Η ανασύνταξη του χώρου της Κεντροαριστεράς θα δημιουργήσει έναν πυλώνα σταθερότητας, μετριοπάθειας και κυβερνησιμότητας. Υπό αυτή την έννοια η εξέλιξη δεν αφορά μόνο τον συγκεκριμένο χώρο, καθώς στη σημερινή συγκυρία δύναται να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη για τη χώρα.
Για να πετύχει το εγχείρημα, δεν αρκεί η συνάντηση του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και του Ποταμιού ή ακόμη και του ΚΙΔΗΣΟ που έχει κουράσει με τις διαφοροποιήσεις και τις «αντιστάσεις». Πρέπει η σύνθεση των ρευμάτων και η πρόσθεση των ποσοστών να ξεπερνά τις δυνάμεις που καταγράφουν σήμερα τα κόμματα αυτά. Ο νέας φορέας δεν θα καταστεί ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας, ωστόσο, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να φθάσει σε ένα ποσοστό 15%. Ενα μετριοπαθές εκσυγχρονιστικό κόμμα στον ευρύτερο χώρο του Κέντρου με αυτό το ποσοστό όχι απλά δεν είναι αμελητέα ποσότητα, αλλά στη σημερινή συγκυρία καθίσταται εκ των πραγμάτων πρωταγωνιστής του πολιτικού σκηνικού.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ανέφερε ότι «δεν πρόκειται να γίνουμε συμπλήρωμα κανενός, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ ούτε της Ν.Δ.». Μα στην πράξη αυτό είναι το ζητούμενο. Οχι, φυσικά, συμπλήρωμα με την έννοια που είναι σήμερα οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, που δέχονται τα πάντα με αντάλλαγμα τη συμμετοχή στη νομή της εξουσίας, αλλά ως συμπλήρωμα μετριοπάθειας, κοινωνικής σύνθεσης και αποτελεσματικότερης διαχείρισης των κοινών. Μια φιλοευρωπαϊκή πολιτική δύναμη, χωρίς αμφιταλαντεύσεις, με ικανά και έμπειρα στελέχη που διατηρούν διαύλους επικοινωνίας με τις Βρυξέλλες, που αντιλαμβάνονται τον κόσμο και την Ευρώπη και, άρα, τα όρια δράσης της Ελλάδας, και μπορούν να καταστήσουν πιο αποτελεσματική την εκπροσώπηση της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στη διεθνή κοινότητα γενικότερα.
Παρά τις υπαρκτές διαφορές, είναι σαφές ότι το δικό τους, αλλά και, κυρίως, το εθνικό συμφέρον, επιτάσσει τη συμπόρευση όλων αυτών των διάσπαρτων δυνάμεων που έχουν τη δυνατότητα να διαβουλευθούν και να συνεργασθούν με τα μεγάλα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά και στα αριστερά τους.
Ενα σοβαρό κόμμα, με σοβαρά ποσοστά, στον χώρο ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, θα περιορίσει την πόλωση και θα ενισχύσει την κυβερνησιμότητα. Η δραματική συρρίκνωση της ΔΗΜΑΡ, η εξαφάνιση των «58», το Ποτάμι που δείχνει να στερεύει και οι εσωτερικές έριδες στο ΠΑΣΟΚ, όλα δείχνουν ότι ο μόνος δρόμος για την επιβίωση σε ρόλο ουσίας είναι η σύνθεση και μια νέα αρχή.
Οι ηγεσίες των υφιστάμενων κομμάτων του χώρου πρέπει να υπερβούν προσωπικούς εγωισμούς και παρασκηνιακές ίντριγκες και να κινηθούν γρήγορα. Ο κόσμος έχει βαρεθεί να ακούει για σκέψεις, ιδέες και διεργασίες. Οι θετικά διακείμενοι προς ένα τέτοιο εγχείρημα δεν θα περιμένουν για πάντα. Κάποιοι παρακολουθούν το φλερτ του Αλέξη Τσίπρα με τη σοσιαλδημοκρατία, ενώ οι περισσότεροι έλκονται από το μεταρρυθμιστικό προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια