Μόνο 50 άτομα, μέλη του προσωπικού ασφαλείας, παραμένουν στην Βάση «Άμουδσεν-Σκοτ» από τον Φεβρουάριο έως τον Οκτώβριο, όταν ο ήλιος παραμένει κρυμμένος κάτω από τον ορίζοντα και κάθε επιχείρηση έξω από τον σταθμό γίνεται δύσκολη έως αδύνατη.
Το αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα Επιστήμης, το οποίο διαχειρίζεται τον σταθμό στον Νότιο Πόλο, δεν διευκρίνισε από τι πρόβλημα υγείας πάσχει ο εργαζόμενος που πρέπει να απομακρυνθεί επειγόντως.
Δύο καναδικά ελικοφόρα Twin Otter αναχώρησαν στις 15 Ιουνίου από τον Καναδά σε ένα εξαήμερο ταξίδι προς την Ανταρκτική μέσω της Νοτίου Αμερικής. Αρχικά θα προσγειωθούν σε βρετανικό ερευνητικό σταθμό στην Ανταρκτική Χερσόνησο. Το ένα αεροπλάνο θα παραμείνει εκεί ως εφεδρεία, ενώ το δεύτερο θα συνεχίσει για ακόμα 2.400 χιλιόμετρα μέχρι την Βάση «Άμουδσεν-Σκοτ».
O σταθμός δεν διαθέτει διάδρομο τροχοδρόμησης και το αεροπλάνο να πρέπει να προσγειωθεί με παγοπέδιλα μέσα σε σχεδόν απόλυτο σκοτάδι και σε θερμοκρασία δεκάδων βαθμών Κελσίου κάτω από το μηδέν.
Η έγκριση της αποστολής δεν ήταν εύκολη υπόθεση, δεδομένων των δυσκολιών αλλά και των κινδύνων για το πλήρωμα του αεροπλάνου.
Τον Μάιο του 1999, η μοναδική γιατρός του σταθμού Τζέρι Νίλσεν συνειδητοποίησε ότι έπασχε από καρκίνο του μαστού, δεν μπορούσε όμως να φύγει. Πραγματοποίησε βιοψία στον εαυτό της και περίμενε μέχρι τον Οκτώβριο για να ταξιδέψει πίσω στις ΗΠΑ.
Ένα ακόμα πιο δραματικό περιστατικό συνέβη το 2011, όταν μια 58χρονη εργαζόμενη του σταθμού υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Ακολούθησαν αγωνιώδεις εκκλήσεις της οικογένειάς της, καθώς και συλλογή υπογραφών με αποδέκτη τον Λευκό Οίκο. Παρόλα αυτά, έκτακτη αποστολή διάσωσης δεν εγκρίθηκε και η ασθενής περίμενε δύο μήνες στο σταθμό μέχρι την προγραμματισμένη αποστολή ανεφοδιασμού.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια