Από την Αθήνα στην Μπρατισλάβα

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Ποια είναι η πραγματική δυναμική της Ευρωμεσογειακής Συνάντησης της Αθήνας; Με άλλα λόγια, σε ποιο χρονικό ορίζοντα το κοινό μήνυμα που έστειλαν οι επτά ηγέτες μπορεί να γίνει μια βαρύνουσα συνιστώσα στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς;

Μία εβδομάδα μετά τη συνάντηση των «επτά» στην Αθήνα συνέρχεται η Σύνοδος Κορυφής των «28» στην Μπρατισλάβα, μια άτυπη συνάντηση που έχει ως κύριο θέμα τη διαχείριση της κατάστασης πραγμάτων στην ΕΕ μετά το Brexit.
Μπροστά σε μια ΕΕ των «28» και μια Ευρωζώνη των «19», όπου η Γερμανία έχει καταστήσει σαφές, αμέσως μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία ότι θέλει «πάγωμα» όλων των ανοιχτών μετώπων, υπάρχει περιθώριο προώθησης του κοινού παρονομαστή των «επτά» για περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στη διαχείριση του Προσφυγικού και στην προσπάθεια χαλάρωσης της δημοσιονομικής λιτότητας, με στόχο την επιστροφή στην ανάπτυξη; Η απάντηση στο ερώτημα είναι καταφατική, καθώς οι «επτά» έχουν συμφωνήσει σε κατευθύνσεις που αφορούν την ΕΕ - Ευρωζώνη συνολικά, ενώ από την άλλη πλευρά υπάρχουν περιφερειακές τοπικές τακτικές και συμφέροντα. Οποιες και αν είναι οι εσωτερικές δυσκολίες της Μέρκελ συνολικά και αθροιστικά, βρίσκεται πολύ πιο κοντά με τους «επτά», παρά με τις υπόλοιπες ενδοευρωπαϊκές συσπειρώσεις που έχουν κοινούς παρονομαστές που προσεγγίζουν τους αντιπάλους της καγκελαρίου εσωκομματικούς και εξωκομματικούς:
Οι τέσσερις του Βίσεγκραντ -Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία-, στους οποίους έχει προστεθεί η Αυστρία αλλά και οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, έχουν θέσεις που εκ των πραγμάτων στηρίζουν τη ρητορική της εναλλακτικής για τη Γερμανία στο Προσφυγικό. Είναι αυτονόητο ότι η κοινή θέση του Νότου για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών διευκολύνει τη Μέρκελ στο να διαδραματίσει ενδιάμεσο ρόλο ανάμεσα στους «επτά» και στη διευρυμένη ομάδα του Βίσεγκραντ.
Απέναντι στη θέση του Νότου για χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας υπάρχει ένα εντός και εκτός Ευρωζώνης άθροισμα μινιμαλιστών, οπαδών της ακινησίας, πολλοί από τους οποίους επικρίνουν ανοιχτά την πολιτική του Βερολίνου απέναντι στη Ρωσία. Εστω και καθυστερημένη κατά έξι χρόνια η συνεργασία των χωρών του Νότου της ΕΕ και της Ευρωζώνης έχει ως συγκριτικό πλεονέκτημα την ευρωπαϊκή προοπτική, στην οποία εγγράφει τα αιτήματά της.
Η Γερμανία δεν μπορεί να αγνοήσει τα παραπάνω, καθώς έχει πλήρη επίγνωση ότι με την αποχώρηση της Βρετανίας έχασε έναν πολύτιμο σύμμαχο και άλλοθι στην προσπάθεια για περαιτέρω παράταση του σημερινού status quo στην ΕΕ - Ευρωζώνη συνολικά. Στην Μπρατισλάβα οι «επτά» καλούνται να διαφοροποιηθούν δημιουργικά και όχι να συγκρουστούν με το Βερολίνο, μια λεπτή αναζήτηση ισορροπιών.

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.