Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, και ειδικά αυτά που έγιναν χθες, αποτελούν απόδειξη ότι πλέον η χώρα διανύει μια περίοδο πολιτικής αναλγησίας, η οποία την οδηγεί στο να φλερτάρει με μια εθνική καταστροφή και όχι, όπως θα πίστευαν πολλοί, στην οικονομία, αλλά στα εθνικά θέματα, και εκεί δεν υπάρχει επιστροφή.
Η κυβέρνηση κόντρα σε κάθε λογική και βασικά ενάντια στο εθνικό συμφέρον, επιλέγει την τακτική δημιουργίας ενός πολιτικού διχασμού, σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων, και ενός κλίματος εκ διαμέτρου αντίθετου με αυτό που θα έπρεπε να επικρατούσε σε μια εθνικά κρίσιμη στιγμή όπως είναι, η σημερινή.
Βέβαια στην Ελλάδα του Survivor και του Master Chef, πολλοί είναι αυτοί που θα αναρωτηθούν που τη βλέπει αυτός την κρίσιμη στιγμή, για το εθνικό συμφέρον και το μέλλον της χώρας. Απόλυτα σωστή παρατήρηση και απορία. Ας δούμε λοιπόν από πού προκύπτει η πολιτική αναλγησία και η εν δυνάμει εθνική καταστροφή.
Όλα ξεκινούν από τη στιγμή, που για λόγους που κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει λογικός άνθρωπος, ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, επιλέγει να εμπλακεί σε μια, «διαπραγμάτευση», για το εθνικό θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, δίνοντας από την αρχή τον όρο, «Μακεδονία», στα Σκόπια, παίρνοντας αλλαγή πινακίδων και απόσυρση αγαλμάτων, αλλά όχι την ουσία του αλυτρωτισμού των Σκοπιανών, που είναι το Σύνταγμα του κρατιδίου.
Τα γεγονότα απέδειξαν, ότι η εκτίμηση, πως στην Ελλάδα του ΟΧΙ αλλά ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, του σκισίματος μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο, αλλά δυο σκληρότερων νέων, του από το κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη, σε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς των κόπων μιας ζωής, και τόσων άλλων, για τα οποία δεν ακούστηκε κιχ, μια άρον-άρον συμφωνία για το όνομα των Σκοπίων με το «Μακεδονία» μέσα θα περνούσε στο ντούκου, ήταν λάθος μεγάλο.
Τα συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, ότι και να λέγεται περί του αντιθέτου, ήρθαν σαν κεραμίδα στο κεφάλι της κυβέρνησης και αποσυντόνισαν την μέχρι εκείνη τη στιγμή καλά σχεδιασμένη στρατηγική της.
Και εκεί που θα περίμενε κανείς να υπάρξει στρατηγική αναδίπλωση, η οποία θα ωφελούσε και το εθνικό συμφέρον, ποια ήταν η αντίδραση; Η εσκεμμένη και με πολιτικό δόλο, μετατροπή ενός υπαρκτού σε επίπεδο γιατρών και στελεχών της δημόσιας διοίκησης σκανδάλου, όπως είναι αυτό της Novartis, σε σχέδιο σπίλωσης βασικών πολιτικών αντιπάλων, με πρώτο και καλύτερο, έναν πρώην Πρωθυπουργό, που κάθε ημέρα που περνά κερδίζει σε δικαίωση στα μάτια των Ελλήνων, έχοντας επαληθευτεί στις προβλέψεις του. Αποτέλεσμα μια τεράστια πολιτική όξυνση βασισμένη σε ένα σαθρό, όσο αφορά τους πολιτικούς κατηγορητήριο, το οποίο, εγκληματικά, πλήττει ένα εκ των βασικών θεσμών της χώρας, αυτόν της δικαιοσύνης, εμπλέκοντάς τον σε μικροπολιτικές επιδιώξεις.
Και όλα αυτά πότε; Όταν στην γειτονιά της Ελλάδας, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα αδυσώπητο παιχνίδι για τη διαμόρφωση του νέου σκηνικού, που είναι φανερό ότι δεν θα είναι αναίμακτο.
Στη γειτονική Τουρκία, ο επικίνδυνα απρόβλεπτος, Ταγίπ Ερντογάν, έχει εδώ και αρκετό καιρό κάνει σαφείς τις προθέσεις του, ακόμα και μέσα στο ίδιο Μέγαρο Μαξίμου, δίπλα στο Έλληνα Πρωθυπουργό, αλλά και στο Προεδρικό Μέγαρο, κάνοντας διάλεξη, φιλοξενούμενος του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Και την ώρα που η πολιτική συζήτηση θα πρέπει, να έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σε αυτή την κατεύθυνση, η επιλογή είναι Novartis και μέσω προσπάθειας εκτέλεσης χαρακτήρων βασικών πολιτικών αντιπάλων, η αποκόμιση πρόσχερου πολιτικού κέρδους, με στόχο το γάντζωμα στη εξουσία. Βάζοντας στη ρουλέτα, το εθνικό συμφέρον της πατρίδας.
Και ο εθνικός κατήφορος δεν σταματά εδώ. Η τραγική συνέχεια έρχεται με το περιστατικό της προσπάθειας βύθισης του πλοίου του Λιμενικού «Γαύδος», αλλά και τον σκληρό τσαμπουκά με τον γεωτρύπανο της Ιταλικής Εταιρίας ΕΝΙ, στην ΑΟΖ της Κύπρου, από την Τουρκία. Μπορεί η κυβέρνηση να θέλει να περάσει μια εικόνα ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο με διακηρύξεις περί Ευρώπης και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Είναι όμως έτσι;
Το Σάββατο που πέρασε συνεδρίασε εκτάκτως το ΚΥΣΕΑ, και παρά την αγωνιώδη προσπάθεια από την κυβέρνηση να περάσει μια εικόνα κατάστασης υπό έλεγχο, η στάση της Τουρκίας, ήταν το βασικό θέμα συζήτησης και προβληματισμού στη συνεδρίαση. Το τι συζητήθηκε και το ποια είναι πραγματικά η κατάσταση, δεν είναι και δεν πρέπει να είναι, αντικείμενο, δημόσιας συζήτησης, και ο νοών νοείτο. Εξίσου σημαντική ήταν η κουβέντα και η ενημέρωση που έκανε σε Αμερικανό Ανώτατο Αξιωματικό, ο Έλληνας Υπουργός Άμυνας, στο Συνέδριο Ασφάλειας στο Μόναχο. Όπως είναι επίσης σημαντικό, ποια είναι η άποψη και η εκτίμηση της κατάστασης, των σημαντικών, ξένων πρεσβειών στην Αθήνα.
Στον αντίποδα, η στάση που τηρεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση, σε αυτή την τακτική της κυβέρνησης, πέρα από πολιτικές απόψεις, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί σοβαρή και στάση ευθύνης.
Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έχει ακολουθήσει την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό στο μονοπάτι της όξυνσης και του πολιτικού διχασμού. Η στάση του στα εθνικά θέματα και σε οτιδήποτε άπτεται του εθνικού συμφέροντος, κρατιέται μακριά από τακτικές πολιτικής όξυνσης και πολιτικής εκμετάλλευσης για αποκόμιση πολιτικών κερδών. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν θα αντιδράσει και αυτός και η ΝΔ στην προσπάθεια σπίλωσης της παράταξής του από την κυβέρνηση.
Αυτό δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητο, διεθνώς, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Οι συναντήσεις-συζητήσεις που είχε στο Μόναχο, ο Κυριακός Μητσοτάκης, δεν ήταν καθόλου τυχαίες και, ποιοτικά, ήταν ιδιαίτερα ενισχυμένες σε σχέση με το παρελθόν.
Η χθεσινή ημέρα, προς επίρρωση αυτού του συμπεράσματος, ήταν κομβική. Οι συναντήσεις του με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, Τζέφρεϊ Πάϊατ, και την Πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας, κ. Κέητ Σμίθ, δεν ήταν διόλου τυχαίες. Ειδικά η συνάντηση και η δήλωση του Πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι, «η έρευνα του FBI επικεντρώνεται σε εγκλήματα που παραβιάζουν τον αμερικανικό νόμο. Δεν υπάρχει καμία έρευνα του FBI που να αφορά Έλληνες πολιτικούς», αποτελεί μήνυμα με πολλούς αποδέκτες και σημαντικό για τις εξελίξεις. Μάταιη και η προσπάθεια κυβερνητικών κύκλων, που προσπαθούν να πουν ότι η δήλωση του πρέσβη των ΗΠΑ, δεν ισχύει. Εάν ήταν έτσι θα αναπαρήγαγε ο πρέσβης, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter, την ελληνική αρθρογραφία γύρω από τις δηλώσεις του.
Και εδώ είναι που μπαίνει θέμα πολιτικής αναλγησίας, που παίζει με την πιθανότητα εθνικής καταστροφής.
Για πόσο ακόμη η κυβέρνηση, θα βαδίσει σε αυτό το δρόμο;
Για πόσο ακόμη, εν μέσω ενός εξαιρετικά επικίνδυνου σκηνικού για το μέλλον και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, θα πρυτανεύει το πολιτικό – κομματικό συμφέρον;
Η άμμος στην κλεψύδρα φτάνει στο τέλος.
Στην ουσία έχει τελειώσει.
Το ερώτημα είναι ως που θα φτάσει η πολιτική αναλγησία που απειλεί πλέον τα εθνικά συμφέροντα;
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος-Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και Μέλος του The International Institute of Strategic Studies (IISS)
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια