Τα παιδιά που πιέζονται πολύ από τους γονείς τους να έχουν καλές σχολικές επιδόσεις είναι πιο επιρρεπή να εξελιχθούν σε άτομα που ασκούν υπερβολική αυτοκριτική ή να γίνουν αγχώδη και καταθλιπτικά άτομα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of Personality.
Ερευνητές από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγήτη του Τμήματος Ψυχολογίας, Ράιαν Χονγκ, έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση για πέντε χρόνια, παιδιά ηλικίας επτά ετών από 10 σχολεία της Σιγκαπούρης και τους γονείς τους.
Η παρεμβατικότητα των γονέων στην ζωή των παιδιών μετρήθηκε μέσω ενός παιχνιδιού, όπου το παιδί έπρεπε υπό την επίβλεψη του γονιού να φτιάξει ορισμένα παζλ εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Ο γονιός χαρακτηριζόταν ως πολύ πιεστικός όταν παρενέβαινε στην δραστηριότητα του παιδιού και εν τέλει αναλάμβανε να φτιάξει αυτός/αυτή τα παζλ.
Ανάλογα τεστ αξιολόγησης διενεργήθηκαν κάθε χρόνο σε γονείς και παιδιά και κάθε φορά οι ερευνητές κατέγραφαν ενδείξεις δυσπροσαρμοστικής τελειομανίας και αυτοκριτικής συμπεριφοράς στα παιδιά.
Οι επιστήμονες εν τέλει διαπίστωσαν ότι, τα παιδιά των οποίων οι γονείς ήταν πολύ παρεμβατικοί, είχαν υψηλές ακαδημαϊκές απαιτήσεις ή αντιδρούσαν υπερβολικά σε λάθη των παιδιών, τότε εκείνα είχαν αυξημένο κίνδυνο να ασκούν υπερβολική αυτοκριτική.
Επίσης, παρατήρησαν ότι τα παιδιά που έκαναν υπερβολική αυτοκριτική είχαν υψηλότερα επίπεδα άγχους ή συμπτωμάτων κατάθλιψης, αν και η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η γονική πίεση προκαλεί άγχος ή κατάθλιψη.
«Όταν οι γονείς παρεμβαίνουν πολύ στη ζωή των παιδιών τους ίσως εκείνα να πιστεύουν πως ότι κι αν κάνουν δεν είναι ποτέ αρκετό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φοβούνται μήπως κάνουν και το παραμικρό λάθος και να κατηγορούν τους εαυτούς τους που δεν είναι τέλεια. Με την πάροδο του χρόνου τέτοια συμπεριφορά, γνωστή ως δυσπροσαρμοστική τελειομανία, μπορεί να είναι επιζήμια για την ζωή του παιδιού, αυξάνοντας τον κίνδυνο εκδήλωσης συμπτωμάτων κατάθλιψης, άγχους και ακόμα και αυτοκτονας σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις» σχολιάζει ο Δρ Χονγκ.
Ο ερευνητής συμπληρώνει ακόμα ότι η μελέτη αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που δίνει έμφαση στην ακαδημαϊκή αριστεία, όπου οι γονείς μπορεί να έχουν μη ρεαλιστικές απαιτήσεις από τα παιδιά τους.
Και καταλήγει λέγοντας ότι, οι γονείς δεν θα πρέπει να πιέζουν τα παιδιά για καλούς βαθμούς, αλλά να δημιουργούν τις συνθήκες για μάθηση, κάτι που περιλαμβάνει και λάθη.
Μαίρη Μπιμπή
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Ερευνητές από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγήτη του Τμήματος Ψυχολογίας, Ράιαν Χονγκ, έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση για πέντε χρόνια, παιδιά ηλικίας επτά ετών από 10 σχολεία της Σιγκαπούρης και τους γονείς τους.
Η παρεμβατικότητα των γονέων στην ζωή των παιδιών μετρήθηκε μέσω ενός παιχνιδιού, όπου το παιδί έπρεπε υπό την επίβλεψη του γονιού να φτιάξει ορισμένα παζλ εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Ο γονιός χαρακτηριζόταν ως πολύ πιεστικός όταν παρενέβαινε στην δραστηριότητα του παιδιού και εν τέλει αναλάμβανε να φτιάξει αυτός/αυτή τα παζλ.
Ανάλογα τεστ αξιολόγησης διενεργήθηκαν κάθε χρόνο σε γονείς και παιδιά και κάθε φορά οι ερευνητές κατέγραφαν ενδείξεις δυσπροσαρμοστικής τελειομανίας και αυτοκριτικής συμπεριφοράς στα παιδιά.
Οι επιστήμονες εν τέλει διαπίστωσαν ότι, τα παιδιά των οποίων οι γονείς ήταν πολύ παρεμβατικοί, είχαν υψηλές ακαδημαϊκές απαιτήσεις ή αντιδρούσαν υπερβολικά σε λάθη των παιδιών, τότε εκείνα είχαν αυξημένο κίνδυνο να ασκούν υπερβολική αυτοκριτική.
Επίσης, παρατήρησαν ότι τα παιδιά που έκαναν υπερβολική αυτοκριτική είχαν υψηλότερα επίπεδα άγχους ή συμπτωμάτων κατάθλιψης, αν και η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η γονική πίεση προκαλεί άγχος ή κατάθλιψη.
«Όταν οι γονείς παρεμβαίνουν πολύ στη ζωή των παιδιών τους ίσως εκείνα να πιστεύουν πως ότι κι αν κάνουν δεν είναι ποτέ αρκετό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φοβούνται μήπως κάνουν και το παραμικρό λάθος και να κατηγορούν τους εαυτούς τους που δεν είναι τέλεια. Με την πάροδο του χρόνου τέτοια συμπεριφορά, γνωστή ως δυσπροσαρμοστική τελειομανία, μπορεί να είναι επιζήμια για την ζωή του παιδιού, αυξάνοντας τον κίνδυνο εκδήλωσης συμπτωμάτων κατάθλιψης, άγχους και ακόμα και αυτοκτονας σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις» σχολιάζει ο Δρ Χονγκ.
Ο ερευνητής συμπληρώνει ακόμα ότι η μελέτη αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που δίνει έμφαση στην ακαδημαϊκή αριστεία, όπου οι γονείς μπορεί να έχουν μη ρεαλιστικές απαιτήσεις από τα παιδιά τους.
Και καταλήγει λέγοντας ότι, οι γονείς δεν θα πρέπει να πιέζουν τα παιδιά για καλούς βαθμούς, αλλά να δημιουργούν τις συνθήκες για μάθηση, κάτι που περιλαμβάνει και λάθη.
Μαίρη Μπιμπή
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια