Στη Δύση που έλεγε ο Καραμανλής ή εις τους Έλληνες που έλεγε ο Ανδρέας
Στη Βουλή συζητείται η συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Στο βήμα είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου: «Συμφωνούμε με την Κυβέρνηση μόνο σε ένα σημείο: ότι η απόφαση, η επιλογή τής ένταξης τής Ελλάδας στην Κοινή Αγορά είναι η πιο κρίσιμη απόφαση που έχει παρθεί για το Έθνος.
Η οποία πάρθηκε στον βωμό του "Ανήκομεν εις την Δύσιν"». Στο σημείο αυτό, τον διακόπτει ο Καραμανλής, σηκώνεται από τη θέση του και παίρνει τον λόγο. Ο Ανδρέας δεν διαμαρτύρεται. «Γιατί το επαναλαμβάνετε αυτό, με συγχωρείτε. Γιατί το επαναλαμβάνετε αυτό. Η Ελλάς ανήκει στον Δυτικό Κόσμο. Θέλετε από παράδοση, θέλετε από συμφέροντα, η Ελλάς ανήκει στον Δυτικό Κόσμο. Όταν μετά επαναλαμβάνετε αυτό το "Ανήκομεν εις την Δύσιν"... Και βέβαια ανήκομεν εις την Δύσιν! Όπως άλλοι λαοί ανήκουν στους Αδεσμεύτους, ανήκουν στους Ανατολικούς, ανήκουν εις τους Αφρικανούς, υπό την έννοιαν αυτήν ανήκομεν εις την Δύσιν"».
«Προτιμούμε να ανήκουμε εις τους Ελληνες», ήταν η αυθόρμητη απάντηση του Παπανδρέου. Η θύελλα των ενθουσιωδών χειροκροτημάτων που επακολούθησε, ηχεί ακόμη στ' αυτιά μας για να μας θυμίζει τον απαράμιλλο λαϊκισμό του. Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, ένας στους δυο Έλληνες ψήφιζε Ανδρέα. Μετά την ανάδειξή του στην εξουσία, τίποτε δεν θα ήταν το ίδιο στη χώρα. Ο λαϊκισμός του διαπαιδαγώγησε έναν λαό, ευεργέτησε μια γενιά και κατέστρεψε μια χώρα. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του ήταν ότι μόλυνε τη Δεξιά, υποχρεώνοντάς την να παίξει στο δικό του τερέν, αφού πρώτα εκπαίδευσε μια ολόκληρη κοινωνία στο να ανήκει με τους δικούς της όρους στη Δύση. Eκτοτε, η κοινωνία αυτή απέκρουσε τρεις προσπάθειες εξευρωπαϊσμού της χώρας: τις μεταρρυθμίσεις του Μητσοτάκη, τις οποίες ανέκοψε βίαια το 1993, τον εκσυγχρονισμό του Σημίτη, τον οποίο κατάντησε ύβρη, και την επανίδρυση του Καραμανλή, την οποία μετέτρεψε σε χλεύη. Σήμερα, ένα συνονθύλευμα γαλαζοπράσινων λαϊκιστών από τα παλιά επανήλθε στην εξουσία για να τελειώσει τη δουλειά της Μεταπολίτευσης, με την επαναλαμβανόμενη στήριξη της ίδιας ακριβώς κοινωνίας.
Δεν υπάρχει σήμερα άλλος λόγος να παραμένει η Ελλάδα στη θέση που βρίσκεται, πλην του ότι ανήκει στην ΕΕ. Είναι ο μόνος τυπικός και ουσιαστικός λόγος που την κρατά ακόμη μακριά από την καταστροφή και την υποβίβαση. Oλα τα άλλα μεγέθη της οικονομίας, η ποιότητα της δημοκρατίας, οι δικαιοκρατικοί θεσμοί και η διαλυμένη διοίκηση μας κατατάσσουν στα αναπτυσσόμενα κράτη. Το χρηματιστήριό μας έχει ήδη υποβαθμιστεί σε αναδυόμενη αγορά από αναπτυγμένη που ήταν, δείχνοντας πώς αλλάζει ο κόσμος σήμερα. Κάποτε άλλαζε με πολέμους και συγκρούσεις. Σήμερα αλλάζει σιωπηλά και ειρηνικά. Ποιος μας εγγυάται ότι θα παραμείνουμε αυτό που είμαστε εις το διηνεκές; Στην Ιστορία, αυτοκρατορίες έχουν καταρρεύσει. Το ν' αλλάξει μια χώρα κατηγορία, και από αναπτυγμένη να υποβιβαστεί σε αναπτυσσόμενη, είναι ό,τι πιο φυσιολογικό μπορεί να της συμβεί. Μπορεί να ΜΑΣ συμβεί, αν δεν τελειώσουμε γρήγορα με τη Μεταπολίτευση που κυβερνά ακόμη.
Ο Παναγιώτης Γκλαβίνης είναι Αν. καθηγητής Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου Νομικής Σχολής ΑΠΘ
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια