Ιταλική παρεμβολή

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Από τη μονομερή δημοσιονομική λιτότητα την οποία στηλιτεύει σε καθημερινή βάση ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι πέρασε προχθές Πέμπτη, μία μέρα πριν από τη χθεσινή του συνάντηση στο Βερολίνο με τη Μέρκελ, στο Προσφυγικό:
Σε συνέντευξή του στη Frankfurter Allgemeine είπε ότι η στρατηγική της ΕΕ για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών δεν μπορεί να διαμορφώνεται από τους Μέρκελ-Ολάντ και Γιούνκερ με παράκαμψη ή ακόμη και αγνόηση της Ρώμης.
Είναι φανερό ότι ο Ρέντσι ανησυχεί, καθώς Ολάντ και Μέρκελ φαίνεται να έχουν διαμορφώσει ένα συνολικό πλαίσιο πορείας με ορίζοντα τις εκλογικές αναμετρήσεις, την άνοιξη του 2017, στη Γαλλία και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στη Γερμανία: Τόσο ο πρόεδρος όσο και η καγκελάριος δίνουν πλέον προτεραιότητα ικανοποίησης των συμπολιτών τους, που δίνουν προτεραιότητα στην ασφάλεια όχι μόνον από τη φονταμενταλιστική τρομοκρατία αλλά και από τις ανεξέλεγκτες προσφυγικές ροές. Είναι χαρακτηριστική η εμμονή των Ολάντ-Βαλς στη δυνατότητα αφαίρεσης της ιθαγένειας από γηγενείς Γάλλους πολίτες, που οδήγησε στην παραίτηση της υπουργού Δικαιοσύνης, Τομπιρά.
Υπό διαφορετικές συνθήκες και σε διαφορετικό βαθμό Ολάντ και Μέρκελ αντιμετωπίζουν αμφισβήτηση από τα δεξιά. Το τελευταίο που θα ήθελαν αυτήν τη στιγμή είναι μια διαμάχη για το μέλλον της λιτότητας και τη θεσμική εμβάθυνση της Ευρωζώνης. Τα παραπάνω αγνοούν στρατηγικές προτεραιότητες και ζωτικά συμφέροντα της Ιταλίας και παραβλέπουν ότι η πίεση που εισπράττει ο Ρέντσι αφορά τη χαλάρωση της λιτότητας από το ετερόκλητο μέτωπο της Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι, τη Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο.
Πέραν των παραπάνω, το τραπεζικό σύστημα της χώρας βρίσκεται σε οριακό σημείο και προφανώς δεν θωρακίζεται με ad Hoc πυροσβεστικά μέτρα, αλλά απαιτεί μία συνολική αμοιβαιοποίηση των κινδύνων στην Ευρωζώνη, ένα βήμα που σήμερα στο Βερολίνο και δεν μπορούν και δεν θέλουν να κάνουν. Ακόμη χειρότερα η Ιταλία του Ρέντσι δεν δυσφορεί μόνον πλέον για την παράκαμψή της από τους Μέρκελ-Ολάντ. Βλέπει ότι οι δυνατότητες της επιβίωσης της κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας εντός της σημερινής Ευρωζώνης είναι οριακές και προφανώς ανεβάζει τους τόνους.
Επιπλέον ανεβάζει τους τόνους σε μια στιγμή μεγάλης ρευστότητας, καθώς ουδείς σήμερα εγγυάται την πολιτική επιβίωση της Μέρκελ σε ορίζοντα μηνών και πολύ περισσότερο τη δυνατότητα του Ολάντ να είναι παρών απέναντι στη Λεπέν στον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής την άνοιξη του 2017.

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.