Ο «συναγερμός» που σήμανε χθες το μεσημέρι, μετά την επίθεση στον δήμαρχο Ελευσίνας, είναι δηλωτικός της κατάστασης που διαμορφώνεται στην ελληνική κοινωνία. Ακόμη και όταν έγινε γνωστό ότι τα κίνητρα ενδεχομένως σχετίζονται με προσωπικούς λόγους και ότι ο δράστης αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα,
αυτή η είδηση δεν σταμάτησε να προβληματίζει, τροφοδοτώντας ένα κύμα καταδικαστικών δηλώσεων με ευρύτερους, πάντως, συμβολισμούς.
Οποιος δεν στρουθοκαμηλίζει αντιλαμβάνεται πόσο τεταμένο είναι το κοινωνικό κλίμα. Η ατμόσφαιρα είναι τόσο «ηλεκτρισμένη» που ένα άσχετο -τουλάχιστον όπως δείχνουν τα πράγματα- γεγονός αρκεί για να προκαλέσει γενική επιφυλακή. Ετσι αποδεικνύεται πόσο εύθραυστη είναι και η άποψη ότι «επικρατεί ηρεμία», η οποία δεν απειλεί με εντάσεις και ανατροπές όσα σχεδιάζονται και εξακολουθούν να υλοποιούνται...
Οντως, μετά την έξαρση της πρώτης μνημονιακής περιόδου, η πολιτική αλλαγή του 2015 με την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σε μια μεγάλη εκτόνωση. Και όταν μετά το δημοψήφισμα έγινε η εντυπωσιακή στροφή της κυβέρνησης, ακολούθησαν η αμηχανία, η απογοήτευση και η αδράνεια. Αποτελεί κοινό μυστικό εδώ και πολύ καιρό, άλλωστε, ότι αυτή είναι μία από τις βασικές παραμέτρους που προσέχουν οι δανειστές. Στον βαθμό που η ελληνική κοινωνία παραμένει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σε «καταστολή», θεωρούν ότι έχουν το περιθώριο να διατηρούν και να αυξάνουν τις θανατηφόρες δόσεις των Μνημονίων τους...
Λένε ότι πριν από τη θύελλα παρατηρείται, συχνά, νηνεμία. Τι θα επακολουθήσει στην ελληνική κοινωνία ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει με ασφάλεια. Ομως τα δεδομένα είναι σαφή. Παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις και τις αλλεπάλληλες «επιτυχίες» της τελευταίας επταετίας, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού μέρα με τη ημέρα φτωχοποιούνται περισσότερο, η ανεργία και η υποαπασχόληση παραμένουν ανίκητα θηρία, η μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό συνεχίζεται, η κατάθλιψη έχει μετατραπεί σε εθνική ασθένεια.
Είναι λάθος, επομένως, να θεωρεί κανείς ότι οι εξελίξεις θα είναι ευθύγραμμες. Εχει αποδειχθεί και ιστορικά ότι μία σπίθα είναι αρκετή για να οδηγήσει σε παρανάλωμα του πυρός. Οποιοι υποτιμούν το απρόβλεπτο βρίσκονται ενίοτε ενώπιον εκπλήξεων. Εστω και αν δείχνει ότι δεν έχει φτάσει στο σημείο βρασμού, το κοινωνικό καζάνι χρειάζεται προσοχή...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
αυτή η είδηση δεν σταμάτησε να προβληματίζει, τροφοδοτώντας ένα κύμα καταδικαστικών δηλώσεων με ευρύτερους, πάντως, συμβολισμούς.
Οποιος δεν στρουθοκαμηλίζει αντιλαμβάνεται πόσο τεταμένο είναι το κοινωνικό κλίμα. Η ατμόσφαιρα είναι τόσο «ηλεκτρισμένη» που ένα άσχετο -τουλάχιστον όπως δείχνουν τα πράγματα- γεγονός αρκεί για να προκαλέσει γενική επιφυλακή. Ετσι αποδεικνύεται πόσο εύθραυστη είναι και η άποψη ότι «επικρατεί ηρεμία», η οποία δεν απειλεί με εντάσεις και ανατροπές όσα σχεδιάζονται και εξακολουθούν να υλοποιούνται...
Οντως, μετά την έξαρση της πρώτης μνημονιακής περιόδου, η πολιτική αλλαγή του 2015 με την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σε μια μεγάλη εκτόνωση. Και όταν μετά το δημοψήφισμα έγινε η εντυπωσιακή στροφή της κυβέρνησης, ακολούθησαν η αμηχανία, η απογοήτευση και η αδράνεια. Αποτελεί κοινό μυστικό εδώ και πολύ καιρό, άλλωστε, ότι αυτή είναι μία από τις βασικές παραμέτρους που προσέχουν οι δανειστές. Στον βαθμό που η ελληνική κοινωνία παραμένει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σε «καταστολή», θεωρούν ότι έχουν το περιθώριο να διατηρούν και να αυξάνουν τις θανατηφόρες δόσεις των Μνημονίων τους...
Λένε ότι πριν από τη θύελλα παρατηρείται, συχνά, νηνεμία. Τι θα επακολουθήσει στην ελληνική κοινωνία ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει με ασφάλεια. Ομως τα δεδομένα είναι σαφή. Παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις και τις αλλεπάλληλες «επιτυχίες» της τελευταίας επταετίας, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού μέρα με τη ημέρα φτωχοποιούνται περισσότερο, η ανεργία και η υποαπασχόληση παραμένουν ανίκητα θηρία, η μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό συνεχίζεται, η κατάθλιψη έχει μετατραπεί σε εθνική ασθένεια.
Είναι λάθος, επομένως, να θεωρεί κανείς ότι οι εξελίξεις θα είναι ευθύγραμμες. Εχει αποδειχθεί και ιστορικά ότι μία σπίθα είναι αρκετή για να οδηγήσει σε παρανάλωμα του πυρός. Οποιοι υποτιμούν το απρόβλεπτο βρίσκονται ενίοτε ενώπιον εκπλήξεων. Εστω και αν δείχνει ότι δεν έχει φτάσει στο σημείο βρασμού, το κοινωνικό καζάνι χρειάζεται προσοχή...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια