Μια επιπλέον σοφία, και δυο θα έλεγα, απέκτησε ο Κώστας Σημίτης προϊόντος του χρόνου. Αυτό έγινε σαφές και υπήρξε μια ευχάριστη έκπληξη στην προχτεσινή του συνέντευξη στον γνωστό για την αντικειμενικότητά του Σκάι.
Παρά το γεγονός ότι είχε δεκατρία χρόνια να συνεντευξιαστεί, και παρά τις δύσκολες, έως αγενείς μπορείς να πεις, ερωτήσεις των δύο δημοσιογράφων, όχι μόνο αντεπεξήλθε, αλλά και έκανε σαφέστατες τις θέσεις του. Με όσα είπε, αλλά και με τις βαρυσήμαντες σιωπές του, είναι πλέον ή βέβαιον, ότι δικαίωσε όσους τον ταύτισαν με την εκσυγχρονιστική σκέψη και την αποφασιστική δράση.
Τρία πράγματα ξεχώρισαν κατά τη γνώμη μου, στο ποτάμι ενός λόγου ρέοντος και ανατρεπτικού. Πρώτον, η δική του κυβέρνηση τα έκανε όλα καλά, και για όσα δραματικά ακολούθησαν φταίνε οι επόμενοι. Δεύτερον, η σημερινή κυβέρνηση μας οδηγεί κατά κρημνού, στο βάθος του οποίου καραδοκεί το Grexit. Τρίτον, πρέπει να γίνουν εκλογές άμεσα. «Χρειάζεται μια πλειοψηφία στη Βουλή, η οποία έχει τη δύναμη και την ικανότητα να πάρει τις αποφάσεις. Σήμερα δεν υπάρχει αυτό. Γιατί έχει μεν την πλειοψηφία, αλλά σκέπτεται τούτο, σκέπτεται το άλλο». Αυτή είναι η χαρακτηριστική στην ευφράδειά της φράση του.
Ο κακόπιστος θα υποψιαστεί –μερικοί ίσως και να το πουν- ότι με το γνωστό χαμηλόφωνο ύφος, που του στοίχισε παλιότερα τον προσβλητικό χαρακτηρισμό «μουσίτσα», ταυτίστηκε πλήρως με τον Κυριάκο. Πολύ περισσότερο που κακή κουβέντα δεν είπε γι’ αυτόν –το αντίθετο μάλιστα. Ακόμα όμως κι αυτό να συμβαίνει, έδωσε νέο βάθος, σε ένα ζήτημα που η ΝΔ διαχειρίζεται ρηχά: Έχει μεν την πλειοψηφία, αλλά σκέπτεται τούτο, σκέπτεται το άλλο! Χρειάζεται συνεπώς μια κυβέρνηση, που να μη σκέπτεται τούτο, σκέπτεται το άλλο. Πιθανότατα εννοούσε ότι χρειάζεται μια κυβέρνηση, που να μη σκέπτεται καθόλου. Μόνο να υπογράφει τις μεταρρυθμίσεις που της ζητούν.
Αναρωτιέμαι, μετά από τέτοια παρέμβαση, αν θα εννοήσουν την αξία των επισημάνσεών ενός τόσον επιτυχημένου πρώην, οι τόσον αποτυχημένοι νυν. Αν έχουν τη δύναμη, ενώ διαπραγματεύονται, να μην σκέπτονται τούτο –τη ΔΕΗ, για παράδειγμα, ή τις συντάξεις. Ή το άλλο –το αφορολόγητο, για παράδειγμα, ή το χρέος. Και επίσης την ψυχραιμία και το ήθος να αντισταθούν στις δημοφιλείς χυδαιότητες του τύπου: Δεν μας χέζεις, ρε Σημίτη!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια