Δεν θα είναι σύντομη αυτή η διαδρομή, ούτε βεβαίως εύκολη. Θα γκρεμιστούν κυβερνήσεις για να περάσει η προσαρμογή διαρκείας
 |
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
|
Ότι ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης εκτελούσε, δηλαδή, ένα είδος διατεταγμένης αποστολής για να σκιάσει την υπέροχη ατμόσφαιρα αισιοδοξίας που πηγάζει -υποτίθεται- από την αναθέρμανση της οικονομίας, χάρη στην προοπτική ελάφρυνσης του χρέους. Μια ελάφρυνση που… αύριο μεθαύριο έρχεται, αφού την έταξε ο πρωθυπουργός και την προσυπέγραψε ο… φευγάτος Ομπάμα.
Δυστυχώς για τη χώρα, ο Προβόπουλος είπε απλώς την ωμή αλήθεια. Αυτό που κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι μας επιφυλάσσουν οι δανειστές και απέχει πολύ από την προαναγγελία «ευχάριστων ειδήσεων». Γιατί ακριβώς ο πυρήνας μιας άξιας λόγου ελάφρυνσης του χρέους είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με αυστηρές προϋποθέσεις (conditionality) περαιτέρω «προσαρμογής» της Ελλάδας στο μονοπάτι των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων».
Δεν θα είναι σύντομη αυτή η διαδρομή, ούτε βεβαίως εύκολη. Θα γκρεμιστούν κυβερνήσεις ακόμη και στην αφετηρία τους. Γιατί, ύστερα από έξι χρόνια εξοντωτικών Μνημονίων, την ώρα που αρχίζει να κυκλοφορεί ένα παραμύθι απόδρασης και μια ελπίδα αχνοφαίνεται στον ορίζοντα, θα έρθουν οι δεσμοφύλακες με νέα ετυμηγορία: «Για να ζήσουν τα παιδιά σου, η ποινή σου παρατείνεται. Μετατρέπεται σε ισόβια…» Καμία κοινωνική ομάδα δεν θα το δεχτεί εύκολα. Αντε να «πουλήσεις» μια ρύθμιση του χρέους (έμμεση, σε κάθε περίπτωση) με τίμημα φορολογική επιδρομή διαρκείας, εργασιακό Μεσαίωνα και περαιτέρω ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Το «καρότο» είναι άνοστο. Γιατί δεν αφορά αυτούς που σήμερα ζουν σε καθεστώς ανέχειας - ίσως κάποιες μελλοντικές γενιές. Συνεπώς, μόνο service στον Κυριάκο δεν προσφέρει η προφητεία Προβόπουλου. Γιατί δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το 4ο Μνημόνιο θα σκάσει στα χέρια του Τσίπρα. Αν το δει να έρχεται, θα αποδράσει ηρωικά και θα το πασάρει στον επόμενο.
Με άδεια ταμεία, όπως αυτά που παρέλαβε από τους προηγούμενους. Ξέρει αυτός…
Για τους επόμενους μήνες, βέβαια, η κυβέρνηση έχει ένα αφήγημα να πουλήσει. Χλομό και αδύναμο. Σαν το success story του Σαμαρά. Βραχυπρόθεσμα μέτρα-ασπιρίνη για το χρέος (αυτά που έπρεπε να είχαν διεκδικήσει οι προηγούμενοι) και, στην καλύτερη περίπτωση, ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ τον ερχόμενο Μάρτιο. Μια κίνηση συμβολικής κυρίως σημασίας, που θα μπορούσε θεωρητικά να συγκινήσει κάποιους τζογαδόρους επενδυτές.
Φτάνουν αυτά στον συνταξιούχο που έχει χάσει το ΕΚΑΣ ή την επικουρική; Φέρνουν το χαμόγελο στον άνεργο; Μήπως σκορπούν ρίγη αισιοδοξίας στον «μαύρο» εργαζόμενο των 500 ευρώ; Αστεία πράγματα...
Το γνωρίζει αυτό καλύτερα απ’ όλους ο Τσίπρας, που προσβλέπει σε μια «γέφυρα ανοχής» για να καβατζάρει τις γερμανικές εκλογές. Πριν από αυτές δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα πάρει κάτι για το χρέος το οποίο θα του επιτρέψει να βγει στις αγορές και να δανειστεί. Αλλά, ακόμη κι αν η κυβέρνηση αντέξει μέχρι το φθινόπωρο του ’17, δεν πρόκειται να δει μεσοπρόθεσμα -και πολύ περισσότερο μακροπρόθεσμα- μέτρα ρύθμισης του χρέους, αν αυτά δεν «κλειδώσουν» με μια σειρά δυσβάστακτων υποχρεώσεων. Ενα νέο Μνημόνιο, αυτή τη φορά διαρκείας, που θα μετατρέψει οριστικά την Ελλάδα σε γερμανική αποικία.
Εναλλακτική υπάρχει; Οχι, ασφαλώς, στον βαθμό που δεν συζητείται καν. Η έξοδος από την ευρωζώνη έχει τεχνηέντως ταυτιστεί με απώλεια της ευρωπαϊκής ταυτότητάς μας.
Κανείς από τους ψοφοδεείς πολιτικούς μας δεν λέει ότι η Ελλάδα αποκλείεται να φύγει από την Ευρώπη, παρά μόνο αν γίνει σεισμός και τη μετατοπίσει στην Τουρκία. Η απειλή είναι φενάκη, αλλά πρέπει να υπάρχουν ηγέτες με γερό στομάχι για να τη διαχειριστούν.
Δυστυχώς, οποιαδήποτε συζήτηση εναλλακτικής λύσης (εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά εκτός ευρωζώνης) θεωρείται ταμπού. Και αφήνεται για ανέξοδη συνθηματολογία σε περιθωριακούς της πολιτικής ζωής. Συνεπέστερους και τιμιότερους πιθανότατα, σε σχέση με τους πρωταγωνιστές του Κοινοβουλίου. Ομως, ελάχιστα πειστικούς. Προς το παρόν τουλάχιστον...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια