Ο διπολισμός-δικομματισμός έχει τελειώσει

Γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος,  Συγγραφέας

Ο ΣΥΡΙΖΑ πατάει πάνω στο κενό που έχει δημιουργηθεί. Η οικονομική κρίση, όσο και αν φαίνεται παράξενο, βοηθάει σε αυτό. Τα κόμματα στο σύνολό τους έχουν απαξιωθεί και έχουν συρρικνωθεί. Είναι επιφορτισμένα με το χρέος και με την αδυναμία τους να το αντιμετωπίσουν.

Στη παγίδα ή στο γήπεδό τους μπήκε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το γήπεδο είναι των δανειστών και αυτοί ορίζουν και καθορίζουν το παιχνίδι. Δεν χρειάζονται κανέναν στρατό για να παραχωρηθεί ο εθνικός πλούτος σε αυτούς που έχουν φέρει τη δημοκρατία και τους νόμους στα μέτρα τους. Σήμερα αυτό γίνεται με το χρέος. Το πάγωμα του χρέους ούτε δημαγωγικά πλέον δεν το επικαλούνται, ούτε πλέον επικαλούνται ότι «θα σκίσουμε τα μνημόνια ως καλύτεροι διαχειριστές των εντολών», απλώς προσπαθούν να στηριχτούν πάνω στο κενό.
Ετσι κι αλλιώς το πολιτειακό σύστημα έχει αποσαθρωθεί, το κομματικό τρώει τις σάρκες του και ό,τι καινούργιο πάει να δημιουργηθεί είναι καταδικασμένο, γιατί φτιάχνεται με τις παλιές συνταγές, από παλιά υλικά, και από τα ίδια πρόσωπα που την πολιτική εν πολλοίς τη χρησιμοποιούν για να παίζουν κάποιο ρόλο. Οι πολίτες αντιμετωπίζονται ως ψηφοφόροι-πελάτες, μόνο που τώρα μειώνονται παίρνοντας τον δρόμο της αποχής ή της καταγγελτικής άρνησης των πάντων, μια και πιστεύουν ότι όλοι είναι το ίδιο και αν δεν είναι θα γίνουν. Η απογοήτευση βολεύει τους συγκυβερνώντες και ο φόβος πιο πολύ. Οταν δεν ελπίζεις και δεν αγωνίζεσαι, οι επικυρίαρχοι σε κρατάνε από το χέρι και σου ρουφάνε το αίμα και όταν δανείζεσαι υποδουλώνεσαι και υπάρχεις ως προτεκτοράτο των τραπεζιτών κεφαλαιοκρατών.
Το να ζεις σημαίνει ακριβώς το να μη παραιτείσαι, οι συγκυβερνώντες πατάνε πάνω σε υπονομευμένο έδαφος και έχουν υπογράψει την υποταγή της χώρας μας για 99 χρόνια. Το «όχι» το έκαναν «ναι» και, το χειρότερο, φωνάζουν πως είναι περήφανοι γι' αυτό και κάποιοι ψελλίζουν πως δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Επομένως κάνουμε το κατά δύναμιν και είναι ευχαριστημένοι από πάνω καθότι βολεύτηκαν στις καρέκλες τους. Φταίμε και εμείς και το κακό το ριζικό μας, σε μεγάλο βαθμό έχουμε αποδεχθεί αυτή την κατάσταση και μπήκαμε στο «μη χείρον βέλτιστον», έλα όμως που έρχονται τα χειρότερα και θα πρέπει να προετοιμαστούμε γι' αυτό. Θα αναγκαστούμε να βγούμε στους δρόμους, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να αυτενεργήσουμε, να αυτοοργανωθούμε και να αυτοδιαχειριστούμε μέσα στην κοινωνία με άμεση δημοκρατία το παρόν και το μέλλον μας. Ο εκλογικός νόμος θα αλλάξει, τα μισά κομματίδια θα φύγουν από τη μέση. Ο διπολισμός-δικομματισμός έχει τελειώσει. Το νέο πολιτικό υποκείμενο δεν θα φτιαχτεί από τα πάνω, με υπογραφές, διακηρύξεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις. Θα είναι γέννημα της ανάγκης και θα μετατρέψει την οργή σε δημιουργία. Χρειάζεται η χώρα μας έναν νέο διαφωτισμό που θα έχει το σπέρμα της εγρήγορσης και της αντίστασης. Ενα κοινωνικό, εθνικό, ταξικό, πατριωτικό μέτωπο, για την απελευθέρωση από την οικονομική κατοχή και εξάρτηση που μας έχει επιβληθεί από την Ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας.

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.