Διμέτωπη απειλή

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Τίποτε στο ορατό μέλλον δεν επιτρέπει αισιοδοξία ως προς τη σταθεροποίηση της Τουρκίας, με όλα τα δεδομένα να συνηγορούν ότι η πιο πιθανή εξέλιξη είναι η κλιμάκωση των ένοπλων επιθέσεων.

Ούτε για το ΡΚΚ και τα όποια παρακλάδια του, αλλά ούτε για τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους υπάρχει το παραμικρό κίνητρο αποκλιμάκωσης της ένοπλης δράσης, καθώς ο Ερντογάν έχει κόψει κάθε γέφυρα συνεννόησης. Η Αγκυρα ξεκίνησε την εμπλοκή της στη Συρία από το 2011 με στόχο να εγκαθιδρυθεί Σουνιτικό Κράτος στη Δαμασκό, το οποίο να κρατά υπό έλεγχο τους Κούρδους. Σήμερα στη Συρία κατά κύριο λόγο η Τουρκία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, ταυτόχρονα και με τους Κούρδους και με τους τζιχαντιστές.

Στο όνομα της προτεραιότητας που δίνει στην εκστρατεία κατά των Κούρδων εντός και εκτός συνόρων, ο Ερντογάν προχώρησε σε μια διπλή ανατροπή συμμαχιών: Διαφοροποιήθηκε στα όρια της σύγκρουσης από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και προσέγγισε τη Μόσχα, και εγκατέλειψε τον ρόλο του προστάτη των Σουνιτών στη Μέση Ανατολή, αναζητώντας λύση στη Συρία υπό την επιδιαιτησία της Ρωσίας μαζί με την υπό τον Ασαντ κυβέρνηση της Δαμασκού και το Ιράν.

Το ένα μέτωπο, το Κουρδικό, με τον φαύλο κύκλο πληγμάτων από τους αντάρτες και την κρατική καταστολή που ακολουθεί οδηγεί στην ενδυνάμωση του ΡΚΚ.

Το δεύτερο μέτωπο απέναντι στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, πέραν των στοχευμένων ή και τυφλών πληγμάτων, θα μπορούσε να οδηγήσει στη χειραφέτηση από το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ των ακραίων και να προκαλέσει νέα εσωτερική σύγκρουση Τούρκων φονταμενταλιστών με τα περίπου δέκα εκατομμύρια Αλεβίτες της χώρας που βλέπουν τους Αλαουίτες της Συρίας σαν αδέλφια τους. Ετσι μια εμπλοκή εκτός συνόρων που αναζητούσε στρατηγικό βάθος για τον έλεγχο των Κούρδων με τη δημιουργία Σουνιτικού Καθεστώτος στη Συρία γίνεται μπούμερανγκ καθώς μεταφέρεται εντός συνόρων.

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.