Με την παγκόσμια οικονομία να πλησιάζει την ύφεση, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με πραγματικές προκλήσεις
Γράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
Μέχρι τώρα ήταν το εύκολο μέρος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Τα πρώτα μέτρα, η εικόνα «υλοποίησης δεσμεύσεων», η αντιμετώπιση κρίσεων όπως αυτή με τις πυρκαγιές, η προσπάθεια να επιδειχθεί «σοβαρότητα».
Όμως, υπήρχε πάντα και ένας ελέφαντας στο δωμάτιο.
Και αυτός ήταν ο πραγματικός κίνδυνος για την ελληνική οικονομία.
Στην προεκλογική περίοδο δεν έγινε καμιά ουσιαστική συζήτηση πάνω στην πραγματική κατάσταση της οικονομίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να δώσει εικόνα success story και η ΝΔ να μην τρομάξει τον κόσμο.
Μόνο που υπάρχουν δύο βασικά προβλήματα.
Το ένα αφορά τα παράλογα πρωτογενή πλεονάσματα στα οποία επιμένουν οι Ευρωπαίοι και τα οποία δεν επιτρέπουν ούτε την ανάπτυξη ούτε τα μέτρα κοινωνικής πολιτικής.
Το άλλο αφορά την παγκόσμια ύφεση που δείχνει να είναι προ των πυλών.
Και μια επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας για την Ελλάδα μόνο προβλήματα σημαίνει.
Γιατί σημαίνει μικρότερη τουριστική κίνηση, λιγότερες εξαγωγές και επενδυτές πολύ πιο επιφυλακτικούς.
Και εάν χάσουμε ακόμη και την αναιμική ανάπτυξη που έχουμε σήμερα, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα.
Γιατί τότε και οι θέσεις εργασίας θα σταματήσουν να αυξάνονται και η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη και το κοινωνικό κλίμα θα επιδεινωθεί ριζικά.
Μπορεί να υπάρξει απάντηση σε αυτούς τους κινδύνους;
Πιστεύω πως ναι. Μόνο που απαιτεί εντελώς άλλη νοοτροπία και πρακτική από αυτή που έχουμε μέχρι τώρα.
Σημαίνει ότι εγκαταλείπονται οι φαντασιώσεις ότι γενικά όλα θα τα λύσουν οι «αγορές» και οι «επενδυτές». Τέτοιες συγκυρίες απαιτούν ισχυρή παρέμβαση του κράτους.
Σημαίνει άλλη αποφασιστικότητα απέναντι στους ευρωπαίους. Τα πλεονάσματα είναι παράλογα και δεν πρέπει να συνεχίσουμε να τα επιδιώκουμε. Χρειάζεται να ανασάνει η κοινωνία και να τονωθεί η πραγματική οικονομία.
Σημαίνει άλλη απεύθυνση στην κοινωνία. Η λογική «νόμος είναι το δίκιο του επενδυτή» δεν αποτελεί απάντηση. Τη μάχη, δυστυχώς, δεν θα τη δώσουν οι «επενδυτές» αλλά οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας.
Αυτοί πρέπει να κατανοήσουν ότι πρόκειται πραγματικά για «εθνική προσπάθεια» και όχι για άλλο έναν γύρο θυσιών χωρίς αντίκρισμα.
Σημαίνει άλλη συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.
Χωρίς μικρομματικούς υπολογισμούς και περιττές κόντρες. Με κριτήριο τη συσπείρωση απέναντι σε προκλήσεις και όχι τις δημοσκοπικές τάσεις. Με το βλέμμα στο πρόβλημα και όχι στις κάλπες.
Διαφορετικά, απλώς θα συνεχίζουμε να πληρώνουμε το κόστος.
Χωρίς φως στην άκρη του τούνελ.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια