Του Πέτρου Χασάπη
Έτσι όπως είναι διαρθρωμένη η ελληνική κοινωνία σήμερα ανάλογα με την κατανομή του πλούτου μεταξύ των Ελλήνων, έχουν δημιουργηθεί τρεις βασικές κοινωνικές τάξεις, πολύ άνισες οικονομικά μεταξύ τους, σε σχέση με την αριθμητική τους αναλογία.
Συγκεκριμένα υπάρχει μια ανώτερη οικονομική ελίτ, περί το 1% των Ελλήνων, η οποία αύξησε μάλιστα τον πλούτο της στα χρόνια των μνημονίων, αγγίζοντας συνολικά το 60% του πλούτου της χώρας.
Ακολουθεί μια μεσαία οικονομική τάξη περί το 9% περίπου, η οποία κατέχει κατά προσέγγιση το 30% του πλούτου της χώρας.
Και τέλος υπάρχει μια τεράστια πλειοψηφία Ελλήνων γύρω στο 90% η οποία κατέχει μόνο το υπόλοιπο 10% του πλούτου της χώρας. Η τάξη αυτή αποτελείται από κατώτερα οικονομικά στρώματα και από εκείνα τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα, τα οποία κατέρρευσαν εντελώς στα χρόνια των μνημονίων.
Αυτά από οικονομικής απόψεως. Από πολιτικής απόψεως, εάν και εφόσον είχαμε δημοκρατία και ισοδυναμία ψήφου, θα έπρεπε αυτή η συντριπτική πλειοψηφία του 90% να προκαλεί σεισμό με την εκδήλωση της βούλησής της και των αποφάσεών της. Είναι όμως έτσι; Όχι βέβαια, το αντίθετο συμβαίνει. Η μειοψηφία του 10% και κυρίως εκείνη του 1%, με τον πλούτο, τα ΜΜΕ και τις διεθνείς της διασυνδέσεις με την παγκοσμιοποίηση, επιβάλει απόλυτα τη βούλησή της πάνω στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Το κάνει νόμιμα και συνταγματικά; Ναι το κάνει απόλυτα νόμιμα, σύμφωνα με το συνταγματικό κείμενο που έχουμε. Μα, θα πεί κάποιος και σε άλλα κράτη τα ίδια πάνω κάτω γίνονται. Λάθος, δεν γίνονται τα ίδια. Το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στα διάφορα κράτη διαφέρει από κράτος σε κράτος. Αυτό το πολίτευμα έχει τη δυνατότητα να είναι από πολύ δημοκρατικό έως απόλυτα ολοκληρωτικό.
Έτσι σε πολλά κράτη υπάρχουν μέσα στα συντάγματά τους θεσμοί που μετριάζουν την αυθαιρεσία της πολιτικής εξουσίας, περιορίζοντας εμμέσως και την αυθαιρεσία της οικονομικής ολιγαρχίας. Σε όσα δεν υπάρχουν τέτοιοι θεσμοί αυτά είναι υπανάπτυκτα.
Δυστυχώς στο δικό μας κράτος, οι θεσμοί είναι τέτοιοι, όπου μια μικρή και εν πολλοίς κληρονομική πολιτική ολιγαρχία, διαπλεκόμενη με την οικονομική ολιγαρχία, έχουν χρεοκοπήσει τη χώρα και παρά ταύτα, εξακολουθούν να παραμένουν νόμιμα στην εξουσία, συνεχίζοντας να εκμεταλλεύονται και να εξαθλιώνουν περαιτέρω το 90% του λαού.
Αυτή η νομιμότητα που παράγεται από το ισχύον Σύνταγμα υπέρ της ολιγαρχίας του 10% θα πρέπει να ανατραπεί. Παρόλα αυτά όμως, η εβδομάδα που αρχίζει θα είναι εβδομάδα συζήτησης στην ελληνική Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Εκεί θα δείτε, πέρα από τη θεατρική παράσταση, μιας δήθεν αντιπαράθεσης κατάλληλης για τα κομματικά "μαντριά" που θα δοθεί, την απόλυτη συμπαιγνία ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ώστε να μην αλλάξει τίποτα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια