Η Ευρώπη αλλάζει κι εμείς κοιμόμαστε

Τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά  όχι όπως φαίνονται.  Καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Μας έπιασε και πάλι το σύνδρομο καταδίωξης με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από τα σύνορα και τη Συνθήκη Σένγκεν. Τα πράγματα είναι αναμφίβολα δύσκολα, αλλά όχι όπως φαίνονται. Καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν.

Το μαύρο σύννεφο που έχει εγκατασταθεί πάνω από την πατρίδα μας εμποδίζει να διακρίνουμε τις καταιγίδες που είναι έτοιμες να ξεσπάσουν σε δύο μέτωπα στην Ευρώπη.

Στις σχέσεις Βρυξελλών - Βερολίνου με τις πρώην «ανατολικές» χώρες, το πρώτο. Στην αμφισβήτηση του δόγματος της δημοσιονομικής πειθαρχίας Σόιμπλε μέσα στη Γερμανία, το δεύτερο. Ο πρώτος που είχε τη δυνατότητα να αντιληφθεί αυτή την αλλαγή ατμόσφαιρας στη γερμανική πρωτεύουσα ήταν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, κατά την πρόσφατη επίσημη επίσκεψή του. Αυτό που γίνεται συνείδηση στη γερμανική ηγεσία και εμπεδώνεται όλο και περισσότερο με αφορμή το Προσφυγικό είναι ότι οι χώρες της πρώην «Ανατολικής Ευρώπης» αποδεικνύονται εξαιρετικά προβληματικά εταίροι και ότι οι ηγεσίες τους κινούνται μακράν της ευρωπαϊκής ιδέας.

Ο ρατσιστικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει αυτό το τμήμα της Ευρώπης των 500.000.000 κατοίκων το 1.000.000 πρόσφυγες καθιστά παραπάνω από σαφές το εξής: Τα κράτη αυτά (Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία κ.ά.) πίεσαν να ενταχθούν στην Ευρώπη προκειμένου να τη χρησιμοποιήσουν ως όχημα ένταξης στο ΝΑΤΟ. Πάντοτε τα στοιχειώνουν οι αναμνήσεις από την καταπιεστική Σοβιετική Ενωση. Η Μέρκελ, η οποία βρίσκεται στον 12ο χρόνο της καγκελαρίας της, αντιλαμβάνεται πλήρως το πρόβλημα, μα δεν δείχνει διατεθειμένη να υποκύψει στις απαιτήσεις τους. Η πολιτική της για το Προσφυγικό θα μείνει η ίδια - θέλει να καταγραφεί στην Ιστορία ως Ευρωπαία πολιτικός και -πού ξέρετε- ίσως η αγκαλιά που άνοιξε στους πρόσφυγες να την οδηγήσει κάποτε στον ΟΗΕ. Για την ιστορία αναφέρω ότι άκουσε με ενδιαφέρον το επιχείρημα του Προέδρου της Δημοκρατίας: «Τώρα που η μονάδα μέτρησης του ευρωπαϊσμού μετακινήθηκε από την προσήλωση στο νόμισμα στην πίστη στον άνθρωπο, φάνηκε ότι οι Ελληνες είναι πολύ περισσότερο Ευρωπαίοι από άλλους λαούς».

Οι φτωχοί κάτοικοι της Λέσβου δεν λήστεψαν τους ανέστιους πρόσφυγες ούτε κατάσχουν τιμαλφή. Αλλοι το κάνουν. Η μεταβολή αυτή στους συσχετισμούς δεν θα αργήσει να φανεί. Ο πρόεδρος Γιούνκερ ήδη μίλησε για «αρνητική σπείρα», φωτογραφίζοντας τους Ανατολικούς. Η δεύτερη μεγάλη μεταβολή είναι η αμφισβήτηση του δόγματος λιτότητας Σόιμπλε. Τι υποστήριζε έως τώρα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών; Οτι η Ελλάδα είναι το άρρωστο μέλος της Ενωσης και, αν το αποκόψουμε, όλα καλά, καθώς οι χώρες που ήταν σε κρίση βγήκαν από τα Μνημόνια. Είναι όμως έτσι; Η Ιταλία του Ρέντσι είναι στα κάγκελα, αυτόν αφορούσε η προειδοποίηση «είναι η εφαρμογή, ανόητε». Η Ισπανία της αστάθειας κινδυνεύει. Η Πορτογαλία της αστάθειας, το ίδιο. Και η Γαλλία δεν αισθάνεται εσχάτως πολύ καλά. Τι δηλούν όλα αυτά; Οχι εύκολη έξοδο από τα προβλήματα και τους συμβιβασμούς που θα μας ζητηθούν. Αλλά με δεδομένη τη γεωγραφική θέση της χώρας σημαίνουν ευκαιρίες. Ευκαιρίες υπό την προϋπόθεση μιας ενωμένης πολιτικής ηγεσίας.

Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.