Συγγραφέας
ασαρία που γίνεται με τον Μουλόπουλο του ΔΟΛ είναι άνευ νοήματος. Πρώτον διότι ο Μουλόπουλος ήταν του ΔΟΛ και πήγε στην Αυγή, οπότε όσο πρόβλημα είναι αυτό, άλλο τόσο είναι και το αντίστροφο.
Διότι, πολύ λογικά, ο άνθρωπος του ΔΟΛ θα επιστρέψει στον ΔΟΛ, όταν του ζητηθεί και εάν του αρέσει. Πού ακριβώς βρίσκεται το ζήτημα;
Και δεύτερον, δεν υπάρχει ασυμβίβαστο. Οι δημοσιογράφοι είναι ελεύθεροι να διαλέγουν τις εφημερίδες τους. Μπορεί ένας δημοσιογράφος, κεντροαριστερός που λέμε, να φεύγει από την Αυγή και να πηγαίνει στα Νέα; Φυσικά. Ο πρώτος είναι; Και σε τί ακριβώς διαφέρουν ιδεολογικά η Αυγή από τα Νέα και το Βήμα;
Φιλοευρωπαϊκές είναι και οι τρεις εφημερίδες, φιλελεύθερες κοινωνικά και ιδεολογικά επίσης, υπέρ των μνημονίων, αντικληρικαλιστικές εξίσου και εναντίον της δεξιάς. Το μόνο που τις διαφοροποιεί είναι πως η Αυγή είναι του Συριζα ενώ ο ΔΟΛ της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Σιγά τη διαφορά. Όμοροι ιδεολογικά χώροι είναι.
Η ένσταση της αντιπολίτευσης, πως η κίνηση αυτή του Μουλόπουλου προς τον ΔΟΛ καταδεικνύει πρόθεση κυβερνητικού ελέγχου των ΜΜΕ είναι μεν κατανοητή ως δικαιολογημένη υποψία, μετά από την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, πλην όμως στερείται και αυτή νοήματος. Πως θα ελέγξει δηλαδή ο Μουλόπουλος και ο Συριζα τον ΔΟΛ; Δεν έχει δημοσιογράφους το συγκρότημα; Τί είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι; Οσφυοκάμπτες; Αθύρματα; Δεν έχουν βούληση;
Τέτοιος κυβερνητικός έλεγχος ενός συγκροτήματος τύπου δεν γίνεται ακουσίως, μόνον με τη θέληση των δημοσιογράφων. Εάν τώρα οι δημοσιογράφοι αυτοί θελήσουν να γίνουν φερέφωνα κυβερνητικά, εμάς δεν μας πέφτει λόγος. Δικαίωμά τους είναι.
Επομένως, για να τελειώνουμε με αυτό το αδιάφορο ζήτημα που τόσο ντόρο κάνει, ο Μουλόπουλος έχει δικαίωμα να πάει όχι μόνον στον ΔΟΛ, αλλά και στη Φωνή της Ορθοδοξίας, εάν το προτιμά. Και ο ΔΟΛ έχει δικαίωμα να βρίζει την κυβέρνηση όσο θέλει ή να γίνει όργανό της.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αντί να καταναλώνουν δυνάμεις σε ένα ζήτημα που κανέναν δεν ενδιαφέρει, ας πάρουν θέση, για παράδειγμα, σε σοβαρά ζητήματα, όπως είναι το προσφυγικό, όπου μπαίνουν ημερησίως στην Ελλάδα περίπου 200 παράνομοι μετανάστες, έτσι χωρίς πρόγραμμα ή στο ζήτημα των ανοιχτών καταστημάτων τις Κυριακές, που ενώ το ΣΤΕ- ορθώς- το απαγόρευσε, οι αρχές κάνουν ότι δεν γνωρίζουν και συνεχίζουν να παρανομούν, θέλοντας να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε δουλοπάροικους, που δεν έχουν ούτε καν την Κυριακή αργία, ξαναγυρνώντας έτσι στα καθεστώτα εργασίας ήλιο με ήλιο.
Ο ΔΟΛ είναι ένα συγκρότημα ιστορικό, έχει μεγάλη διαδρομή και θα κάνει ό,τι νομίζει σωστό, ούτως ώστε να μείνει ανοιχτό. Εμάς δεν μας πέφτει λόγος ποιον θα έχει διευθυντή, πόσο μάλλον που θα έχει ένα πρόσφατο στέλεχός του.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια