Ηρωική έξοδος;

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Από τα μέσα του καλοκαιριού είχαν διαφανεί σημάδια μιας πολιτικής «ηρωικής εξόδου» της κυβέρνησης, τα οποία πλέον πυκνώνουν, ειδικά μετά τις (νομοτελειακά αναμενόμενες) δυσμενείς εξελίξεις σε πολλά μέτωπα: πλεονάσματα υπό αμφισβήτηση,
πολλαπλές περικοπές στις συντάξεις, διεύρυνση της εξαθλίωσης, αντιδράσεις στους πλειστηριασμούς, ανατροπές στον σχεδιασμό για την επιβολή νέου τηλεοπτικού τοπίου, πλήρης κατάρρευση στη διαχείριση του πολύ επικίνδυνου Μεταναστευτικού. Αυτά είναι ορισμένα μόνο από τα μέτωπα που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, συνθέτοντας μια εκρηκτική ατμόσφαιρα εν μέσω μιας πολύ δύσκολης αξιολόγησης.

Όλα αυτά είχαν φυσικά εγκαίρως επισημανθεί ως επερχόμενα προβλήματα για τους κυβερνώντες εδώ και πολλούς μήνες, ήδη από την εποχή που στο Μέγαρο Μαξίμου ζούσαν ακόμα στην ψευδαίσθηση μιας ακλόνητα ανέφελης για τους ίδιους πορείας. Το πρώτο σημάδι ότι άρχιζαν να αναζητούν ένα πεδίο σύγκρουσης ως διαφυγή ήταν τη στιγμή που ξέθαβαν, έπειτα από τόση σιωπή, την υπόθεση των γερμανικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού δανείου, ενώ ταυτόχρονα ο Πρωθυπουργός δεν πήγαινε στο Βερολίνο για την προετοιμασία της συνόδου κορυφής. Ηταν κινήσεις που «μύριζαν» όψιμη σύγκρουση και που τώρα επιτάθηκαν με την υπόθεση του χρέους.

Στο κομματικό συνέδριο έγινε γνωστή η (ανακριβής) γραμμή Τσίπρα «κάναμε όσα είχαμε πει, τώρα κάντε εσείς αυτά που έχετε πει» σε σχέση με τη διαδικασία μείωσης ενός χρέους που, αναμφίβολα, αποτελεί ασήκωτη ταφόπλακα για την όποια προσπάθεια της Ελλάδας να εκκινήσει ξανά. Γνωρίζει όμως άριστα ο Πρωθυπουργός ότι αυτή η θέση δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να γίνει δεκτή από τους, επίσης όψιμους, φίλους του στην κυβέρνηση της Γερμανίας, η οποία αποκλείεται να επιτρέψει να ξεκινήσει καν τέτοιου είδους συζήτηση. Όχι μόνο πριν από τις γερμανικές εκλογές του χρόνου, αλλά πιθανότατα ούτε και μετά.

Είναι συνεπώς σε γνώση του Πρωθυπουργού ότι μια τέτοια καμπάνια, την οποία τώρα ξεκινά, όσο κι αν ενισχύεται από την Ιταλία, ή τη Γαλλία, ή την Επιτροπή, ή ακόμα και από τις ΗΠΑ, ακόμα και με εδώ επίσκεψη Ομπάμα, δεν θα έχει καμία απολύτως τύχη με δεδομένο το ξερό «όχι» του Βερολίνου. Το γνωρίζει προτού καν ξεκινήσει.

Εγείρεται συνεπώς το ερώτημα πού αποσκοπεί. Και η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία: σε ανάδειξη του ζητήματος του χρέους ως «άσου στο μανίκι», ως πεδίου νέου τύπου σύγκρουσης, τόσο με το Βερολίνο όσο και σε εσωτερικό επίπεδο, αντιστοίχως προς το δημοψήφισμα. Και αυτό, δηλαδή το να εμφανιστεί εκ νέου κ. Τσίπρας ως... αντιπολίτευση ενώ είναι κυβερνήτης, θα συνιστά αναμφίβολα ένα κομματικά τζογαδόρικο, μα εθνικά αυτοκτονικό, πλέον, παιχνίδι.

Πηγή: TO BHMA

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.