Γράφει ο Πέτρος Χασάπης
Η κυρίαρχη ιδεολογία που μας έχει επιβάλει αυτή τη στιγμή το μνημονιακό τόξο, για την οποία τα ξεπουλάμε όλα, είναι η έξοδος ξανά του κράτους στις τραπεζικές αγορές για νέα δανεικά.
Η Ελλάδα όμως, χρειάζεται ένα πραγματικό όραμα, χρειάζεται μια ουσιαστική κυρίαρχη ιδεολογία. Και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την αυτάρκεια. Η έλλειψη αυτάρκειας μας οδήγησε με μαθηματική συνέπεια στη χρεοκοπία και φυσικά ουδέποτε θα εξέλθουμε από αυτή τη μέγγενη, αν δεν αποκτήσουμε αυτάρκεια.
Αυτάρκεια όμως δεν πρέπει να σημαίνει η παραδοσιακή απομόνωση και προσπάθεια παραγωγής των πάντων μέσα στο ίδιο το κράτος. Αυτό είναι αδύνατο για κάθε κράτος. Οι σημερινές εξελίξεις παγκόσμια, αλλάζουν πλέον και τις ίδιες τις έννοιες. Αυτάρκεια με τη σύγχρονη έννοιά της, θα πρέπει να σημαίνει η αυστηρή συνύπαρξη δύο παραμέτρων. Αφενός κυριαρχικός έλεγχος πάνω στο νόμισμα και αφετέρου η ύπαρξη τουλάχιστον ισοσκελισμένου σε αξίες ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών.
Χωρίς κυριαρχικό έλεγχο πάνω στο νόμισμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με συνεχή δανεικά, για να καλύψουμε ένα ελλειμματικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών, εννοείται πως οδηγούμαστε σε εξαφάνιση ως κυρίαρχη κρατική οντότητα. Ήδη η εθνική μας κυριαρχία έχει εκχωρηθεί. Πρέπει, με λίγα λόγια, να παράξουμε προϊόντα που η εξαγωγική τους αξία θα ισοσκελίζει τα διατιθέμενα κεφάλαια για τις εισαγωγές. Αυτό μπορεί, σε κάποιες περιπτώσεις, να σημαίνει και ανταγωνισμός, αλλά δεν πρέπει να τρομάζει η ιδέα. Όμως τίποτα δεν θα μπορέσει να γίνει χωρίς έλεγχο της κοινωνίας μας πάνω στο νόμισμά της, περιμένοντας απλά τους ξένους και εγχώριους κερδοσκόπους να ρίξουν κανένα ευρώ στην ελληνική αγορά.
Αλήθεια όμως, υπάρχει έστω και ένας Έλληνας σήμερα, που να μην έχει φυσικά πρόβλημα νοημοσύνης και να πιστεύει ότι το υπάρχον εθελόδουλο και σάπιο πολιτικό σύστημα μπορεί να υπηρετήσει σθεναρά αυτές τις δύο παραμέτρους; Μάλλον δεν υπάρχει.
Επομένως, για να μπορέσουμε να στηρίξουμε την αυτάρκεια, θα πρέπει να αλλάξουμε το χρεοκοπημένο πολίτευμα, μέσα από ένα νέο Σύνταγμα από τους ίδιους του πολίτες, που θα εισάγει ένα πραγματικά δημοκρατικό πολίτευμα, όπου θα έχουμε ισότιμη συμμετοχή όλοι μας στη λήψη των αποφάσεων και δεν θα αφήνουμε τα σημαντικά θέματα του έθνους στα χέρια ολίγιστων και εθελόδουλων επαγγελματιών πολιτικών.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Η κυρίαρχη ιδεολογία που μας έχει επιβάλει αυτή τη στιγμή το μνημονιακό τόξο, για την οποία τα ξεπουλάμε όλα, είναι η έξοδος ξανά του κράτους στις τραπεζικές αγορές για νέα δανεικά.
Η Ελλάδα όμως, χρειάζεται ένα πραγματικό όραμα, χρειάζεται μια ουσιαστική κυρίαρχη ιδεολογία. Και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την αυτάρκεια. Η έλλειψη αυτάρκειας μας οδήγησε με μαθηματική συνέπεια στη χρεοκοπία και φυσικά ουδέποτε θα εξέλθουμε από αυτή τη μέγγενη, αν δεν αποκτήσουμε αυτάρκεια.
Αυτάρκεια όμως δεν πρέπει να σημαίνει η παραδοσιακή απομόνωση και προσπάθεια παραγωγής των πάντων μέσα στο ίδιο το κράτος. Αυτό είναι αδύνατο για κάθε κράτος. Οι σημερινές εξελίξεις παγκόσμια, αλλάζουν πλέον και τις ίδιες τις έννοιες. Αυτάρκεια με τη σύγχρονη έννοιά της, θα πρέπει να σημαίνει η αυστηρή συνύπαρξη δύο παραμέτρων. Αφενός κυριαρχικός έλεγχος πάνω στο νόμισμα και αφετέρου η ύπαρξη τουλάχιστον ισοσκελισμένου σε αξίες ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών.
Χωρίς κυριαρχικό έλεγχο πάνω στο νόμισμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με συνεχή δανεικά, για να καλύψουμε ένα ελλειμματικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών, εννοείται πως οδηγούμαστε σε εξαφάνιση ως κυρίαρχη κρατική οντότητα. Ήδη η εθνική μας κυριαρχία έχει εκχωρηθεί. Πρέπει, με λίγα λόγια, να παράξουμε προϊόντα που η εξαγωγική τους αξία θα ισοσκελίζει τα διατιθέμενα κεφάλαια για τις εισαγωγές. Αυτό μπορεί, σε κάποιες περιπτώσεις, να σημαίνει και ανταγωνισμός, αλλά δεν πρέπει να τρομάζει η ιδέα. Όμως τίποτα δεν θα μπορέσει να γίνει χωρίς έλεγχο της κοινωνίας μας πάνω στο νόμισμά της, περιμένοντας απλά τους ξένους και εγχώριους κερδοσκόπους να ρίξουν κανένα ευρώ στην ελληνική αγορά.
Αλήθεια όμως, υπάρχει έστω και ένας Έλληνας σήμερα, που να μην έχει φυσικά πρόβλημα νοημοσύνης και να πιστεύει ότι το υπάρχον εθελόδουλο και σάπιο πολιτικό σύστημα μπορεί να υπηρετήσει σθεναρά αυτές τις δύο παραμέτρους; Μάλλον δεν υπάρχει.
Επομένως, για να μπορέσουμε να στηρίξουμε την αυτάρκεια, θα πρέπει να αλλάξουμε το χρεοκοπημένο πολίτευμα, μέσα από ένα νέο Σύνταγμα από τους ίδιους του πολίτες, που θα εισάγει ένα πραγματικά δημοκρατικό πολίτευμα, όπου θα έχουμε ισότιμη συμμετοχή όλοι μας στη λήψη των αποφάσεων και δεν θα αφήνουμε τα σημαντικά θέματα του έθνους στα χέρια ολίγιστων και εθελόδουλων επαγγελματιών πολιτικών.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια