Αυτή η τόσο μικρή φρασούλα με τα τόσα μεγάλα νοήματα που μας στοιχειώνει διότι δεν είμαστε αντάξιοι των προγόνων μας. Το «ΟΧΙ» στους Ιταλούς μπορεί να προσωποποιήθηκε και ο Ιωάννης Μεταξάς να έγινε για μια βραδιά ήρωας, όμως, οι πραγματικοί ήρωες ήταν όλοι οι Έλληνες που αψήφησαν τα πάντα και υπερασπίστηκαν την ελευθερία και τα ιδανικά τους.
Έκτοτε η χώρα είχε πολλές ευκαιρίες να πει όχι και άλλες πολλές να πει ναι. Αλλά είναι τέτοιος ο ηθικός ξεπεσμός, τέτοια η κρίση των βασικών αξιών που κράτησαν ζωντανό τον Ελληνισμό, ώστε καταντήσαμε να γιορτάζουμε το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του Τσίπρα λες και ήταν το μεγάλο πατριωτικό γεγονός.
Αυτή είναι η κατάντια μας όπως και το γεγονός ότι όλοι μας φταίμε, ο καθένας από το μετερίζι του για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας. Είναι σήμερα πιο σκλαβωμένη από χίλιες ιταλικές ή γερμανικές κατοχές.
Δεν είναι τα μνημόνια, η οικονομική κρίση, οι Γερμανοί και οι γερμανοτσολιάδες που μας κατατρύχουν. Είναι ο κακός μας εαυτός που αποδέχεται τον καθημερινό βιασμό της Ελλάδας. Όχι από τους ξένους και από τους δανειστές. Αυτοί μια χαρά κάνουν τη δουλειά τους. Αλλά από τους κάθε είδους κατακτητές της καθημερινότητάς μας. Αλλά και από τον εαυτό μας που εθίζεται στη μιζέρια, την έλλειψη πρωτοβουλίας, τον ωχαδερφισμό, την απουσία προσωπικού οράματος, την αμορφωσιά καθώς και την αποδοχή ως φυσιολογικού ό,τι όλες οι υπόλοιπες χώρες θεωρούν ανοησία.
Καταντήσαμε την Ελλάδα χώρα βλακών, ψεκασμένων, σανοφάγων, μοιραίων κι άβουλων. Κι από τέτοια στάση βγαίνει και αντίστοιχο τυρί, μην απορείτε με τους πολιτικούς μας. Είναι αυτοί που μας αξίζουν.
Υπάρχουν ήρωες σαν κι αυτούς του 1940, θα αναρωτιόταν κάποιος; Η αλήθεια είναι ότι τους ήρωες τους γεννούν οι ανάγκες. Ενδεχομένως, σε μια δύσκολη εθνική στιγμή να έβγαιναν μπροστά και ηγέτες και αφανείς ήρωες. Κανείς δεν ξέρει.
Όμως, αυτά που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια, κι αυτά που μας πληγώνουν δεν μας κάνουν και τόσο αισιόδοξους. Και σ’ όλα αυτά πρέπει να πούμε ένα μεγάλο «ΟΧΙ» και να μην αφήσουμε να μας πάρει από κάτω.
Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε π.χ. τον Τσίπρα να μας λεηλατεί, οικονομικά και αξιακά; Μέχρι πότε θα λέμε «ναι» στην αριστερά του μπάχαλου και της πλήρους απαξίωσης της χώρας; Μέχρι πότε θα αποδεχόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον άθλιο και ψεύτικο εθνολαϊκισμό του Καμμένου να μας διαλύει την πατρίδα;
Γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με τους… διεμφυλικούς και να τρώμε φαιά ουσία; Θα πάνε να πολεμήσουνε αν ξανατεθεί το δίλημμα «ελευθερία ή θάνατος;» Θα πάει ο Μήτσος που έγινε Μήτση και το μόνο που τον νοιάζει είναι ο γάμος με τον Βαγγέλα;
Γιατί να λέμε συνέχεια ναι σε τύπους σαν τον Τσιρώνη που από τη μια λέει να καλλιεργούμε κάνναβη κι από την άλλη να δίνεται ελεύθερα η ηρωίνη;
Γιατί να λέμε ναι και να μη λέμε όχι σ’ εκείνους που θέλουν να ξεπουλήσουν την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί; Που η ορθοδοξία είναι απόβλητη και η κόλαση κάτι φυσιολογικό; Στους ανθέλληνες που πληθαίνουν γιατί έμαθαν ότι η χώρα είναι… μια κουκίδα στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας;
Σ’ αυτούς που βλέπουν την ελληνική σημαία και ακούν τον εθνικό ύμνο δίχως να αισθάνονται την παραμικρή συγκίνηση τι να πούμε; Σε όσους επιμένουν ότι η αμορφωσιά, η μετριότητα είναι εισιτήρια καριέρας κι όχι η αξιοσύνη και η αξιοκρατία; Γιατί στην Ελλάδα του σήμερα η αριστεία είναι χολέρα και ρετσινιά;
Και τι να πούμε άραγε σε όσους θεωρούν πως είναι η εναλλακτική λύση αλλά δεν κάνουν τίποτε για να το επιβεβαιώσουν; Που σέρνονται στους κομματικούς διαδρόμους και στις ίντριγκες χωρίς να μπορούν να εμπνεύσουν;
Λέμε λοιπόν «ΟΧΙ» σε όλους τους παραπάνω. Στους νταβατζήδες της πολιτικής και τους ολετήρες της ελληνικής κοινωνίας. «ΟΧΙ» και στον Αλέξη και όσους δεν μπορούν να κατανοήσουν την κρισιμότητα των στιγμών μέχρι να καταλάβουν ότι πάνω απ’ όλα είναι η πατρίδα και τίποτε άλλο.
Λέμε «ΝΑΙ» στους Έλληνες που αγαπούν τη χώρα τους, όπου κι αν βρίσκονται και που δεν αντέχουν να τη βλέπουν να γίνει Ελλαδίτσα. Λέμε «ΝΑΙ» στην ελληνική σημαία όπου κι αν κυματίζει.
Θέλουμε μια άλλη Ελλάδα, όχι αυτή που τρώει τα παιδιά της.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια