Οι κομμένες κεφαλές

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Η είδηση μπορεί να μην έχει την τραγικότητα εκείνων που μιλούν για την πείνα, τις αυτοκτονίες ή τα δράματα ζωής πολλών ανθρώπων στα χρόνια της κρίσης, έχει όμως πολύ μεγάλη αξία ως ένα είδους συμβόλου όχι μόνον της ίδιας της κρίσης αλλά συνολικά της παρακμής αυτού του τόπου.

Παρακμή που γέννησε την κρίση μα και στη συνέχεια επεκτάθηκε από αυτήν, για να φτάσει σήμερα να καταστεί ο κανόνας που διέπει περίπου τα πάντα στην Ελλάδα.
Η είδηση λοιπόν είναι ότι κάποιοι έκλεψαν πέντε μπρούτζινα αγάλματα από το κέντρο της Αθήνας για να τα πουλήσουν, προφανώς, σε παράνομα χυτήρια ως πρώτη ύλη. Ήταν οι προτομές πέντε πολύ σημαντικών Ελλήνων διανοούμενων που ο καθένας με τον τρόπο του έβαλε το δικό του λίθο στην πνευματική διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας – όχι αυτήν της παρακμής, των τελευταίων δεκαετιών από το 1981 και έπειτα, αλλά πριν.

Το γεγονός συνέβη στον περίβολο του Πνευματικού Κέντρου της Αθήνας ο οποίος είναι γνωστό ότι έχει (και αυτός) μεταβληθεί σε σταθερό κέντρο μικροεγκλήματος και σε... ελεύθερη δημόσια ζώνη ναρκωτικών, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα πέριξ του παρακείμενου Πανεπιστημίου και της Ακαδημίας.

Οι προτομές ήταν του Κώστα Ουράνη, του Άγγελου Τερζάκη, του Κωστή Μπαστιά, του Γιώργου Θεοτοκά, καθώς και του Παντελή Χόρν – μάλιστα την τελευταία την είχαν αφήσει οι κλέφτες και επέστρεψαν, ανενόχλητοι, να την πάρουν την επομένη! Προφανώς όχι επειδή δεν τους άρεσε το έργο του Παντελή Χορν, αλλά επειδή τους πέσανε βαριές όλες μαζί...

Όλα αυτά έχουν τη δική τους πικρή τραγικότητα μιας Ελλάδας η οποία φυτοζωεί και συρρικνώνεται είτε θέλουμε να το δούμε και να το παραδεχθούμε είτε όχι. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η κλοπή αυτή θυμίζει άλλωστε την ιστορία των Ερμοκοπιδών, όταν, πριν από χιλιάδες χρόνια, οι Αθηναίοι ξύπνησαν ένα πρωί και είδαν όλα τα αγάλματα του Ερμή χωρίς κεφάλια. Κατηγόρησαν γι αυτό τον Αλκιβιάδη και την παρέα του, ως ακραία ασεβείς και ικανούς για κάτι τέτοιο.

Σήμερα, με ότι καλό και κακό μπορεί αυτό να σημαίνει, προδήλως δεν υπάρχει Αλκιβιάδης – αν αυτός ήταν ο ένοχος.

Όμως, ίσως τελικά «σωστά», χωρίς φυσικά να το ξέρουν, οι κλέφτες πήραν μακριά τον Θεοτοκά και τους άλλους από αυτή την Αθήνα κι αυτή την Ελλάδα της συνεχούς αποσύνθεσης, όπως κάποιοι τότε πήραν μακριά τον Ερμή από την Αθήνα...

Τελικά, είναι παράδοση σε αυτό τον τόπο οι κομμένες κεφαλές – και όχι μόνον με αυτόν τον τρόπο, αλλά με πολλές και διαφορετικές λειτουργίες και ερμηνείες μέσα στους αιώνες. Από εκείνες των αδελφοκτόνων πολέμων έως εκείνες των τηλεοπτικών παραθύρων: κεφαλές πολιτικών που μιλούν, μιλούν, μιλούν, αλλά δεν πιστεύουν και δεν εννοούν τίποτε – απλώς χτίζουν καριέρες μέσα απ’ την καταστροφή...

Πηγή: TO BHMA

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.