Γράφει ο Γιάννης Σαραντάκος
Εάν ήθελε κάποιος να χρησιμοποιήσει ποδοσφαιρικούς όρους, για να περιγράψει το κλίμα που εκπέμπεται από την κυβέρνηση, θα κατέληγε στη φράση-κλισέ περί «ξέφρενων πανηγυρισμών».
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Εάν ήθελε κάποιος να χρησιμοποιήσει ποδοσφαιρικούς όρους, για να περιγράψει το κλίμα που εκπέμπεται από την κυβέρνηση, θα κατέληγε στη φράση-κλισέ περί «ξέφρενων πανηγυρισμών».
Με αυτόν τον τρόπο υποδέχθηκαν υπουργοί (όχι όλοι, ευτυχώς) και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ την απόφαση του Eurogroup για την απομείωση του χρέους με ορίζοντα το 2060. Εως εδώ καλά. Ηταν μια θετική απόφαση των εταίρων που σε κάθε περίπτωση τη δικαιούμασταν μετά τις θυσίες τόσων ετών.
Ωστόσο, αυτό που παραλείπουν να πουν όσοι πανηγυρίζουν σήμερα, είναι πως αυτή η απόφαση θα συνοδεύεται από δύο πακέτα σκληρών μέτρων. Ποια είναι αυτά; Κατ’ αρχάς η αξιολόγηση, που παραμένει ανοιχτή με βασικότερο «αγκάθι» τα εργασιακά και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, και στη συνέχεια το ξεχωριστό Μνημόνιο που θα κληθεί να υπογράψει η χώρα με το ΔΝΤ. Οσοι δε βιάζονται να πουν πως δεν είναι βέβαιο ότι το Ταμείο θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, καλό θα ήταν να διαβάσουν τις δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε, ο οποίος δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για την επιθυμία του να συνεργαστεί με την κυρία Κρ. Λαγκάρντ.
Η είσοδος του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, όπως λένε αυτοί που το έχουν... υποστεί, σημαίνει την αμφισβήτηση των δημοσιονομικών στοιχείων της ελληνικής πλευράς. Η αμφισβήτηση αυτή σημαίνει στη συνέχεια επιπρόσθετα μέτρα, χωρίς να συνυπολογίζονται οι αρχικές θέσεις περί μείωσης του αφορολόγητου ορίου, νέες μειώσεις στις συντάξεις κ.λπ. Το «πακέτο» λοιπόν θα είναι εξαιρετικά βαρύ για μια κυβέρνηση που έχει απολέσει σημαντικό μέρος του πολιτικού της κεφαλαίου. Χρονικά, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας κέρδισε στο Eurogroup μια καλή είδηση για το χρέος και χρόνο 30 ημερών. Στα μέσα του Γενάρη θα πρέπει να αποφασίσει το εάν θα είναι εκείνος και η κυβέρνησή του που θα αναλάβουν το κόστος των μέτρων ή να αφήσει στον επόμενο την «καυτή πατάτα». Και επειδή ο πρωθυπουργός είναι καλός τακτικιστής, οι πιθανότητες είναι υπέρ της δεύτερης επιλογής...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.





0 Σχόλια