«Ανένδοτος Φώφης για να καθαρίσει το Κίνημα από συριζόφρονες και… Σπιρτζάκια»
 |
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
|
Ποιος είναι ο Ξεκαλάκης; Α, σας παρακαλώ! Δεν θέλω τέτοια! Θα σας μαλώσω…
Ξεκαλάκης, λοιπόν, εστί ο γενικός γραμματέας της πάλαι ποτέ ένδοξης Πασοκάρας (που θα έλεγε κι ο συναγωνιστής Λιάκος), διάδοχος εμβληματικών μορφών του τόπου, όπως ο Κώστας Λαλιώτης, ο Ακης Τσοχατζόπουλος, ο Κώστας Σκανδαλίδης, και πιο πρόσφατα, στα χρόνια του… σοσιαλιστικού ροκοκό* που εγκαινίασε ο αλησμόνητος ΓΑΠ, η γλυκιά Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο «αρκούδος» Νίκος Αθανασάκης, ο Γιάννης ο Ραγκούσης, ο δήμαρχος-καραμπουζουκλής, ο δαιμόνιος Μιχάλης Καρχιμάκης και ασφαλώς ο νοήμων Σωκράτης Ξυνίδης.
Τον Ξεκαλάκη δεν τον έχετε ξανακούσει; Λυπάμαι πολύ, γιατί αποτελεί το πολλά υποσχόμενο νέο αίμα στο Κίνημα. Μόνο που… αλληθωρίζει προς τον ΣΥΡΙΖΑ, βρε παιδί μου, προφανώς γιατί μυρίζεται ότι η ανανεωμένη Πασοκάρα, που για ευνόητους λόγους μετονομάστηκε σε Δημοκρατική Συμπαράταξη, μετά βίας θα μπει στην επόμενη Βουλή.
Ο Ξεκαλάκης εξελέγη επί Φώφης, αλλά θεωρείται pet και του Γιωργάκη, τη συμμετοχή του οποίου διευκόλυνε στο νέο ΠΑΣΟΚ με το θρυλικό ΚΙΔΗΣΟ του 2%. Στην πράξη, βέβαια, είναι πνευματικό τέκνο και πολιτικός προστατευόμενος του Ανδρουλάκη. Ξέρετε, του παιδιού με τη βαριά επαρχιώτικη προφορά, που ανακάλυψε ο Βενιζέλος ως… «τηλεοπτικό αστέρι», κλέβοντάς τον από την επιρροή τού μέχρι τότε μέντορά του Κώστα Σκανδαλίδη.
Ο Ανδρουλάκης ήταν και αυτός ένα φεγγάρι γραμματέας του κόμματος. Γρήγορα, όμως, άφησε το πόστο του και κατευθύνθηκε στις Βρυξέλλες, όπου ως ευρωβουλευτής φαίνεται ότι ασχολείται περισσότερο με τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ απ’ ό,τι με τη δουλειά του στο Στρασβούργο.
Τον Ανδρουλάκη, βέβαια, έχει καταγγείλει στο παρελθόν για λοξοκοίτασμα στον ΣΥΡΙΖΑ ένα άλλο πουλέν του Κινήματος. Ο άνθρωπος με το αλάνθαστο ένστικτο του επιχειρηματικού παλμού, ο πολιτικός που… αφουγκράζεται την αγορά, κατά κόσμον Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος. Ε, αυτόν τον ξέρετε, μην υποκρίνεστε. Βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ και προστατευόμενος του Βενιζέλου (μέχρι τουλάχιστον μια περίοδο, γιατί μετά τους… χάνω), διεκδίκησε ανεπιτυχώς την προεδρία του Κινήματος απέναντι στη Φώφη. Και από το 2015 μιλούσε ο άνθρωπος για τους νέους… Σπίρτζηδες! Προφητικός.
Μήπως ζαλιστήκατε; Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως ο υφέρπων αλλά και πολυδιάστατος φραξιονισμός έχει σπάσει τα νεύρα της Φώφης, που συχνά εξομολογείται τις περιπέτειές της στους μεγαλόσχημους συνδαιτυμόνες της, όμως λύση δεν βρίσκει.
Το κακό είναι πλέον ότι δεν μπορεί να διαπιστωθεί η ακριβής προέλευση της υπονόμευσης. Ο Βενιζέλος βάζει τον Ανδρουλάκη; Ο Ανδρουλάκης βάζει τον Ξεκαλάκη; O Ξεκαλάκης εξακολουθεί να αναφέρεται στον «στρατηγό» Γιωργάκη; Και ο τιτανοτεράστιος Τζέφρυ τι ρόλο παίζει σε αυτή την ωραία… φτωχοΐντριγκα της δεκάρας;
Τ εράστια τα ερωτήματα, πελώριες οι αγωνίες, γι’ αυτό και ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσει η Φώφη την κατάσταση. Κατάργηση των οργάνων και έκτακτο συνέδριο, για να βγουν επιτέλους τα μεγάλα μαχαίρια και να φύγουν τα Σπιρτζάκια.
Νόστιμο, ε; Μόνο που η έννοια του «έκτακτου» στο ΠΑΣΟΚ είναι κάτι το σχετικό. Είναι κάτι σαν την «ώρα ΠΑΣΟΚ». Οπότε, να το υπολογίσετε από Σεπτέμβριο και μετά. Μαζί με τους χειμερινούς κινηματογράφους. Με μόνο μία παράκληση: Επειδή αυτό το συνέδριο θα είναι πραγματικά συλλεκτικό, γίνεται να το μεταδίδει ζωντανά ο εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας; Και στα δύο κανάλια. Οχι τίποτε άλλο, θα έχει τελειώσει και το «Survivor» μέχρι τότε και δεν θα έχουμε τι να βλέπουμε…
* Ροκοκό: Καλλιτεχνικό ρεύμα που γεννήθηκε στη Γαλλία, στις αρχές του 1700. Ο όρος προέρχεται από τη γαλλική λέξη “rocaille”, που σημαίνει όστρακο. Τα έργα προσπαθούν να αποτυπώσουν τις ευχάριστες καθημερινές σκηνές με ειδυλλιακά τοπία και πρόσωπα από την αριστοκρατία σε διάφορες ασχολίες. Τα χρώματα είναι απαλά και διάφανα σε παστέλ τόνους, χωρίς βαθιές φωτοσκιάσεις. Προσπαθούν να προσδώσουν στα έργα έναν τόνο χαριτωμένο, ανάλαφρο και μια κομψότητα. Σημ.: Στις μέρες μας μετουσιώθηκε και σε πολιτικό ρεύμα σκέψης από τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου.
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια