Εάν το πολιτικό προσωπικό της χώρας αδυνατεί να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με αντικείμενο τα εθνικά ζητήματα, ποιος ο λόγος επίκλησης μίας «εθνικής γραμμής» επ' αυτών; Κάποτε οφείλουμε να συνεννοηθούμε
Στον απόηχο των συνεχιζόμενων τουρκικών προκλήσεων αλλά και των χθεσινών διαβεβαιώσεων Μητσοτάκη προς την ηγεσία της Κύπρου, ότι «όταν η Ελλάδα είναι ισχυρή, είναι ισχυρή και η Κύπρος και ο ελληνισμός παντού», ίσως, έχει φτάσει η ώρα μίας ευρύτερης εθνικής συνεννόησης.
Μίας διαδικασίας εξεύρεσης κοινού τόπου, δηλαδή, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα αυτή την ισχυροποίηση της χώρας, όχι μόνον επί των λεγομένων εθνικών ζητημάτων αλλά και για να προσφέρει μία ευκαιρία οικονομικής ανόρθωσης και ευημερίας του τόπου.
Εάν υπάρχει μία πάγια ένσταση εκ μέρους της εκάστοτε αντιπολίτευσης προς την κάθε κυβέρνηση αυτού του τόπου, τούτη αφορά, δίχως άλλο, την απουσία ενημέρωσης επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής.
Ιδιαίτερα σπάνια είναι, δε -αν όχι ανύπαρκτη- η από κοινού χάραξη αυτής της πολιτικής με την εκάστοτε αντιπολίτευση και δη την αξιωματική.
Αντίθετα αποτέλεσε κανόνα κατά το παρελθόν η εκμετάλλευση εθνικών ζητημάτων, ιδίως εκείνων που αφορούσαν τους βόρειους γείτονές μας, χάριν πολιτικών και κομματικών σκοπιμοτήτων, εκ μέρους σειράς κυβερνήσεων, διαφόρων αποχρώσεων.
Μόνο αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών υπήρξε ο διχασμός της πατρίδας μας επί σειρά ετών και η καπηλεία των εθνικών θεμάτων χάριν ακριβώς αυτών των πολιτικών επιδιώξεων.
Υπό το φως της αυξανόμενης αβεβαιότητας στο Αιγαίο και των συνεχών παραβιάσεων της κυπριακής κυριαρχίας στην Αν. Μεσόγειο εκ μέρους της Τουρκίας, δεν υπάρχει περιθώριο συνέχισης αυτών των πρακτικών του παρελθόντος.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχοντας λευκή σελίδα ενώπιόν της, μπορεί να οικοδομήσει μία νέα εποχή στον τρόπο διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής στην πατρίδα μας.
Στον βαθμό που η αντιπολίτευση και δη η αξιωματική επιδείξει αντίστοιχο πνεύμα συναίνεσης και συνεννόησης, η αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων θα μπορούσε όντως να καταστεί «εθνική» υπόθεση.
Είτε είναι απαραίτητη η δημιουργία νέων θεσμών, κατά το πρότυπο του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, είτε όχι, με την αξιοποίηση των υφιστάμενων θεσμικών οργάνων, όπως το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής ή το Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο πολιτικός κόσμος της χώρας οφείλει να κάτσει γύρω από ένα τραπέζι με αντικείμενο τα εθνικά ζητήματα.
Οφείλει να άρει, με άλλα λόγια, κάθε αφορμή διατύπωσης ισχυρισμών περί απουσίας ενότητας και ενιαίου μετώπου, επ’ αυτών των θεμάτων.
Με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της θητείας της στη χώρα μας και της επικείμενης επιστροφής της στο Ισραήλ, η πρέσβειρα της συμμάχου χώρας, Ιρίτ Μπεν Αμπα, αναφέρθηκε σε ζητήματα ισχύος συγκριτικά μικρότερων κρατών, όπως η πατρίδα της και η δική μας.
«Νομίζω το βασικό μήνυμα είναι ότι παρότι είμαστε μικροί, είμαστε ισχυροί. Στον σημερινό κόσμο, ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις είναι να είσαι ισχυρός», τόνισε η κα Μπεν Αμπα και πρόσθεσε: «… όταν μιλάω για ισχύ, εννοώ στρατιωτική αλλά και οικονομική ισχύ».
Η εξεύρεση ενός κοινού τόπου μεταξύ των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων και δη των κυριότερων εξ αυτών, θα ισχυροποιήσει τη χώρα όχι μόνον ως αποτέλεσμα της έκφρασής της «με μία φωνή» επί εθνικών ζητημάτων αλλά και επειδή δύναται να της προσφέρει μία ευκαιρία οικονομικής ανόρθωσης και ευημερίας, μακριά από τις αντιπαλότητες που τη χαρακτήρισαν στα χρόνια της κρίσης.
Η αντίθετη όψη του ιδίου νομίσματος, εξάλλου, μόνο δεινά θα μπορούσε να επιφυλάξει για την Ελλάδα.
Νίκος Γ. Δρόσος
0 Σχόλια