Η οικονομική ελευθερία στην Ελλάδα είναι λιγότερη από εκείνη της Νιγηρίας (114η θέση) και ελαφρώς μεγαλύτερη από εκείνη του Μπανγκλαντές (117η θέση στην κατάταξη).
Ολα όσα αναφέρονται στην έκθεση είναι μεν αποκαρδιωτικά, αλλά θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι εκθέσεις, στατιστικές, μελέτες και πορίσματα μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε και δύναται πίσω από αυτά να υπάρχουν ποικιλώνυμα συμφέροντα, που δεν αποκλείεται να είναι ανταγωνιστικά των ελληνικών.
Η καθημερινότητα των Ελλήνων, όμως, δείχνει ότι και αυτές οι στατιστικές όχι μόνο δεν απέχουν από την πραγματικότητα, αλλά μπορεί να είναι ακόμα και κατά τι ευνοϊκότερες από όσα ισχύουν στο κράτος με τις εξωφρενικές απαιτήσεις και τις ελάχιστες παροχές.
Ζούμε σε μια χώρα όπου οι ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες δεν αποτελούν εξαίρεση, αλλά κανόνα. Η ταλαιπωρία είναι θεσμός στην Ελλάδα. Οποιος επιθυμεί να ανοίξει επιχείρηση θα υποχρεωθεί να προσκομίσει μια βαλίτσα χαρτιά στην Εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία. Οι φορολογούμενοι, οι ασφαλισμένοι, όσοι βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να… αντιμετωπίσουν το Δημόσιο, μεταξύ άλλων, θα εξαναγκαστούν να κάνουν τον κούριερ των υπηρεσιών! Θα πάρουν μια κακοφωτοτυπημένη βεβαίωση από μια υπηρεσία για να τη μεταφέρουν στην άλλη - κι αυτό στην εποχή της κυριαρχίας της ψηφιακής τεχνολογίας και της μηχανογράφησης και του διαδικτύου.
Το κράτος στην Ελλάδα είναι τόσο αδηφάγο και αφήνει τόσο λίγα περιθώρια στην οικονομία να αναπνεύσει, ώστε ετοιμάζεται να καταργήσει ή να ελέγξει διά νόμου και ψηφιακές πλατφόρμες που αφορούν την εκμίσθωση ταξί, όπως το taxibeat! Μια υπόθεση που αφορά την εξυπηρέτηση των επιβατών ταξί και την αξιολόγηση των οδηγών και των οχημάτων παίρνει μια… σοβιετική στροφή προς το παρελθόν και γίνεται αντικείμενο κρατικού ελέγχου!
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια