Αυταπάτες: Η οικονομία,οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί και οι εξελίξεις που έρχονται

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Ο πρωθυπουργός θέλει πάση θυσία να περάσει τον κάβο της αξιολόγησης και να φθάσει έως τον Οκτώβριο με την ελπίδα ότι η υποψηφιότητα Σουλτς θα οδηγήσει στην απομάκρυνση Σόιμπλε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.

Είναι ένας λογικός, πλην φιλόδοξος, στόχος με τον τρόπο που εξελίσσονται σήμερα τα πράγματα. Προσωπικά, με βάση τη λογική, αμφιβάλλω πλέον πολύ αν μπορεί να του βγει το σχέδιο. Οι λόγοι είναι δύο. Ο πρώτος είναι ότι μάλλον ζύγισε και πάλι λάθος την Ευρώπη, με συνέπεια να πέφτει έξω στους υπολογισμούς του.

Με τα έως σήμερα δεδομένα τουλάχιστον. Κάποιοι είχαν καλλιεργήσει στο Μαξίμου μία ατμόσφαιρα αισιοδοξίας ότι η Γερμανία μετά το Brexit και την επιλογή Τραμπ είναι σχετικώς απομονωμένη μεταξύ των κρατών-μελών και δεν έχει μεγάλα περιθώρια επιβολής νέας λιτότητας εις βάρος ημών. Κατά συνέπεια, η αξιολόγηση θα κλείσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αγνοήθηκαν έτσι οι συστάσεις Ομπάμα να έχει λήξει η εκκρεμότητα εντός του 2016 και σήμερα βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε, Αιφνιδιασμένοι, να τρώμε ξύλο στα Eurogroups από όλους. Παράγεται ήδη πολιτική αστάθεια με συνέπειες καταλυτικές τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό - ποιος πλησιάζει να κάνει επενδύσεις μέσα σε τέτοιο κλίμα; Υπάρχει όμως ακόμη ένα στοιχείο που γεννά αμφιβολίες για τη δυνατότητα Τσίπρα να φθάσει έως τον Οκτώβριο και αυτό είναι η απόφαση της Δικαιοσύνης για τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς. Δεν υπεισέρχομαι στο παρασκήνιο της υπόθεσης.

Γνωρίζω όμως καλά ότι σε όλα τα σοβαρά κράτη της Δύσης τα Ανώτατα Δικαστήρια εναρμονίζονται συνήθως με το πολιτειακό συμφέρον σε μείζονες υποθέσεις που αφορούν τις διακρατικές σχέσεις. Ως ένα τέτοιο καλό παράδειγμα μπορεί να αναφερθούν το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης και ο συγχρονισμός του με την Καγκελαρία χωρίς να προηγείται οιασδήποτε μορφής εξωθεσμική παρέμβαση.

Στην προκειμένη περίπτωση δύο καθ' ύλην αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα υπέρ της έκδοσης των οκτώ στην Τουρκία, αναλογιζόμενοι τις περιπλοκές που μπορεί να υπάρξουν στις διμερείς σχέσεις. Να ξυπνήσει μία των ημερών λ.χ. ο Ερντογάν και να πνίξει τα νησιά του Αιγαίου με πρόσφυγες.

Παρά ταύτα, η Δικαιοσύνη αποφάσισε χωρίς να λάβει υπ’ όψιν αυτές τις ανησυχίες. Αν όμως η άποψη της κυβέρνησης και το εθνικό συμφέρον δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν σε τόσο κρίσιμες αποφάσεις, αυτό σημαίνει ότι ο Τσίπρας χάνει τον έλεγχο. Αν οι τράπεζες είναι στα χέρια αυτών που είναι, οι θεσμοί στην επιρροή αυτών που είναι και η κυβέρνηση χαμένη στους λανθασμένους υπολογισμούς της, ε, τότε δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Οι εξελίξεις είναι προ των πυλών.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.