Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Γιατί με τις μεθόδους που απεργάζεται ο νέος εισαγόμενος «μάνατζερ», δηλαδή «κόβω την παροχή στους ληξιπρόθεσμους» και «αυξάνω τα τιμολόγια στους καλοπληρωτές», τον μπακάλη της γειτονιάς να έφερνε ο Χατζηδάκης, θα την σκότωνε την εταιρεία, ίσως πιο γρήγορα και από τον…ταλαντούχο.
Όμως αυτό είναι τελικά σήμερα το ζητούμενο για την άλλοτε κραταιά δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού; Να της πάρουμε το πορτοφόλι και να δώσουμε το μερίδιο της βορά στους ιδιώτες; Όπως ακριβώς απαιτούν οι δανειστές;
Δυστυχώς κάπως έτσι πρέπει να σκέπτεται το νέο αφεντικό και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι. Ανακαλύφθηκε, που λέτε, ο «τεχνοκράτης» στη Ρουμανία, πείστηκε να αφήσει την καριέρα στην πολυεθνική, ήρθε στην πατρίδα να κάνει τα μπάνια του σε κοντινό νησί των Κυκλάδων και εμφανίστηκε στην Γενική Συνέλευση της εισηγμένης για να «διαπιστώσει» με την σειρά του, ότι η «τρύπα» της ΔΕΗ είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο νόμιζε…
Μάταιος κόπος βέβαια. Είχαν προλάβει άλλοι, πριν τον κ. Στάσση να διεκτραγωδήσουν το οικονομικό της χάλι. Η επιχείρηση απαξίωσης της εταιρείας ξεκίνησε με το «καλημέρα» της νέας κυβέρνησης, από τον ίδιο τον εποπτεύοντα υπουργό, τον Κωστή Χατζηδάκη. Με εκείνα τα ωραία «τη βγάζει-δεν τη βγάζει» ξετυλίχτηκε το γαιτανάκι δυσφήμησης ενός ενεργειακού φορέα, που όπως και να το κάνουμε, δεν είναι το «σαπάκι» των Βαλκανίων. Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, παραμένει μεγάλη η δημόσια επιχείρηση ηλεκτροδότησης της χώρας και θεωρείται υπολογίσιμη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μόνο που κάποιοι θέλουν σώνει και καλά να την μικρύνουν, να την κοντύνουν και να μοιράσουν τα ιμάτια της στον ανταγωνισμό.
Το μοιραίο καλοκαίρι του 2015 μαζί με τις μαζεμένες καρπαζιές των δανειστών η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε την ανήκουστη αξίωση να εκχωρήσει η ΔΕΗ, μέσα σε μία πενταετία, το 50% του μεριδίου που κατείχε στην αγορά λιανικής και χονδρικής παροχής ρεύματος προς τους ιδιώτες ανταγωνιστές της που μέχρι τότε αντιστοιχούσαν μόλις στο 2% των συνδέσεων! Οι ιδιώτες προμηθευτές θα αύξαναν ταχύτατα το μερίδιο τους στο 25% και μέχρι το 2020 στο 50% αποκτώντας δικαίωμα να πουλούν ρεύμα το οποίο παράγουν οι λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες της ΔΕΗ και θα μπορούσαν οι ίδιοι να αγοράζουν σε προνομιακές τιμές μέσω δημοπρασιών(οι περίφημες ΝΟΜΕ). Η απίθανη αυτή πρόβλεψη που συμπεριλήφθηκε στο τελευταίο μνημόνιο, έπειτα από αφόρητες πιέσεις της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού DG Comp και των Γερμανών, στο όνομα πάντα της…απελευθέρωσης της αγοράς, είχε ως αποτέλεσμα την γιγάντωση του ανταγωνισμού εις βάρος της ΔΕΗ.
Κάτω από τη γενικότερη κατακραυγή για τα επαχθή μέτρα του μνημονίου η κυβέρνηση Τσίπρα ισχυρίστηκε ότι δέχτηκε αυτή την αποικιοκρατική ρύθμιση για να αποφύγει την πώληση της «μικρής ΔΕΗ» και ευλόγως δέχτηκε τα πυρά της τότε αντιπολίτευσης που την κατηγόρησε ότι υπέγραψε την θανατική καταδίκη της εταιρείας. Μόλις πρόσφατα, ως υπουργός πλέον, ο Κωστής Χατζηδάκης ομολόγησε ότι αυτό που αναγκάστηκε να υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν μια σκέτη καταστροφή, «η απόλυτη τρέλα».
Στην πορεία βέβαια, η προηγούμενη διοίκηση Παναγιωτάκη που έβλεπε το καράβι να πηγαίνει στα βράχια, επιχείρησε να αμυνθεί έναντι της άκρως επιθετικής πολιτικής των ανταγωνιστών προσφέροντας μία γενναία έκπτωση 15% στους συνεπείς καταναλωτές. Μετά από νέες αξιώσεις των δανειστών όμως, που ήθελαν ακόμη πιο δραστική ενίσχυση των ιδιωτών προμηθευτών η έκπτωση μειώθηκε στο 10%. Και να που τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ίδια που προβάλει ως πεμπτουσία της πολιτικής της φιλοσοφίας την ανταμοιβή των καλοπληρωτών, συζητάει την πλήρη κατάργηση της. Για να λύσει η ΔΕΗ το «ταμειακό της πρόβλημα». Εις βάρος 4 εκατομμυρίων πιστών και συνεπών καταναλωτών και εις όφελος των ανταγωνιστών της που τρίβουν τα χέρια τους.
Επειδή λοιπόν υπάρχουν δικαστές φαντάζομαι στο Βουκουρέστι, υπάρχουν όμως εισαγγελείς και στην Αθήνα, οφείλουμε να διευκρινίσουμε τα ακόλουθα: Ένα πολύ μεγάλο τμήμα του χρέους προς τη ΔΕΗ, πάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ, ανήκει στην ΛΑΡΚΟ που απλά «δεν πληρώνει, δεν πληρώνει». Και η ΛΑΡΚΟ σήμερα καρκινοβατεί. Μόνο που δεν την βούλιαξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Την παρέλαβε βουλιαγμένη από την κυβέρνηση Σαμαρά που για ένα περίεργο λόγο ανέχτηκε την εξαίρεση της από τις μνημονιακές περικοπές που επιβλήθηκαν στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ με αποτέλεσμα σήμερα το «μαγαζί», παρά τα τεράστια χρέη να διατηρεί μία μισθοδοσία «ρετιρέ» εντελώς άλλων εποχών. Μία εταιρεία που μόλις το 2008 συγκέντρωνε περισσότερους από 10 υποψήφιους αγοραστές, αλλά η κυβέρνηση Καραμανλή δεν πρόλαβε να την πουλήσει και σήμερα, μαζί με τα ευρωπαικά πρόστιμα για τις κρατικές ενισχύσεις, δεν την παίρνουν ούτε για χάρισμα.
Πρώτος κακοπληρωτής λοιπόν της ΔΕΗ η ΛΑΡΚΟ με τους 1800 εργαζόμενους και τους δεκάδες προμηθευτές. Λογικά σε αυτήν πρέπει να κλείσει τον διακόπτη ο κ. Στάσσης. Θα τολμήσει; Η θα προτιμήσει να τραβήξει τη πρίζα από τη ΔΕΗ κυνηγώντας τους φτωχοδιάβολους και στέλνοντας τους συνεπείς στον διπλανό ιδιώτη πάροχο;
Θα περιμένουμε με προσοχή τα «μέτρα σωτηρίας» της ΔΕΗ που θα αποφασιστούν στο τέλος της εβδομάδας από το νέο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας. Αν επιμείνει ο νέος μάνατζερ στην κατάργηση της έκπτωσης για τους συνεπείς τον λόγο πρέπει να έχει ο εισαγγελέας. Η εταιρεία είναι (καρα)δημόσια και εισηγμένη. Η συστηματική προσπάθεια απαξίωσης της εις όφελος των ανταγωνιστών συνιστά καραμπινάτη περίπτωση απιστίας εις βάρος του δημοσίου. Απλόν, απλούστατον. Πιο απλό δεν υπάρχει…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια