Νευρική κρίση στην Αγκυρα για το Κουρδικό
 |
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
|
Πέραν της ακρίβειας ή όχι των καταγγελιών του Προέδρου της Τουρκίας, με μόνο μέχρι στιγμής αποδεικτικό στοιχείο τη φωτογραφία ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού των ΗΠΑ που φορούν το σήμα του YPG- είναι βέβαιο ότι Ουάσιγκτον και Μόσχα και πιο διακριτικά το Τελ-Αβίβ επενδύουν στη μεγίστη δυνατή χειραφέτηση των Κούρδων στη Συρία, στο Ιράκ και την Τουρκία, με ζητούμενο αν σταματούν στην de facto χειραφέτηση ή αν έχουν προεξοφλήσει την de jure σύσταση και αναγνώριση Ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους.
Για τις ΗΠΑ ένα Ανεξάρτητο Κουρδικό Κράτος θα ήταν δίχως υπερβολή ένα δεύτερο Ισραήλ στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή που θα επέτρεπε τον έλεγχο των περιφερειακών φιλοδοξιών της Τουρκίας, του Ιράν αλλά και της Σαουδικής Αραβίας και ταυτόχρονα θα απαγόρευε για το ορατό μέλλον στη Δαμασκό και στη Βαγδάτη να διεκδικήσουν άξιο λόγου ρόλο στους τοπικούς συσχετισμούς.
Για τη Μόσχα η κατοχύρωση επιρροής στους Κούρδους είναι ένα ανοικτό παιχνίδι που διευρύνει τις περιφερειακές της συμμαχίες και συνεργασίες και πέραν της Συρίας και του Ιράν, και μπορεί να αποτελέσει μόνιμο παράγοντα καταστολής κάθε περιφερειακής φιλοδοξίας της Αγκυρας στη Μέση Ανατολή, αλλά και στον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και τη Μαύρη Θάλασσα. Επιπλέον σε αντίθεση με την στήριξη του Ασαντ, την οποία οι ΗΠΑ αποδέχονται σιωπηρά ως αναγκαίο επί του παρόντος κακό, η στήριξη των Κούρδων είναι το πεδίο όπου το Κρεμλίνο μπορεί να αναζητήσει τη μεγιστοποίηση της συνεργασίας με την Ουάσιγκτον στην ευρύτερη περιοχή.
Τέλος, για το Ισραήλ, ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν πρώτον αυτονόητα ελέγχει την Τεχεράνη και την Αγκυρα και σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα του δίνει το Στρατηγικό Βάθος που είχε την εποχή της στενής στρατιωτικής συνεργασίας με την Τουρκία, που κορυφώθηκε στις αρχές του 1996 με διμερή σχετική συμφωνία.
Η ταυτόχρονη επίθεση που εξαπέλυσε κατά της Μόσχας και της Ουάσιγκτον ο Ερντογάν για στήριξη του ΡΚΚ στη Νοτιοανατολική Τουρκία, και του YPG στη Βορειοανατολική Συρία, έχει μια επιπλέον λογική ερμηνεία ότι πρόκειται για δύο ομογάλακτες οργανώσεις: Είναι ηλίου φαεινότερον ότι όταν οι Αμερικανοί πεζοναύτες ντύνονται με τις στολές και φορούν τα σήματα του YPG δεν έχει την παραμικρή σημασία αν το ΡΚΚ τυπικά εξακολουθεί να είναι στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Η κοινή πολιτική Κρεμλίνου - Λευκού Οίκου στο Κουρδικό στη Συρία-Τουρκία αποτελεί και ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς στην υπό τον Μπαρζανί κουρδική κυβέρνηση στο Αρμπίλ του Βορείου Ιράκ ότι πρέπει να προσαρμοσθεί στα νέα δεδομένα, να προσεγγίσει το ΡΚΚ και το YPG και να πάρει αποστάσεις ώστε να τερματισθεί η πλήρης εξάρτησή του από την Αγκυρα, που στην κυριολεξία την τελευταία εικοσαετία τον έχει μισθώσει ως υπεργολάβο. Ήδη η πτώση της τιμής του πετρελαίου, αλλά και η πίεση του κυβερνητικού του εταίρου στο Αρμπίλ, της παράταξης της οποίας ηγείται ο φιλοϊρανός Ταλαμπανί τον πιέζουν αισθητά.
Με τα παραπάνω, μικρή αν όχι μηδενική σημασία έχουν χθεσινές δηλώσεις Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων ότι σύντομα θα υπάρξει βελτίωση των διμερών σχέσεων με τη Ρωσία και ότι έχει γίνει σημαντική πρόοδος στην κατεύθυνση εξομάλυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ. Ακόμη και στην καλύτερη για τις τουρκικές επιδιώξεις κατάληξη θα πρόκειται για διευθετήσεις τακτικού χαρακτήρα που δεν αναιρούν ούτε καν ελαφρύνουν τη στρατηγική απομόνωση περιφερειακή και διεθνή της Άγκυρας στο Κουρδικό.
Επένδυση στο Κουρδιστάν
Είναι βέβαιο ότι Ουάσιγκτον και Μόσχα και πιο διακριτικά το Τελ- Αβίβ επενδύουν στη μεγίστη δυνατή χειραφέτηση των Κούρδων στη Συρία, στο Ιράκ και την Τουρκία, με ζητούμενο αν σταματούν στην de facto χειραφέτηση ή αν έχουν προεξοφλήσει την de jure σύσταση και αναγνώριση Ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια