, σε κάθε κομμάτι της διοίκησης, για κάθε οργανωτικοπολιτικό θέμα ενός κόμματος, σε κάθε είδος κρίσης υπάρχει τουλάχιστον ένας «Πασόκος» που ξέρει πώς να βρει τα δεδομένα και να τρέξει το πρόγραμμα.»
Σχεδόν όλοι και ιδιαίτερα ο Κυριάκος και ο Αλέξης μας έχουν ξοφλημένους αλλά τα παιδιά του Ανδρέα (όχι τα βιολογικά του) προετοιμάζονται για την επάνοδο σε μια Ελλάδα που ο ίδιος έβαλε τα θεμέλια αλλά δεν πρόλαβε να δει την Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες. Σήμερα τιμώ την μνήμη του, αφιερώνοντάς του αυτό το τραγούδι:
(Φωτογραφία Dimis Argyropoulos)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια