 |
Γράφει ο Σταύρος Λυγερός
|
Με την παρότρυνση συνεργατών του, αρχικά ο Τσίπρας είχε επιλέξει να μην εμπλακεί προσωπικά και να αφήσει τον υπουργό του να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Το ταξίδι του στο Παρίσι, άλλωστε, του έδινε μία βολική δικαιολογία.
Τα πράγματα άλλαξαν, όταν –σύμφωνα με πηγή που είναι σε θέση να γνωρίζει– ο Καμμένος προσκόμισε στο Μαξίμου μία σειρά στοιχείων και ζήτησε από τον πρωθυπουργό να τον καλύψει πολιτικά και να σταθεί δίπλα του. Το επιχείρημά του ήταν πως επρόκειτο για μία σκευωρία με πρώτο στόχο τον ίδιο και τελικό σκοπό την πτώση της κυβέρνησης. Δεν παρέλειψε, πάντως, να αφήσει να αιωρείται στην ατμόσφαιρα η απειλή πως εάν έμενε ακάλυπτος θα επανεξέταζε τη θέση του.
Τα στοιχεία που ο υπουργός Άμυνας προσκόμισε στο Μαξίμου τα κατέθεσε και στη Βουλή. Πέρα από το τι πραγματικά έχει συμβεί σ’ αυτή την υπόθεση, στο επίπεδο των πολιτικών εντυπώσεων η κυβερνητική πλευρά δεν υπέστη τη δεινή ήττα που προέβλεπε η αντιπολίτευση. Αντιθέτως, φάνηκε ότι τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ δεν διέθεταν τα στοιχεία να τεκμηριώσουν τις καταγγελίες τους.
Περιορίσθηκαν, λοιπόν, στην προβολή ερωτημάτων, τα οποία μπορεί να αφήνουν υπόνοιες και να δημιουργούν εντυπώσεις, αλλά μέχρις εκεί. Κατά τα άλλα, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες κοινοβουλευτικές συζητήσεις, η κάθε πλευρά ανέδειξε τα αδύνατα σημεία της άλλης. Και σ’ αυτό το επίπεδο, η εμφάνιση του Μητσοτάκη δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των ίδιων των βουλευτών του.
Αμφίπλευρες πιέσεις
Αντιθέτως, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επικρατούσε ικανοποίηση, παρά το γεγονός ότι ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών (κυρίως της «ομάδας των 53») τις προηγούμενες ημέρες έθετε -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- θέμα Καμμένου. Ο Φίλης, μάλιστα, διαφοροποιήθηκε και δημοσίως. Τήρησε κάποιες αποστάσεις από τους χειρισμούς του υπουργού Άμυνας, αλλά απέφυγε να υιοθετήσει τις εναντίον του καταγγελίες. Εστίασε, όμως, την κριτική του στην ηθικοπολιτική πτυχή: στο γεγονός ότι επιχειρήθηκε η πώληση πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία, η οποία θα τα χρησιμοποιούσε εναντίον του λαού της Υεμένης.
Παρά το γεγονός ότι –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– το πρωθυπουργικό επιτελείο αξιολόγησε ως ισχυρά τα στοιχεία του Καμμένου, ο βασικός παράγοντας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του Τσίπρα να συμμετάσχει στην κοινοβουλευτική μάχη ήταν πολιτικός. Μετά από τις αρχικές αντιδράσεις, συνειδητοποίησε πως και αν ήθελε, δεν είχε περιθώρια να τηρήσει στάση Ποντίου Πιλάτου.
Από τη μία πλευρά το Μαξίμου δεχόταν την κλιμακούμενη πίεση της αντιπολίτευσης. Από την άλλη δεχόταν την εξίσου ασφυκτική πίεση του υπουργού Άμυνας, ο οποίος, όπως αναφέραμε στην αρχή, άφησε σαφώς να εννοηθεί πως θα αντιδρούσε έντονα εάν δεν του δινόταν σαφής πολιτική στήριξη εκ μέρους του πρωθυπουργού. Ο κύβος ερίφθη όταν ο πρωθυπουργός ζήτησε από τον πρόεδρο της Βουλής να μετατεθεί η ημέρα της σχετικής κοινοβουλευτικής συζήτησης από την Πέμπτη στη Δευτέρα, ώστε να μπορεί να συμμετάσχει.
Τόσο στους κόλπους της κυβέρνησης όσο και στους κόλπους της αντιπολίτευσης είναι ισχυρή η εντύπωση πως η αγοραπωλησία των πυρομαχικών χάλασε, λόγω του εσωτερικού πολέμου που έχει ξεσπάσει στους κόλπους της βασιλικής οικογένειας και ευρύτερα των αρχουσών ελίτ της Σαουδικής Αραβίας. Όπως είναι γνωστό, ένας σημαντικός αριθμός κορυφαίων αξιωματούχων όχι μόνο έχει χάσει την εξουσία του, αλλά και έχει τεθεί σε συνθήκες πολυτελούς κράτησης.
“Πουλούσε” διασυνδέσεις
Καλά πληροφορημένες πηγές υποστηρίζουν ότι ο Βασίλης Παπαδόπουλος, όπως όλοι οι όμοιοί του, συνήθιζε να “πουλάει” σε αξιωματούχους τρίτων χωρών ότι διαθέτει ισχυρές διασυνδέσεις στο ελληνικό υπουργείο Άμυνας και ως εκ τούτου είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να διεκπεραιώνει τέτοιες αγοραπωλησίες. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, μάλιστα, ο εν λόγω επιχειρηματίας είχε συνδεθεί με μεγάλων διαστάσεων σαουδαραβική εταιρεία με έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η οποία μεταξύ πολλών άλλων διακινεί και όπλα.
Τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αγοράζουν όπλα και πυρομαχικά από όπου μπορούν, επειδή τα έχουν ανάγκη στον πόλεμο που διεξάγεται στην Υεμένη. Επισήμως, βεβαίως, το διαψεύδουν και προβάλλουν διάφορους ισχυρισμούς, αλλά είναι κοινό μυστικό ότι τελικός προορισμός είναι η Υεμένη.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί έχουν ήδη πουλήσει όπλα και πυρομαχικά και δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Παραδείγματος χάριν, το τρίτο τρίμηνο του 2017 η Γερμανία ενέκρινε πωλήσεις όπλων ύψους 450 εκατομμυρίων ευρώ στις χώρες του Κόλπου, ενώ το ποσό για το αντίστοιχο τρίμηνο του 2016 ήταν μόλις 86 εκατομμύρια.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια