Η ιστορική 31η Μαρτίου και τα κορυφαία διδάγματά της

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Δύο μείζονα ιστορικά γεγονότα της σύγχρονης Ελλάδας που φέρουν και δύο αντίστοιχα πολύ μεγάλους συμβολισμούς για το σήμερα κουβαλάει πάνω της η διπλά ιστορική σημερινή ημέρα. Και τα δύο, αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο:

Το πρώτο, διπλό μάλιστα το ίδιο, είναι οι εκλογές της αποχής του 1946 και η ταυτόχρονη επίθεση στο Σταθμό Χωροφυλακής του Λιτόχωρου. Είναι η ημέρα που ξεκινά ο Εμφύλιος Πόλεμος, η μεγαλύτερη πληγή της Ελλάδας, που στοίχισε ανυπολόγιστα στην πορεία της χώρας σε όλα τα επίπεδα και που οι καθολικές στη ζωή της χώρας επιπτώσεις του κράτησαν για πολλές δεκαετίες μετά την ίδια του τη λήξη. Είναι το πιο πικρό κεφάλαιο απ’ όλα όσα έζησε αυτός ο τόπος.

Το δεύτερο γεγονός, με έναν μόλις χρόνο διαφορά από τα προηγούμενα, υπήρξε, στον αντίποδα, το πιο χαρμόσυνο νέο που έζησε η Ελλάδα μετά τον Πόλεμο: ήταν η ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στον εθνικό κορμό της χώρας την 31η Μαρτίου 1947, την ημέρα που οι Βρετανοί παρέδωσαν στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη τη στρατιωτική διοίκηση των νησιών και ξεκίνησε η μεταβατική περίοδος για την τελική ελληνική ολοκλήρωση, η οποία, με τη σειρά της, είχε κρατήσει πολλές δεκαετίες και είχε στοιχίσει πολύ αίμα.

Δεν χρειάζονται σχόλια για να αντιληφθεί κανείς τη σημασία αυτών των δύο, ταυτόχρονων ουσιαστικά, γεγονότων που όμως, μεταξύ τους, βρίσκονται στους αντίποδες της Ιστορίας.

Εκείνο όμως που χρειάζεται, σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι να τα θυμόμαστε και να μην παραβλέπουμε τα διδάγματά τους.

Οι συνθήκες για την Ελλάδα είναι εξαιρετικά δυσχερείς σε όλα τα μεγάλα μέτωπα, τόσο εντός όσο και εκτός, καθώς αφενός οι δυσκολίες στα οικονομικά κάθε άλλο παρά έχουν παρέλθει, ενώ, αφετέρου, το περιβάλλον είναι διαρκώς μεταβαλλόμενο και μείζονες ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή έχουν πλέον πρακτικά ξεκινήσει και το που, πότε και πώς θα καταλήξουν, ουδείς μπορεί να το προβλέψει σήμερα με ασφάλεια.

Ακριβώς γι αυτούς τους λόγους λοιπόν, σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ενότητα στο εσωτερικό της χώρας πρέπει να διαφυλάσσεται από όλους ως κόρη οφθαλμού, όποιες κι όσο σκληρές κι αν είναι οι πολιτικές συγκρούσεις.

Ειδικά σε αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα δεν διαθέτει την «πολυτέλεια» ενός εσωτερικού διχασμού, ο οποίος, αν ενσκήψει, μπορεί να αποβεί μοιραίος. Περισσότερο από ποτέ τα τελευταία πολλά χρόνια, η ενότητα αποτελεί σήμερα την κύρια προϋπόθεση επιβίωσης αυτού του τόπου.

Πηγή: TO BHMA

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.