Το Σύμπαν είναι ένα παράξενο και επικίνδυνο μέρος και οι αστρονόμοι, όπως ο Ντάνιελ Μπράουν του Πανεπιστημίου Τρεντ στο Νότινγχαμ της Βρετανίας, εκτιμούν ότι ο πλανήτης Γη εάν δεν καταστραφεί από την ανθρώπινη δραστηριότητα στο άμεσο μέλλον, τότε είναι πολύ πιθανό να καταστραφεί από κάποια από τις κοσμικές απειλές.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Η σύγκρουση με έναν αστεροειδή είναι ένα ενδεχόμενο που έχει εξεταστεί και ανά διαστήματα έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία σε αρκετούς ειδικούς. Αρκετοί ειδικοί, συμπεριλαμβανομένων ειδικών της NASA, έχουν βαλθεί να δημιουργήσουν συστήματα που θα επιτρέψουν μια αποφυγή μιας τέτοιας εξέλιξης, όμως όλοι συμφωνούν πως το μέγεθος του αστεροειδούς είναι ένας παράγοντας που παίζει καθοριστικό ρόλο στις δυνατότητες αντίδρασης της ανθρωπότητας.
Επίσης μετά το περίφημο «περιστατικό Κάρινγκτον», την ηλιακή μαγνητική καταιγίδα του 1859 που χτύπησε τη Γη και προκάλεσε σημαντικά προβλήματα σε ηλεκτρικές συσκευές της εποχής, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανησυχούν ότι στη σύγχρονη εποχή μια αντίστοιχη καταιγίδα θα είχε ολέθριες συνέπειες. Μια τέτοια καταιγίδα θα μπορούσε να διαταράξει τη λειτουργία, όχι μόνο του ηλεκτρικού δικτύου, αλλά και του Διαδικτύου ή των συστημάτων γεωεντοπισμού, ενώ υπάρχουν σενάρια ακόμη και για προβλήματα στη διανομή βασικών αγαθών.
Αντίστοιχη περίπτωση με την ηλιακή καταιγίδα είναι ο κίνδυνος να χτυπήσουν τη Γη ριπές ακτίνων-γ, οι οποίες είναι ένα σύνηθες φαινόμενο στο Σύμπαν και παρατηρούνται κυρίως σε δυαδικά αστρικά συστήματα και έπειτα από υπερκαινοφανείς εκρήξεις (supernova). Ενα πλήγμα με ακτίνες-γ στη γήινη ατμόσφαιρα είναι πιθανό να προκαλέσει σημαντική ζημιά στη στρώση του όζοντος που περικλείει τον πλανήτη μας.
Μια άλλη απειλή είναι η πιθανή έκρηξη ενός supernova στη γειτονιά μας. Αυτό είναι κυριολεκτικά ένα μακρινό σενάριο δεδομένου του γεγονότος ότι το κοντινότερο αστέρι που αναμένεται να «πεθάνει» με υπερκαινοφανή έκρηξη είναι ο Μπετελγκέζ στον αστερισμό του Ωρίωνα που βρίσκεται σε απόσταση 460-650 έτη φωτός μακριά.
Για να προκληθεί ζημιά στη Γη θα πρέπει το αστέρι που θα πεθάνει να βρίσκεται σε απόσταση 50 ετών φωτός μακριά. Μακρινή επίσης απειλή θεωρείται και το ενδεχόμενο κάποιο από τα περιπλανώμενα αστέρια του Γαλαξία μας να πλησιάσει τον Ηλιο μας και να αλλάξει πλήρως τις ισορροπίες στο ηλιακό μας σύστημα.
Το πιο σίγουρο σενάριο καταστροφής είναι η διαστολή του Ηλιου μας. Το μητρικό μας άστρο όσο γερνάει μεγαλώνει και κρυώνει.
Σύμφωνα με το σενάριο που υπάρχει λοιπόν, σε περίπου 7,59 δισεκατομμύρια χρόνια οι εξωτερικές στιβάδες του Ηλιου θα καταπιούν τον πλανήτη μας και έτσι όντως ο κόσμος θα λήξει.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια