Η συζήτηση για τα βλήματα που θα πήγαιναν στη Σαουδική Αραβία ήταν προφανές ότι θα άφηνε πίσω της ναυάγια. Αν η αντιπολίτευση θεμελίωνε τις κατηγορίες για τον - έτσι κι αλλιώς ευάλωτο - Καμμένο ο Τσίπρας θα είχε πρόβλημα.
Αν δεν το κατάφερνε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ήταν καλύτερα να μην βρίσκεται στην αίθουσα όταν θα πάρει το λόγο ο Τσίπρας. Πόσο μάλλον να μιλήσει -αντιγράφοντας όσα είχαν πει ήδη ο Άδωνις και ο Βορίδης.
Η απογοήτευση στις γραμμές των βουλευτών της ΝΔ και η βουή από τη βάση του κόμματος δείχνει ότι η ηγεσία Μητσοτάκη όλο και περισσότερο γίνεται βαρίδι. Αυτή η συζήτηση συμπύκνωσε δυο στοιχεία που χαρακτηρίζουν το δημόσιο λόγο του:
Το ένα είναι η προβληματική της δημόσιας παρουσίας του. Ο λόγος του, οι κινήσεις του, οι αποχρώσεις της φωνής του απέχουν από τα χαρακτηριστικά του επικεφαλής μεγάλου κόμματος και δεν είναι τυχαίο ότι οι οπαδοί της ΝΔ δεν τον θεωρούν φυσικό ηγέτη της παράταξης.
Προφανώς ο πρόεδρος της ΝΔ κάνει φιλότιμες προσπάθειες να βελτιώσει τη σκηνική παρουσία του. Ενδεχομένως το συζητάει με ειδικούς και προβάρει τις εμφανίσεις του. Αλλά το αποτέλεσμα είναι κατώτερο των προσδοκιών των οπαδών της ΝΔ. Αν δεν του το λένε οι συνεργάτες του, τότε είναι κακοί συνεργάτες. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Το δεύτερο στοιχείο που αφορά το περιερχόμενο των ομιλιών του προέδρου της ΝΔ είναι το βασικό προβλημα. Όσοι τον ακούνε συχνά κάνουν συνειρμούς με όσα λέει και δεν χρειάζεται πολύ για να τα συνδέσουν με όσα γράφουν οι εφημερίδες συγκεκριμένων μιντιαρχών που υποτίθεται ότι στηρίζουν τη ΝΔ αλλά στην ουσία της υπαγορεύουν πολιτική.
Παντού στον κόσμο - και στη χώρα μας ως πρόσφατα - πρώτα μιλούσαν τα κόμματα και οι αρχηγοί τους και εν συνέχεια τα ΜΜΕ που σχετίζονται μαζί τους αναπαράγουν αυτά που λένε.
Στην περίπτωση Μητσοτάκη συμβαίνει το αντίθετο. Όσα περιλαμβάνονται σε τίτλους και άρθρα εφημερίδων κοπιάρονται στις ομιλίες του. Είναι υπόθεση των λογογράφων του που βρίσκουν εύκολες ατάκες; Ή είναι αναγκαστική ένδειξη ότι το κόμμα είναι συνεπές στην υπεράσπιση των συμφερόντων που εκπροσωπούν κάποια ΜΜΕ;
Η τελευταία ατυχής εμφάνιση του προέδρου της ΝΔ είναι χαρακτηριστική από την άποψη ότι εμφανώς την προκάλεσε ο θόρυβος που σήκωσαν κάποια ΜΜΕ. Δεν προήλθε από πολιτικό σχεδιασμό της ΝΔ, έτσι όπως θα τον καταλάβαινε όποιος δίνει βαρύτητα στην πολιτική και την ουσία της και όχι στις φωτοβολίδες που ρίχνουνε όσοι έχουν λόγους να επιδιώκουνε την ανατροπή της κυβέρνησης. Ή όσοι προεξοφλούν ότι η επόμενη θα είναι φιλική στους ιδίους και θα σταματήσει την εξυγίανση του δημοσίου βίου και την τιμωρία όσων λεηλάτησαν το δημόσιο χρήμα.
Ένα μεγάλο κόμμα σαν τη ΝΔ δεν έχει λόγο να στοιχίζεται με αυτά τα συμφέροντα. Όταν κατά την επίμονη καταγγελία του πατέρα του σημερινού προέδρου της έριξαν την κυβέρνηση του το 1993. Και κυρίως όταν είναι γνωστό ότι αυτά τα συμφέροντα οργίασαν κατά του Κώστα Καραμανλή την περίοδο που ως πρωθυπουργός επιχείρησε να απομακρύνει του «νταβατζήδες» από το δημόσιο βίο.
Για το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν είχε νόημα να μιλάμε καθώς οι σχέσεις τους με οικονομικούς παράγοντες δεν κρύβονται. Η ΝΔ δια της ηγεσίας της συντάσσεται με όσους συγκρούονται με τη σημερινή κυβέρνηση όχι για τη πολιτική της, αλλά γιατί δεν εμποδίζει την Πολιτεία να θέσει υπό έλεγχο τις δραστηριότητες τους και να αποδώσει ευθύνες. Αυτό εκθέτει το κόμμα.
Για όσους στη ΝΔ δεν κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους αυτά τα δυο στοιχεία, η σύμπραξη με τους μιντιάρχες και τα ηγετικά ελλείμματα του Κυριάκου Μητσοτάκη, θέτουν το ζήτημα αν μπορεί το κόμμα να προσβλέπει μ’ αυτόν στο τιμόνι, νίκη τις επόμενες εκλογες. Είναι ολοφάνερο άλλωστε ότι ο Αλέξης Τσίπρας τον προτιμάει για αντίπαλό του.
Οι γνωρίζοντες λένε ότι το θέμα θα είχε τεθεί ήδη δημοσίως αν όλοι δεν γνώριζαν ότι θα συναντήσει την αντίδραση του Κ. Καραμανλή. Σε μια τέτοια περίπτωση ο πρώην πρωθυπουργός θα ζητήσει να τηρηθεί η τάξη: εφόσον ο Μητσοτάκης κέρδισε στις εσωκομματικές εκλογές και έγινε αρχηγός, έχει κάθε δικαίωμα να οδηγήσει τη ΝΔ στις εκλογές με τη στήριξη όλων των στελεχών.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια