Sponsor

ATHENS WEATHER

Μαστίγιο Σόιμπλε θα μας κυνηγά ως τα …βαθιά γεράματα

Μπορεί να αποφύγει η Ελλάδα το 4ο Μνημόνιο


Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Υπάρχει άραγε τρόπος για να αποφύγει η Ελλάδα ένα 4ο πρόγραμμα δανειακής «στήριξης» μετά το 2018 ; Χωρίς δεύτερη σκέψη σας απαντώ: Ναι! Στη θεωρία όμως…

Η μία λύση είναι να αντιληφθούν οι «συστημικοί» πολιτικοί μας ότι η εξίσωση δεν βγαίνει και να καταστρώσουν σοβαρό σχέδιο διαφυγής. Ενωμένοι, με επίγνωση των πραγματικών μας δυνάμεων, αλλά χωρίς ψευτομαγκιές, να διαπραγματευθούν με τους δανειστές την συντεταγμένη έξοδο από την Ευρωζώνη, την διαγραφή ενός τμήματος του χρέους και την μετάβαση σε ένα καθεστώς διπλού νομίσματος όπως αυτό που διατηρούν άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Προσοχή: Εδώ και έξι χρόνια καταπίνουμε αμάσητο τον ισχυρισμό ότι τυχόν αποχώρηση από το κοινό νόμισμα συνεπάγεται έξοδο από την Ε.Ε. καθώς και συνακόλουθη «αποστέρηση» της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Αυτό δεν προκύπτει από πουθενά. Πρόκειται περί εκβιαστικής επινόησης των Γερμανών που αναπαράγουν οι ντόπιοι κουκουλοφόροι τους και οι διάφοροι ανόητοι ευρωλιγούρηδες που θεωρούν ότι το επίπεδο πολιτισμού τους προσδιορίζεται από τις αξιολογήσεις των…Θεσμών.
Η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς αποκλειστική χρήση του ευρώ, είναι θέμα πολιτικής διαπραγμάτευσης και εν πάσει περιπτώσει αποτελεί απόλυτα μαχητή επιδίωξη καθώς οι διαδικασίες μίας εξόδου δεν είναι ούτε σαφείς, ούτε «δοκιμασμένες».
Το γιατί δεν γίνεται σοβαρή συζήτηση επ’ αυτού και το δίλημμα τίθεται επικοινωνιακά στην απατηλή λογική: «Πτωχός πλην τίμιος Ευρωπαίος» ή «Βαλκάνιος με γουρουνοτσάρουχα», μη με ρωτάτε. Χαμηλή εθνική αυτοεκτίμηση, υπέρμετρη γερμανολαγνεία, έμφυτη δουλικότητα, πρακτοριλίκι, βαλίτσες τύπου Ζήμενς; Δεν ξέρω. Θα το κρίνει η ιστορία όταν αποδοθούν οι ευθύνες συνολικά σε όλες τις κυβερνήσεις μετά το 2010 γιατί δεν επεξεργάστηκαν ένα σοβαρό plan Β που οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία σεβόταν τον εαυτό της (και τον λαό που την εξέλεξε) θα έσπευδε να έχει στο συρτάρι.
Όταν λοιπόν δεν υπάρχουν επεξεργασμένα σενάρια και η κουβέντα «γραφικοποιείται» σκοπίμως με τα…ντου στο νομισματοκοπείο είναι βέβαιον ότι θα οδηγηθούμε σε αυτό που περιγράφεται ως ασύντακτη έξοδος-Grexit, δηλαδή ταχύτατη εκπαραθύρωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση με bonus ένα «ξεροκόμματο» που θα αποφασίσει ο Σόιμπλε.
Λύση βεβαίως για να αποφύγουμε ένα 4ο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, υπάρχει θεωρητικά και εντός του υφιστάμενου πλαισίου κηδεμονίας. Με την προϋπόθεση ότι
οι Γερμανοί θα δέχονταν την προσαρμογή σε στόχους μικρότερων πλεονασμάτων σε σχέση το σουρεαλιστικό 3.5% που προβλέπεται σε ετήσια βάση μετά το 2018 και για μία δεκαετία τουλάχιστον. Η αποδοχή λογικότερων πλεονασμάτων θα επέτρεπε την άμεση συμμετοχή του ΔΝΤ, το οποίο με την σειρά του θα εγκατέλειπε την εμμονή σε εξίσου…σουρεαλιστικές αξιώσεις «μεταρρυθμίσεων» και θα έστελνε μήνυμα σιγουριάς στις αγορές.
Και πώς θα μπορούσε ο Σόιμπλε να εξηγήσει την έκπτωση των στόχων στους ψηφοφόρους του, μπορεί να ρωτήσει κάποιος αφελής που εξακολουθεί να πιστεύει ότι η…«τιμωρία μας» εκπορεύεται μόνον από τις προεκλογικές ανάγκες των δύο μεγάλων γερμανικών κομμάτων. Απλούστατη είναι κι εδώ η απάντηση: Ούτε μισό σέντς δεν θα χρειαζόταν μας χαρίσει το Βερολίνο, αρκεί να συναινούσε στην επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν (αυθαίρετα) η ΕΚΤ και άλλες κεντρικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος. Πρόκειται για τα γνωστά ANFAs και SMPs με κέρδη περίπου 8 δις καθώς αποκτήθηκαν την περίοδο του PSI σε τιμές 30-40% της αξίας τους, αλλά εξαιρέθηκαν από το «κούρεμα».
Αν είχε ενταχθεί αυτή η πρόνοια στα «βραχυπρόθεσμα» μέτρα ελάφρυνσης του χρέους θα είχε μονομιάς τελειώσει η κουβέντα για τα πλεονάσματα και η Ελλάδα θα μπορούσε, ακόμη και στα τέλη του 2017 να βγει στις αγορές.
Δυστυχώς όμως όλα αυτά είναι στη θεωρία. Οι πολιτικοί μας είναι για πέταμα και δεν πρόκειται ποτέ να μονοιάσουν. Και στην πράξη το Γιουρογκρουπ αποφάσισε
(και η κυβέρνηση Τσίπρα δέχτηκε) ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα 3.5% του ΑΕΠ, πρέπει να διατηρηθούν και μετά το 2018 και «προκειμένου να διασφαλιστεί η συμμόρφωση με τους δημοσιονομικούς στόχους μετά την λήξη του προγράμματος οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να συμφωνήσουν με τους θεσμούς σε ένα μηχανισμό δομικών μέτρων» Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Μνημόνιο Σοιμπλε ως τα βαθιά γεράματα. Όχι τα δικά μας…Των παιδιών μας. Που θα κοιμούνται νηστικά, αλλά ευτυχώς θα ξυπνούν «Ευρωπαίοι πολίτες»…


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια