Βρετανική αβεβαιότητα

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Ένα δεδομένο είναι αδιαμφισβήτητο, ότι ουδείς στην ΕΕ θέλει και μπορεί να πιέσει τη Βρετανία να ενεργοποιήσει τη διαπραγμάτευση για υλοποίηση του Brexit. Μέχρι να εκλεγεί ο διάδοχος του Κάμερον τον Οκτώβριο, θα έχει ξεκαθαρίσει ο ορίζοντας ως προς τις προθέσεις και τις δυνατότητες της Σκοτίας
αλλά και της Βόρειας Ιρλανδίας είτε να μπλοκάρουν την αποχώρηση από την ΕΕ είτε να δρομολογήσουν διαδικασία απόσχισης από το Ηνωμένο Βασίλειο. Τα παραπάνω δεδομένα θα επηρεάσουν καταλυτικά την εκλογή του διαδόχου του Κάμερον με την οποία δεν θα κλείσει η εσωκομματική σύγκρουση στο Συντηρητικό Κόμμα, και έτσι οι πρόωρες εκλογές θα είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο ανά πάσα στιγμή.
Αλλωστε η εξέγερση κατά του Κόρμπιν τι άλλο είναι παρά η διαπίστωση της ηγετικής ομάδας των Εργατικών ότι υπάρχει ευκαιρία σύντομης επιστροφής στην εξουσία με το παλαιοαριστερό προφίλ του σημερινού ηγέτη να αποτελεί βαρίδι. Ολα τα παραπάνω αθροιστικά μπορεί να οδηγήσουν σε μια σύντομη αποσάθρωση της πλειοψηφίας που διαμορφώθηκε υπέρ του Brexit, υπό την έννοια ότι δεν αρκεί η επίγνωση του "τι δεν θέλω", που συμπυκνώνει τον αντισυστημικό απορριπτισμό, αλλά χρειάζεται και ο ορθολογισμός του "τι θέλω" για την επόμενη μέρα.
Ετσι, η αβεβαιότητα στη Βρετανία μπορεί να αποδειχθεί όχι μόνο διαχειρίσιμη αλλά και θετική για το Βερολίνο, καθώς απαξιώνει προκαταβολικά τις αντισυστημικές αμφισβητήσεις και σε άλλες χώρες. Αλλωστε η διάψευση των δημοσκοπήσεων αλλά και των exit polls στην Ισπανία προφανώς οφείλεται και στο μήνυμα αβεβαιότητας που προέκυψε από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το Βερολίνο δεν έχει κανένα λόγο να βιάζεται. Αν η Βρετανία έχει τον χρόνο που ζητά, τότε η διαχείριση της επόμενης μέρας μιας απόφασης ρήξης μπορεί από μόνη της να γίνει παράγων ελέγχου αν όχι οριοθέτησης των ριζοσπαστικών ή και λαϊκιστικών αντισυστημικών αμφισβητήσεων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Εκ των πραγμάτων δηλαδή διακρίνονται ήδη στο βάθος του ορίζοντα εξελίξεις και δυναμικές που θα αναιρέσουν το σκληρό δίλημμα που ήταν βέβαιο ότι θα αντιμετώπιζε η Γερμανία:
• Να υποχρεωθεί σε επιλογές εμβάθυνσης και πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ-Ευρωζώνης που δεν θέλει και δεν μπορεί να εφαρμόσει τουλάχιστον μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017.
• Να υπάρξει ένα βελούδινο και ανώδυνο διαζύγιο του Ηνωμένου Βασιλείου με την ΕΕ το οποίο θα έστελνε το μήνυμα προς όλους τους δυσφορούντες με την πολιτική του Βερολίνου στην ΕΕ και την Ευρωζώνη ότι υπάρχει ομαλότητα και εκτός Ευρώπης.

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.