Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος
Διεθνολόγος-Στρατηγικός Αναλυτής
Η προδοσία τελικά συντελέσθηκε με δημοκρατικό τρόπο, μέσα στο κοινοβούλιο, το οποίο κατ’ επίφαση οι ίδιοι οι πολιτικοί το χαρακτηρίζουν «Ναό της Δημοκρατίας». Μιας εξευτελισμένης και ημιθανούς Δημοκρατίας που δεν δίνει καμία αξία στη γνώμη και στη θέση του «Δήμου», δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση στην άποψη του Ελληνικού λαού, ο οποίος σε συντριπτικό ποσοστό δεν αποδέχεται τη Συμφωνία των Πρεσπών. Της πιο ταπεινωτικής συμφωνίας που υπέγραψε η χώρα μας μεταπολεμικά, χωρίς μάλιστα να έχει ηττηθεί σε στρατιωτικό επίπεδο. Δυστυχώς όμως, η χώρα μας έχει ηττηθεί σε πολλά άλλα επίπεδα, με ευθύνη όλων όσων την κυβέρνησαν κατά καιρούς. Τη μεγαλύτερη ευθύνη πάντως τη φέρει η σημερινή κυβέρνηση, που με δική της απόφαση έδωσε τη χαριστική βολή και οδήγησε τη χώρα μας σε ήττες σε πολλά επίπεδα, όπως πολιτικό, οικονομικό, ηθικό, ιστορικό, κυρίως όμως σε επίπεδο διαχρονικών αξιών και ιδανικών με τα οποία μεγάλωσαν όλες οι προηγούμενες γενιές.
Η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι πλέον πραγματικότητα και θεωρητικά δεν αλλάζει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαϊδεύουμε αυτιά, να δίνουμε ελπίδες εκεί που δεν υπάρχουν, να αναλωνόμαστε αγωνιζόμενοι ένα μάταιο αγώνα, και να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα. Η στάση ευθύνης είναι πλέον να δούμε με ποιον τρόπο θα διαχειριστούμε καλύτερα αυτή τη νέα πραγματικότητα, ή να το πούμε με όρους εμπορίου, να περιορίσουμε όσο γίνεται τη ζημιά.
Σε αυτό το πλαίσιο, καταθέτω μερικές σκέψεις πάνω στο τι θα μπορούσε να γίνει από εδώ και πέρα:
1. Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι να φύγει το συντομότερο δυνατόν αυτή η κυβέρνηση, μαζί με τους πρόθυμους, τυχάρπαστους και άσχετους καιροσκόπους που την κρατούν στη θέση της και την υποστήριξαν έναντι ανταλλαγμάτων στην κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Κι αφού δεν γίνεται να φύγει χθες ή σήμερα, να φύγει αύριο και μάλιστα με συντριπτική ήττα. Η κυβέρνηση που υπερασπίστηκε τα επιχειρήματα των Σκοπιανών πιο σθεναρά και από τους ίδιους τους Σκοπιανούς, που θεωρεί ότι αυτή η Συμφωνία είναι εθνικά συμφέρουσα, η κυβέρνηση που έχει στελέχη όπως η Τασία Χριστοδουλοπούλου, που αισθάνονται υπερήφανα για τη θέση τους να ονομάζεται ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ το κράτος-έκτρωμα στα βόρεια σύνορά μας, η κυβέρνηση που δεν έχει παραδεχθεί ποτέ ούτε ένα λάθος της, αυτή η κυβέρνηση δεν γίνεται να δει τα λάθη και τα προβλήματα της Συμφωνίας που τελικά κύρωσε. Απαραίτητη λοιπόν προϋπόθεση είναι να φύγει, εκτός πια αν γίνει κανένα θαύμα, αναγνωρίσουν όλοι μαζί το λάθος τους και αποφασίσουν να δείξουν έμπρακτη μεταμέλεια.
2. Συγκρότηση οργάνου στελεχωμένου από διπλωμάτες, πολιτικούς, διεθνείς αναλυτές, ιστορικούς, κοινωνιολόγους, τεχνοκράτες, έγκυρους δημοσιογράφους και γενικά με πρόσωπα αυξημένου κύρους, γνώσεων, εμπειριών και δυνατοτήτων, με σκοπό τη συνεχή παρακολούθηση των εξελίξεων πάνω στην εφαρμογή της Συμφωνίας από την πλευρά των Σκοπιανών, προκειμένου να εκμεταλλευτούμε ασυνέπειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αρνητικές επιπτώσεις σε αυτούς. Εννοείται πως και η ΕΥΠ θα πρέπει να έχει τα μάτια και τα αυτιά της διαρκώς ανοιχτά, και να εντείνει τη συλλογή πληροφοριών στην ΠΓΔΜ. Η παρακολούθηση της εφαρμογής της Συμφωνίας είναι πολύ σημαντική, δεδομένου ότι στα Σκόπια ακούγονται πολλές φωνές και απόψεις οι οποίες επιθυμούν μια κατά παραγγελία (a la carte), δηλαδή όπως τους βολεύει κατά περίπτωση, και όχι έναντι όλων (erga omnes) εφαρμογή της. Αυτό θα μπορούσαμε να το εκμεταλλευτούμε με πολλούς τρόπους για τη ναρκοθέτηση της Συμφωνίας, ώστε να την ακυρώσουμε στην πράξη, επιρρίπτοντας μάλιστα την ευθύνη στην πλευρά των Σκοπίων, καταγγέλλοντάς τους διεθνώς την πραγματική τους ευθύνη για την αποτυχία.
3. Εκμετάλλευση και υποστήριξη (φανερή ή κρυφή) των διαφωνούντων με τη Συμφωνία στο εσωτερικό των Σκοπίων, για όποιο λόγο κι αν αυτοί διαφωνούν (πχ εθνικιστές, Αλβανοί, Ρωσσόφιλοι κλπ). Αυτό που έχει σημασία είναι η επίτευξη του σκοπού και όχι ο τρόπος με τον οποίο αυτός θα επιτευχθεί. Και ο σκοπός δεν είναι άλλος από την πρόκληση καθυστερήσεων και αναταράξεων, την ανάδειξη προβλημάτων, την τοποθέτηση εμποδίων, την πρόκληση πολιτικών ανακατατάξεων στην ΠΓΔΜ, τη διαίρεση των Σκοπιανών, και εν τέλει ακύρωση της Συμφωνίας στην πράξη.
4. Αναζήτηση και εκμετάλλευση ειδικού σκοπού συμμαχιών (ad hoc ή αλλιώς επί τούτω συμμαχιών) με κυβερνήσεις, κόμματα, παρατάξεις και κινήματα άλλων κρατών, προκειμένου να αναδειχθούν και να προωθηθούν τα κοινά συμφέροντα από την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αυτό θα μπορούσε να αφορά ακόμα και σε εκμετάλλευση των Ρωσικών επιδιώξεων στα Βαλκάνια και στη δυναμική που θα μπορούσε να αναπτύξει η Ρωσία για την μη επικύρωση της Συμφωνίας σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών.
5. Μπλοκάρισμα της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με το όνομα Βόρεια Μακεδονία, αν προηγουμένως δεν έχουν υλοποιηθεί πλήρως όλες οι υποχρεώσεις τους, όπως αυτές απορρέουν από τη Συμφωνία. Αυτό θα μπορούσε πχ να αφορά τη Συνταγματική τους μεταρρύθμιση ή την απάλειψη αλυτρωτικών διατυπώσεων. Σε αυτή την προσπάθεια μπορεί να υπάρξει σημαντική ταύτιση συμφερόντων με τη Βουλγαρία, η οποία δεν έχει δει με καλό μάτι την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία». Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να καταβληθεί σημαντική προσπάθεια σε διπλωματικό επίπεδο ώστε οι ΗΠΑ και οι λοιποί Σύμμαχοι να κατανοήσουν ότι η Ελλάδα έκανε περισσότερες υποχωρήσεις απ’ όσες θα έπρεπε προκειμένου να διευκολύνει τη Συμμαχία, και η ευθύνη πλέον βαραίνει την πλευρά των Σκοπίων, προς τα οποία θα πρέπει να ασκηθούν πιέσεις.
6. Μπλοκάρισμα της προσπάθειας ένταξης της ΠΓΔΜ στην ΕΕ. Η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ είναι σημαντική για την ασφάλεια της χώρας, τη συμπαράταξή της με το δυτικό κόσμο, τη δυνατότητα να έχει λόγο στις διεθνείς εξελίξεις, και για την προσέλκυση κεφαλαίων για κατασκευή υποδομών του ΝΑΤΟ στο έδαφός της. Ωστόσο, η ένταξή της στην ΕΕ είναι αυτή που θα ανοίξει την κάνουλα με τα χρήματα και τα ευρωπαϊκά κεφάλαια, τα οποία θα οδηγήσουν τη χώρα σε οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Και σε αυτό δεν θα έχουν πλέον λόγο οι ΗΠΑ, τα συμφέροντα των οποίων διασφαλίζονται και σχεδόν εξαντλούνται με την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Τα μεγαλύτερα συμφέροντα που θα υπάρχουν για την ένταξή τους στην ΕΕ θα είναι από την πλευρά της Γερμανίας και θα έχουν να κάνουν κυρίως με την οδική και ίσως μακροπρόθεσμα ποτάμια σύνδεσή της με τη Μεσόγειο Θάλασσα μέσω ΠΓΔΜ και Ελλάδας (σύνδεση Αξιού, Μοράβα και Δούναβη), καθώς και με τις πηγές υδρογονανθράκων της Ελλάδας, που θα μπορούσαν να λύσουν το ενεργειακό της πρόβλημα σε μεγάλο βάθος χρόνου. Σε αυτή την περίπτωση η διπλωματία μας θα πρέπει να εκμεταλλευτεί τις ασυνέπειες των Σκοπίων για την άσκηση πιέσεων στην πλευρά τους. Και σε αυτή την περίπτωση ο σχηματισμός ενιαίου μετώπου με τη Βουλγαρία είναι απόλυτα εφικτός.
7. Σε πολιτιστικό και ιστορικό επίπεδο θα πρέπει να αναδεικνύεται σε κάθε ευκαιρία, ώστε να μην ξεθωριάσει, η ιστορική συνέχεια και σύνδεση της αρχαίας Μακεδονίας με την Ελλάδα, καθώς και η έλλειψη οποιασδήποτε ιστορικής και πολιτιστικής σχέσης της με το νεοσύστατο κράτος. Αυτό θα πρέπει να γίνεται σε όλα τα κλιμάκια, πχ από απλές συνεκπαιδεύσεις με συμμάχους μέχρι σε επίπεδο διπλωματών και πολιτικών αρχηγών. Ομοίως, θα πρέπει να γίνεται και σε ακαδημαϊκό επίπεδο με τη μετάφραση και δημοσίευση υπαρχόντων βιβλίων και άρθρων, αλλά και με τη συγγραφή νέων. Σε αυτή την προσπάθεια, σημαντικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει και η πανεπιστημιακή κοινότητα, με αιχμή του δόρατος τα δύο πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, το ΑΠΘ (Αλεξάνδρειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) και το ΠΑΜΑΚ (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας). Ειδικά το δεύτερο πρέπει πάση θυσία να διατηρήσει την ονομασία του.
8. Σε εμπορικό επίπεδο θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια ώστε τα προϊόντα της Μακεδονίας να διατηρήσουν την προστατευμένη ονομασία της προέλευσής τους.
Αντί επιλόγου θα ήθελα να θέσω ένα ρητορικό ερώτημα. Τελικά, ποιος νίκησε στον εμφύλιο; (ή συμμοριτοπόλεμο ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τον). Ποιανού οι σκοποί έχουν επιτευχθεί τα τέσσερα τελευταία χρόνια;
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια