Της Αλίκης Χατζή
Στα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα ακούγονται βαριές κουβέντες από τα στελέχη που τραβούν τον προεκλογικό Γολγοθά: Για παράδειγμα, ότι ο Αλέξης Τσίπρας στην τελευταία παρέμβαση του υπέρ του Παύλου Πολάκη επέδειξε μια συμπεριφορά «αποτρόπαιη», «απογοητευτική» κι επικίνδυνα ακραία «δεξιά», παραπέμποντας σε «πρότυπα πολιτικών τύπου Τραμπ».
Ακούγονται και άλλα σκληρά σχόλια, και από στόματα «ιστορικών» κομματικά προσώπων, που δείχνουν ότι ο αθέατος - λόγω ευρωεκλογών - πόλεμος που διεξάγεται στο εσωτερικό της παράταξης θα εξελιχθεί σύντομα σε άγρια κόντρα για την Ηγεσία.
Η εικόνα ενός ανθρώπου υπερφίαλου, με συμπεριφορά κυνική και λόγο κενού πλέον περιεχομένου, που εκτός των άλλων είναι και Πρόεδρος ενός Αριστερού κόμματος (όπως επιμένουν να θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου) έφερε στην επιφάνεια όλη την ισοπεδωτική λογική της ομάδας του Μαξίμου, που δεν βρίσκει διαφορές ή δεν τις αντιλαμβάνεται, ανάμεσα στα άτομα και τις πολιτικές.
Επιβάρυνε την επώδυνη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας των αποκαλύψεων για τον «Μανόλο του Παππά» και τα στελέχη του αντιλήφθηκαν με δυσάρεστο τρόπο ότι πλέον τους μένει να δουν μόνο τα χειρότερα: Το πολιτικό τους τέλος!
Ο κομματικός μηχανισμός έχει χωριστεί στα δύο (προς ώρας). Από τη μια οι παλαιοί, αυτοί που ανέδειξαν τον Αλέξη Τσίπρα, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται και όλοι οι «βαρόνοι», όπως ο Πάνος Σκουρλέτης, ο Νίκος Φίλης, ο Νίκος Βούτσης, αλλά και ο «δελφίνος» Ευκλείδης Τσακαλώτος με τους «53». Από την άλλη οι αρχηγοί των φατριών του Μαξίμου (Καρτερός, Φλαμπουράρης, Τζανακόπουλος, Παππάς), οι «έποικοι» από το παλαιό ΠΑΣΟΚ και οι πρώην του Φώτη Κουβέλη με τους συγγενείς τους, πρώην ΣΥΝ, Νίκο Μπίστη και Σπύρο Δανέλλη.
Περιττό να ειπωθεί ότι οι μεν προκαλούν πολιτική αναφυλαξία στους δε και τούμπαλιν. Απαραίτητο ωστόσο να τονισθεί ότι ο πόλεμος δεν διεξάγεται για τις πολιτικές, ούτε φυσικά είναι ιδεολογικός. Απλώς πρόσωπα θέλουν να διαδεχθούν πρόσωπα, ενώ όλοι επιθυμούν να παραμείνουν ζωντανοί μετά την μεγάλη εκλογική ήττα που έρχεται. Αυτός ο εμφύλιος διεξάγεται κυρίως για το ποιος θα χρεωθεί την εξευτελιστική πτώση του… καθεστώτος! Όταν τελειώσει, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ισοπεδωμένος και τα δύο βασικά στρατόπεδα θα βρίσκονται διασπασμένα στο εσωτερικό τους σε αντίπαλους πολιτικούς χώρους. Διότι είναι αδύνατον να συνυπάρξουν με ισότιμους ρόλους στον ίδιο κομματικό χώρο, ο Παππάς με τον Τζανακόπουλο για παράδειγμα, ή ο Τσακαλώτος με τον Φίλη. Και όλοι μαζί, με τους Μπίστη, Δανέλλη, Κουβέλη και λοιπούς, που το 2010 θεώρησαν ότι «ξεφορτώθηκαν» οριστικά. Για τους πρώην Πασόκους, Κουρουμπλή, Ραγκούση, Μωραϊτη κ.ά, ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα όσα εναντίον τους έρχονται στο φως της δημοσιότητας, διακινούνται ως πληροφορίες από υποψήφιους ευρωβουλευτές και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Σ’ αυτό το ζοφερό εσωκομματικά περιβάλλον, όπου όπως έχουμε την δυνατότητα να γνωρίζουμε, αρκετοί αναρωτιούνται φανερά πλέον και σε δημόσιους χώρους «αν αξίζει τελικά στον Αλέξη (και στην παρέα του) η εξουσία που απέκτησε», είναι απορίας άξιο γιατί δεν προκηρύσσει εκλογές ο πρωθυπουργός. Τι προσδοκά; Να γίνει περισσότερο δημοφιλής; Να ξανακυβερνήσει; Ή μήπως να σώσει αυτούς που αποτελούν χρόνια τώρα το περιβάλλον του και κατηγορούνται για σειρά σκανδάλων;
Θέλει να σταθεί όρθιος πολιτικά την επόμενη μέρα των εκλογών και να διασφαλίσει ρόλο στο πολιτικό σκηνικό που θα τον κάνει παίκτη μακράς διάρκειας, είναι η απάντηση. Γνωρίζοντας ότι έπαψε να αρέσει στο στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ (για μέλη δεν γίνεται λόγος, οι Οργανώσεις βάσης έχουν παντού διαλυθεί) προσπαθεί να προλάβει την δημόσια αμφισβήτηση του, αφήνοντας να εννοηθεί ότι στήνει ένα νέο κόμμα σύγχρονο και μεταρρυθμιστικό, στα πρότυπα των ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών, στο οποίο δεν θα υπάρχουν πια «Μαδουριστές», «αριστεριστές», ένθερμοι και δεδηλωμένοι οπαδοί της ένοπλης βίας, του αντάρτικου των πόλεων, της τρομοκρατίας, αντιρρησίες συνείδησης και «συλλογικότητες» για την προστασία των κορμοράνων.
Σχεδιάζει λέει, να χρεώσει την ήττα των ευρωεκλογών στην… «καμαρίλα της Κουμουνδούρου», στον υπουργό Οικονομικών Τσακαλώτο και στους «αντάρτες τύπου Φίλη» και να ζητήσει την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι άλλο… πιο ευρωπαϊκό, πιο «Γεφυράτο». Θα πει δηλαδή ότι φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από αυτόν, όπως έκανε το 2015 μετά το δημοψήφισμα, που φόρτωσε την απόπειρα της εξόδου από το ευρώ και το τραγικό τέλος της «περήφανης διαπραγμάτευσης» στους Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκη κλπ «Αριστερούς».
Μόνο που οι Φίλης, Βούτσης, Λάμπρου, αλλά και Τσακαλώτος δεν είναι σαν τους άλλους που… αποχώρησαν. Αυτοί θα διεκδικήσουν το κόμμα απέναντι του διότι θεωρούν ότι τους ανήκει! Αυτοί δεν προτίθενται να πάνε σπίτι τους στιγματισμένοι ηθικά και απομονωμένοι κοινωνικά. Θεωρούν ότι αυτοί τον έφτασαν να γίνει πρωθυπουργός της χώρας από το πουθενά, ενάντια σε κάθε πρόβλεψη και λογική. Και ότι τα μόνο που έχει να δώσει ως αντίδωρο στα μέγιστα που έλαβε είναι να διώξει την «παρέα του Μαξίμου» καταρχήν από την πολιτική σκηνή. Και μετά να κόψει τις «γέφυρες» με τους νεοφερμένους και να συγκροτήσει μετεκλογικά νέα ηγετική ομάδα με αυτούς μέσα κυρίαρχους και πολιτικά αφεντικά.
Ό,τι και να θέλει λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας, όπως και να το φαντάζεται, νέο κόμμα όπως το διαλαλούν οι αυλικοί του, με τα στελέχη της «Προοδευτικής Συμμαχίας» δεν πρόκειται να κάνει. Κατ' αρχήν διότι στερείται πολιτικής και κοινωνικής βάσης!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια