Τα πράγματα στην πολιτική δεν είναι ρόδινα. Και όσοι γύρω μας μπαίνουν στη διαδικασία ενασχόλησης με ουτοπικές αντιλήψεις και ρομαντικές ιδέες, είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν. Η πολιτική είναι σύγκρουση για την κατάκτηση της εξουσίας.
Η κατοχή της εξουσίας, είναι η υπέρτατη φαντασιακή υπεροχή του ατόμου επί της κοινωνικής του ομάδας. Είναι η αίσθηση του υπεράνθρωπου. Το απόλυτο αφροδισιακό. Η δύναμη που επιβάλει θεσμικά στο κοινωνικό σύνολο να εκτελεί επακριβώς ό,τι θέλει το άτομο - εξουσιαστής. Η σύγκρουση επομένως για την κατάκτηση της εξουσίας είναι σκληρή και για το σκοπό αυτό χρησιμοποιείται κάθε μέσο. Εκείνοι που κατέχουν την εξουσία, δεν θέλουν φυσικά με κανένα τρόπο να την απολέσουν και θα κάνουν τα πάντα για να την διατηρήσουν.
Παλιότερα, πριν τη δημοκρατία, η κατάκτηση ή η διατήρηση της εξουσίας επιτυγχανόταν μόνο με τη φυσική εξόντωση του αντιπάλου. Η αλλαγή που επέφερε η δημοκρατία, όταν αυτή λειτουργεί αποκλειστικά μέσω της εκλογής (όπως ισχύει στο δικό μας πολιτικό σύστημα), ήταν ότι αντικατέστησε τη φυσική εξόντωση του αντιπάλου με την πολιτική του εξόντωση. Και για να επιτευχθεί αυτή η πολιτική εξόντωση χρησιμοποιείται κάθε μέσο, δηλαδή υποσχέσεις, ρουσφέτια, ψέματα, δημιουργία πελατειακών σχέσεων, κτυπήματα κάτω από τη μέση, άθλιες κατηγορίες κ.λ.π. Στο τέλος της ημέρας κάποιοι μεταξύ των ανταγωνιστών είναι οι νικητές και κάποιοι οι ηττημένοι.
Η διαφορά μεταξύ αυτών που τελικά κατακτούν την εξουσία, είναι ότι κάποιοι εξ αυτών είναι πατριώτες και κάποιοι φιλοτομαριστές, δηλαδή νοιάζονται μόνο για την καρέκλα της εξουσίας και τα συμφέροντα (εγχώρια ή ξένα ) που υπηρετούν. Οι πρώτοι είναι αυτοί που λέμε ηγέτες.
ΥΓ. Αυτό είναι το μοντέλο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η οποία εστιάζει θεσμικά και αποκλειστικά στην εκλογή των επαγγελματικών εξουσιαστών. Έτσι η προσοχή του λαού εστιάζεται στην προσωπική σύγκρουση μεταξύ των πολιτικών προσώπων και παραμένουν στο παρασκήνιο τα πραγματικά αφεντικά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που είναι η οικονομική ολιγαρχία.
Θα πρέπει λοιπόν να επέμβουμε στο θεσμικό πλαίσιο της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, με τρόπο που να εισρεύσει στο σύστημα η λαϊκή βούληση, ώστε να ανοίξουν οι νοητικοί πολιτικοί και λαϊκοί ορίζοντες και να αυτοπροστατευτούν οι κοινωνίες.
0 Σχόλια