Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με την αμερικανίδα ηθοποιό Σκάρλετ Γιόχανσον. Ξανθά μαλλιά, λαμπερά χείλη, ζωηρό χρώμα προσώπου. Όλα τα έχει. Αλλά αρκεί να ανοίξει τα χείλη για να καταλάβει κάποιος πόσο ψεύτικη είναι. Οι κινήσεις της είναι εντελώς μηχανικές, οι εκφράσεις του προσώπου σχεδόν αστείες και παρά τα ρεαλιστικά χαρακτηριστικά προσώπου και το όμορφο χαμόγελο, αυτή η μηχανή, η οποία παρουσιάστηκε στις αρχές Απριλίου από τον σχεδιαστή της στο Χονγκ Κονγκ Ricky Ma, δεν ξεγελάει κανέναν.
Ετσι, παρά τις τεράστιες προόδους της ρομποτικής, η παλιά φαντασίωση να κατασκευαστεί μια μηχανή κατ’εικόνα του ανθρώπου δεν μπορεί ακόμη να υλοποιηθεί. Από την Ιαπωνία ως τις ΗΠΑ, από το Χονγκ Κονγκ ως την Σιγκαπούρη, πολλοί μηχανικοί ρομποτικής προσπαθούν, ωστόσο, να κατασκευάσουν μηχανές που μοιάζουν στον άνθρωπο, που θα είναι ικανές να μιμηθούν τις κινήσεις του και τις εκφράσεις του τουλάχιστον, αφού δεν μπορούν ακόμη να τον φτάσουν σε ευφυία.
«Η εμφάνιση δεν είναι πολύ δύσκολη» δηλώνει η Nadia Thalmann, Καναδο-ελβετή ερευνήτρια στο Nanyang Technological University της Σιγκαπούρης. «Αλλά όταν το ρομπότ πρέπει να κινηθεί, τότε όλα αλλάζουν». Η ίδια εργάζεται εδώ και χρόνια πάνω στο ρομπότ Nadine, το οποίο έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και κατασκευάστηκε για να είναι «σύντροφος». Η Ναντίν μπορεί να συμμετέχει σε μια συζήτηση, να θυμάται όσα έχουν συζητηθεί και να αλλάζει διάθεση ανάλογα με το τι συζητείται κάθε φορά.
Για να κατασκευαστεί ένα ρομπότ τόσο ρεαλιστικό όσο η Ναντίν, χρειάστηκε το πρόπλασμα από το πρόσωπο και το σώμα της Nadia Thalmann. Μια ειδική σιλικόνη χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί ο «φάκελος» που τοποθετήθηκε στον σκελετό. «Είναι χειροποίητο, κοστίζει πολύ και παίρνει πολύ χρόνο», δηλώνει η ερευνήτρια, η οποία εκτιμά ότι χρειάζονται 300.000 ευρώ για να κατασκευαστεί ένα τέτοιο ρομπότ. Παρά το γεγονός ότι αυτός ο «φάκελος» ήταν πολύ πετυχημένος, εντούτοις οι κινήσεις της Ναντίν είναι παράξενες και αργές και προδίδουν με την πρώτη ματιά ότι πρόκειται για μηχάνημα.
«Ενας ρεαλιστικός φάκελος είναι δύσκολο να εφαρμοστεί, πρέπει ο σκελετός του ρομπότ να μεταφέρει στο δέρμα τις πληροφορίες και να τις αλλάζει ανάλογα, όπως για παράδειγμα, οι εκφράσεις του προσώπου» δηλώνει η ερευνήτρια.
«Όταν εκδηλώνουμε συναισθήματα, το δέρμα του προσώπου ζαρώνει, αλλά την ίδια ώρα και οι μύες και οι τένοντες και οι δεσμοί μπαίνουν στο παιχνίδια, για μια απλή κίνηση. Βάζουμε μηχανήματα στο πρόσωπο του ρομπότ στη θέση των μυών, αλλά όσο περισσότερους μύες βάλουμε τόσο οι κινήσεις γίνονται πιο δύσκολα», προσθέτει.
Το πρόσωπο της Ναντίν αποτελείται από 27 μηχανήματα. Αυτά όμως δεν αρκούν για να μιμηθεί το ρομπότ όλες τις πιθανές ανθρώπινες κινήσεις προσώπου. Αλλά ρομπότ, όπως η Εύα «η οποία ήταν μόνο ένα κεφάλι», πάνω στην οποία η ερευνήτρια δούλεψε πριν φτιάξει την Ναντίν, διέθετε περισσότερα μηχανήματα στο πρόσωπο (32) και οι εκφράσεις ήταν περισσότερες και πιο αδιόρατες, αλλά ακόμη ατελείς. Κι αυτό γιατί οι κινήσεις στο ανθρώπινο πρόσωπο δεν γίνονται μόνο από τις κινήσεις του προσώπου αλλά και από την ύγρανση του ματιού ή από το κοκκίνισμα και το αιμάτωμα του δέρματος.
Ρομπότ κολλημένα στην καρέκλα
Αλλά δεν είναι μόνο το πρόσωπο που θέτει πρόβλημα. «Σχεδόν όλα τα ρομπότ είναι καθισμένα ή απλά όρθια. Κάποια έχουν αρχίσει να περπατάνε αλλά κρατιούνται για να μην πέσουν. Είναι πολύ βαριά, αν πέσουν θα σπάσουν», λέει η Nadia Thalmann.Το να δημιουργήσει κάποιος ένα σώμα που να μοιάζει και να είναι ικανό να κάνει ανθρώπινες κινήσεις είναι ένα στοίχημα που κανείς δεν κατόρθωσε ακόμη να πετύχει. Κανένα ρομπότ από όσα έχουν κατασκευαστεί δεν ξέρει ακόμη να περπατάει σαν άνθρωπος.
Κάθε μέρος του σώματος του ρομπότ παρουσιάζει ένα βουνό από δυσκολίες: οι γάμπες,τα μπράτσα, το χέρι. «Κάποιοι ερευνητές δεν ενδιαφέρονται για την εξωτερική εμφάνιση του ρομπότ, γιατί έχουν ακόμη πολύ μεγάλη έρευνα να κάνουν για όλα τα υπόλοιπα!» δηλώνει η Nadia Thalmann. Κάποιοι εργάζονται μόνο πάνω στο μπράτσο, γιατί απαιτείται απίστευτος χρόνος. Η ερευνήτρια προσπαθεί σήμερα να καλιτερέψει τα μπράτσα της Νάντια ώστε να μπορεί να πιάσει αντικείμενα όπως κάνει ο άνθρωπος, αλλά και αυτό μοιάζει πολύ πολύπλοκο, σχεδόν αδύνατο.
Ο άνθρωπος του Χιρόσι
Ο διάσημος ρομποτιστής της Ιαπωνίας Hiroshi Ishiguro έχει τα δικά του άλυτα προβλήματα. Δημιούργησε ένα « geminoid » που τον έκανε διάσημο, ένα ρομπότ που του μοιάζει αφού έχουν το ίδιο χτένισμα, τα ίδια γυαλιά και φοράνε τα ίδια πουκάμισα. Από μια μικρή απόσταση είναι δύσκολο να διακρίνεις μεγάλες διαφορές, γιατί το δέρμα δημιουργήθηκε πάνω στον ίδιο τον δημιουργό του. Μόλις το εγγίζεις όμως, δεν μένει καμία αμφιβολία, πρόκειται για ένα άτεχνο ρομπότ.
Γιατί παρά την εκπληκτική ποιότητα στην εξωτερική εμφάνιση, το geminoid, όπως και τα υπόλοιπα, μένει κολλημένο στην καρέκλα του και κινείται ελάχιστα, εκτός από το κεφάλι. «Η δομή του ανδρικού σώματος είναι πολυσύνθετη, πολύ δύσκολη» εξηγεί ο Hiroshi Ishiguro. Υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα ενός ώμου που επιτρέπει στο χέρι να κινείται προς τα εμπρός, προς τα πίσω και να κάνει γύρους. Αυτό, όπως εξηγεί, απαιτεί πολλά μηχανήματα πάνω στο ρομπότ, ενώ θα πρέπει να εξασφαλιστεί η ελαστικότητα των κινήσεων από τένοντες: κι αυτό είναι προς το παρόν αδύνατο.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια