Όπως και τα επόμενα μέτρα που αφορούν τους έμμεσους φόρους ή τον έκτακτο μηχανισμό αυτόματης διόρθωσης κάθε... δημοσιονομικής στρέβλωσης. Από τη στιγμή που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποφάσισε να προχωρήσει πάνω σ’ αυτή τη βάση, δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Είτε θα ψήφιζε χωρίς «αντάρτες», είτε θα έπρεπε να παραιτηθεί.
Αν το κυβερνητικό πλάνο είναι σωστό ή λάθος θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Τελικός κριτής βεβαίως ο λαός, αλλά και τα οικονομικά δεδομένα της χώρας θα αποδείξουν αν ο Αλ. Τσίπρας είχε δίκιο στο να υπερασπίζεται σθεναρά το στρατηγικό του σχέδιο, το οποίο φυσικά περιλαμβάνει και τη διευθέτηση του χρέους.
Αν οι θυσίες που πρέπει να γίνουν ξανά κρίνονται απαραίτητες κι αν θα έρθουν καλύτερες ημέρες, όπως υποσχέθηκε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός, είναι το μεγάλο του πολιτικό και προσωπικό στοίχημα.
Αυτό που είναι πλέον σαφές, όμως, είναι πως η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται στον ίδιο δρόμο. Δηλαδή, στην υιοθέτηση αντιαναπτυξιακών, υφεσιακών μέτρων, με άδηλο αποτέλεσμα και με την προοπτική κάποτε να γυρίσει ο τροχός. Ούτε ο ελληνικός λαός έχει άλλες αντοχές, ούτε το πολιτικό σύστημα μπορεί να υπηρετήσει ένα τέτοιο μοντέλο.
Αυτό που απαιτείται εδώ και τώρα είναι ένα στρατηγικό αναπτυξιακό σχέδιο που θα φέρει επενδύσεις, θα δώσει κίνητρα στις επιχειρήσεις να επεκταθούν, αλλά και σε νέους επιχειρηματίες να δημιουργήσουν.
Δεν υπάρχει άλλη λύση, η μόνη διέξοδος της Ελλάδας προκειμένου να αντέξει τα σκληρά μέτρα που απαιτούν οι δανειστές (και για τα οποία ευθύνες έχει και ο ελληνικός λαός) είναι να «ανοίξει» η οικονομία, να αποτινάξει από πάνω της αυτό το «σοβιετικό μοντέλο» που κυριαρχεί, κυρίως στον δημόσιο τομέα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια