Το σκηνικό μιας τραγωδίας, τα ερωτήματα και το αυτονόητο

Ένα ακόμη καλοκαίρι η Ελλάδα θρηνεί ανθρώπινες ζωές στα πύρινα μέτωπα. Οι καιρικές συνθήκες διαμόρφωσαν το σκηνικό και οι φλόγες ολοκλήρωσαν μια ακόμη ανείπωτη τραγωδία. Άνθρωποι και περιουσίες χάθηκαν στις στάχτες μέσα σε λίγες ώρες σε Κινέτα και Αν. Αττική.

Ενδεικτικές των ακραίων συνθηκών είναι οι μαρτυρίες από το Μάτι, όπου κάτοικοι ανέφεραν πως τη μία στιγμή έβλεπαν στην τηλεόραση πως ξέσπασε φωτιά στην Καλλιτεχνούπολη και σε ελάχιστο χρόνο βρέθηκαν περικυκλωμένοι από τις φλόγες.

Από την άλλη τα πολλαπλά ταυτόχρονα μέτωπα και το ξέσπασμά τους την πιο ακραία μέρα του καλοκαιριού με ισχυρούς ανέμους, προφανώς δημιουργούν πολλά ερωτήματα. Και όχι άδικα. Άλλωστε μεγάλο μέρος των  πυρκαγιών οφείλεται κάθε χρόνο σε εμπρησμό. Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι η Αττική καίγεται σχεδόν κάθε καλοκαίρι, κόντρα σε κάθε λογική ή στατιστική, ενώ οι πυρκαγιές είναι συχνότερες σε  περιοχές με μεγάλη ζήτηση και αξία ακινήτων.

Αντιμέτωποι με ένα ασύμμετρο φαινόμενο οι πυροσβεστικές δυνάμεις, και ο υπόλοιπος κρατικός μηχανισμός, δίνει τη δική του άνιση μάχη. Δεν είναι η  πρώτη, ούτε και θα είναι η τελευταία σε μια χώρα που έχει συγκεκριμένες κλιματολογικές συνθήκες και εγγενή προβλήματα χωροταξίας, σχεδιασμού, αλλά και αρκετούς αδίστακτους ή εγκληματικά αδιάφορους. Aπαιτείται μια ψύχραιμη αποτίμηση και στάση από την πολιτεία και τους πολίτες και κυρίως απαιτείται, ως αυτονόητη, η λήψη των αναγκαίων πολιτικών αποφάσεων από την κυβέρνηση που θα διασφαλίζουν την ανακούφιση των πληγέντων και την προστασία και αποκατάσταση της φύσης, όσο αυτό είναι δυνατόν μετά από μια τέτοια καταστροφή.


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια