Από το 2010, με τη συνεργασία εγχώριας παρασιτικής άρχουσας τάξης και δανειστών, επιλέχθηκε μια κυλιόμενη χρεοκοπία για την Ελλάδα, όπου σε κάθε στάδιό της απέκοπταν και από έναν δρόμο διαφυγής από τη φυλακή των μνημονίων.
-- Αρχικά αφαίρεσαν από την Ελλάδα τη δυνατότητα να κρίνονται τα δάνειά της με το ελληνικό δίκαιο και από τα ελληνικά δικαστήρια.
-- Στη συνέχεια μετέτρεψαν το χρέος σε διακρατικό ώστε να μην μπορεί να κουρευτεί.
-- Ακολούθως, ορίστηκε ότι σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, η Ελλάδα θα αποπληρώσει τα χρέη της, όχι στην αξία του εθνικού της νομίσματος, αλλά στην αξία του ευρώ, ώστε να μην έχει πλέον την οδό της εξόδου από το ευρώ.
-- Μετά πήγαν το χρέος της χώρας από το 120% του ΑΕΠ στο 180% και έπεται συνέχεια, ώστε να την έχουν μόνιμα εξαρτημένη από τα μνημόνια και τις δόσεις.
-- Φόρτωσαν τον ελληνικό λαό με το κόστος και τις εγγυήσεις ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, ώστε να φυλακιστεί ο λαός και να είναι υποχρεωμένος να ανέχεται οτιδήποτε σε βάρος του (π.χ. πλειστηριασμούς κ.λ.π.), για να μην υποστούν οι τράπεζες το παραμικρό που θα το πληρώσει ο ίδιος.
-- Επέβαλαν υποθήκη στην Ελλάδα για 100 χρόνια, μεταφέρουν σιγά σιγά τη δημόσια περιουσία της στο ΤΑΙΠΕΔ και όρισαν πρωτογενή πλεονάσματα και συνακόλουθα σκληρά μέτρα μέχρι το 2060, κρατώντας την για πάντα αιχμάλωτη.
-- Αφαίρεσαν από την ελληνική Βουλή το κυρίαρχο δικαίωμά της να νομοθετεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών, ώστε να μην έχει νομικό δρόμο να αλλάξει τη μοίρα της.
Αυτά τα πράγματα δεν επιβλήθηκαν ποτέ σε κανένα κράτος στον κόσμο.
Επιβλήθηκαν σε μας σταδιακά, ώστε να αποκόψουν κάθε οδό διαφυγής. Και επιβλήθηκαν φυσικά με την απόλυτη συνεργασία της εγχώριας άρχουσας τάξης, η οποία βρήκε παράλληλα την ευκαιρία να αρπάξει τις περιουσίες των Ελλήνων. Χωρίς τη συνεργασία της εγχώριας άρχουσας τάξης και των ΜΜΕ που διαθέτει, ποτέ οι δανειστές δεν θα μπορούσαν να κάνουν όλα τα πιο πάνω αίσχη, όπως δεν μπόρεσαν στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, την Ισλανδία, ακόμα και στην Κύπρο κ.λ.π.
ΕΡΩΤΗΜΑ
Έπειτα από όλους αυτούς τους δρόμους διαφυγής που μας απέκοψαν, ποια εναλλακτική λύση μας απομένει; Τι θα μπορούσε να προτείνει ένα καινούργιο κόμμα για να το πιστέψει και να το στηρίξει ο ελληνικός λαός;
ΥΓ. Πριν καταλήξετε όμως σε βεβιασμένες προτάσεις, σκεφτείτε σοβαρά ότι δεν είμαστε μόνοι μας πάνω στον πλανήτη και δεν μπορούμε να χώσουμε το κεφάλι στην άμμο αγνοώντας τους πάντες και τη διεθνή πρακτική.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια