Aντί τα κόμματα να υψώνουν τείχη ανάμεσά τους και ανάμεσα στους πολίτες, θα πρέπει να ανακαλύψουν οδούς συνεννόησης
Δυστυχώς έχουμε μπει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Και από τα πρώτα δείγματα που έχουμε, αυτή η περίοδος θα είναι σε ρυθμούς σκληρού ροκ.
Τα κομματικά επιτελεία έχουν αποφασίσει να πολώσουν τους «στρατούς» τους, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανεβάσουν ποσοστά συσπείρωσης και να ξαναφέρουν τον δικομματισμό στο προσκήνιο.
Εκείνο που δεν έχουν συνειδητοποιήσει είναι ότι σε μια χώρα πληγωμένη από τα Μνημόνια οι κραυγές ένθεν κακείθεν δεν συγκινούν τους πολλούς αλλά μόνο τους ολίγους, που υποστηρίζουν το ένα κόμμα ή το άλλο. Αυτούς που -με λίγα λόγια- έχουν συμφέροντα από την επικράτηση της μιας ή της άλλης πλευράς.
Οι πολλοί απέχουν από τα δρώμενα, καθώς προσπαθούν να βρουν τρόπο να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια, μετά τη λαίλαπα που άφησαν πίσω τους τα Μνημόνια. Από κει και πέρα τα σημαιάκια, άνευ επιχειρημάτων, που κουνούν διάφοροι, και οι κορόνες που πετάγονται, και όποιον πάρει ο... Χάρος, μόνο κακό κάνουν στην πατρίδα.
Το χειρότερο όλων είναι ότι βάλαμε πάλι στο παιχνίδι «ξένους» διαιτητές για να μας δώσουν λύσεις στα δικά μας προβλήματα. Δηλαδή μεταφέρουμε τις διαφωνίες μας στους ανθρώπους που μας έφεραν σε αυτό το σημείο. Ο Γιώργος Παπανδρέου υπήρξε ο πρώτος διδάξας αυτής της στρατηγικής δυσφήμησης της χώρας και τα αποτελέσματα τα βιώσαμε όλοι μας. Δώσαμε σε όσους μάς είχαν στοχοποιήσει τα όπλα για να μας πυροβολήσουν ως χώρα και ως λαό. Καλό θα ήταν σε ορισμένα πράγματα να ισχύσει το τα «εν οίκω μη εν δήμω».
Διότι σε μια δύσκολη συγκυρία, όπως αυτή που βρισκόμαστε, αυτός ο ιδιότυπος εμφύλιος με το βλέμμα στις κάλπες μόνο κακό κάνει. Και αν, όπως φαίνεται, η προεκλογική εκστρατεία κρατήσει σε βάθος, μόνο κακό θα κάνει.
Δεν γνωρίζω πραγματικά τι έχουν στο μυαλό τους τα επιτελεία του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι οφείλουν απέναντι στον ελληνικό λαό να βρουν εκείνα τα σημεία που συγκλίνουν (με χαρακτηριστικότερο όλων το θέμα των συντάξεων) και όχι εκείνα που αποκλίνουν. Αν ρίχνουν συνεχώς λάδι στη φωτιά με διάφορες δηλώσεις, το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας... καίνε όλους.
Τα μέτωπα που έχουμε ως χώρα μπροστά μας είναι πολλά. Το Σκοπιανό δεν έχει κλείσει, η Τουρκία επιστρέφει στο παιχνίδι με έντονα χαρακτηριστικά αναθεωρητισμού στη στρατηγική της απέναντι στην Ελλάδα, η οικονομία μας ακροβατεί σε τεντωμένο σκοινί, ενώ η Ευρώπη συνθλίβεται μεταξύ των άκρων.
Γι’ αυτό και υποστηρίζουμε ότι αντί τα κόμματα να υψώνουν σε κάθε ευκαιρία τείχη ανάμεσά τους και ανάμεσα στους πολίτες, θα πρέπει να ανακαλύψουν οδούς συνεννόησης και όχι πόλωσης. Υποτίθεται ότι αμφότερα αγωνίζονται για το καλό των πολιτών. Πολιτικές διαφορές και έχουν και πρέπει να έχουν.
Εξάλλου αυτό αποτελεί τον θεμέλιο λίθο των δημοκρατικών πολιτευμάτων. Μπορεί αυτά, μπροστά στη δίψα τους για την εξουσία, να τα θεωρούν ντεμοντέ, αλλά αν συνειδητοποιήσουν ότι η πέτρα που πετάνε δεν γυρίζει πίσω, ίσως καταλάβουν τις τεράστιες ευθύνες τους απέναντι στον τόπο και στους πολίτες. Γι’ αυτό ας σταματήσουν το πετροβόλημα...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια