Πολύ σοβαρή είναι η κατάσταση των σχέσεων ανάμεσα στη Ρωσία και το ΝΑΤΟ με αφορμή τη συμπεριφορά της Τουρκίας, αφού η Ρωσία ακολουθώντας στρατηγική υψηλού γεωπολιτικού ρίσκου, επιδιώκει να ξεκαθαρίσει άμεσα την υπόθεση της Συρίας, απειλώντας με κλιμάκωση που δεν θα περιοριστεί μόνο σε αυτό το μέτωπο,
ποντάροντας στη γενικευμένη αμερικανική απροθυμία να εμπλακεί σε πολεμικές περιπέτειες, μέχρι τουλάχιστον την ολοκλήρωση της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου και την ανάδειξη νέου προέδρου που θα αντικαταστήσει τον Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος δεν δικαιούται συνταγματικά να θέσει υποψηφιότητα και για τρίτη θητεία.
Η Ρωσία προχώρησε σχεδόν επιδεικτικά σε νέα παραβίαση του εναέριου χώρου της Τουρκίας, αυτή τη φορά με σύγχρονο αεροσκάφος τύπου Su-34 Fullback που είχε απογειωθεί από τη βάση Χμέιμιμ της Συρίας, ενώ όπως προκύπτει από πηγές, κυριολεκτικά σε απόσταση βολής βρίσκονταν και άλλα σύγχρονα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη – υπονοούνται Su-30SM τα οποία ήταν έτοιμα να επιληφθούν της κατάστασης σε περίπτωση που υπήρχε αντίδραση από τουρκικής πλευράς…
Το επεισόδιο καταγράφηκε στις 29 Ιανουαρίου με την τουρκική εκδοχή να αναφέρει ότι εστάλησαν πολλαπλές προειδοποιήσεις στα ρωσικά και στα αγγλικά στο ρωσικό αεροσκάφος. Οι Τούρκοι δεν τόλμησαν να επιχειρήσουν κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού, με το υπουργείο Εξωτερικών να υπενθυμίζει στη Ρωσία, ότι ο τουρκικός εθνικός εναέριος χώρος είναι επίσης και ΝΑΤΟϊκός…
Θα προχωρούσαν σε κατάρριψη όσων μαχητικών εμπλεκόντουσαν, παίρνοντας παράλληλα εκδίκηση για το Su-24, χωρίς αυτό να είναι κατά τα φαινόμενα βασικό κίνητρο, ενώ και όλη την Αεροπορία της να σήκωνε η Τουρκία, θα είχε να αντιμετωπίσει επιπλέον τους S-400 Triumph από τη βάση Χμέιμιμ και το S-300F επί του καταδρομικού «Μοσκβά» που βρίσκεται στα ανοιχτά της Συρίας.
Στο τέλος θα κάναμε ταμείο… όμως η επόμενη ημέρα θα ήταν εντελώς διαφορετική. Σε κάθε περίπτωση, οι Τούρκοι δεν μπορεί να λησμόνησαν ήδη όσα έγιναν μεταξύ των δικών τους F-16 με τα ρωσικά Su-30SM, όταν ένα ή δύο τουρκικά ήταν «λοκαρισμένα» επί 5 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα και δεν μπορούσαν με τίποτα να «σπάσουν» τον εγκλωβισμό…
Οι εκτιμήσεις ότι η Ρωσία του Πούτιν αναζητούσε την ευκαιρία να εκδικηθεί την άνανδρη κατάρριψη του Su-24 Fencer από τουρκικά F-16 κρίνονται ως μη επαρκείς, καθότι όλα δείχνουν ότι αυτό είναι, αν είναι, μέρος μόνο της εξήγησης της ρωσικής σκέψης, καθώς έχει λόγους να επιθυμεί το ταχύτερο απεμπλοκή από το αδιέξοδο της Συρίας, καθώς οι Ρώσοι σχεδιαστές στρατηγικής (τον τελευταίο λόγο έχει ασφαλώς το Κρεμλίνο) έχουν εγκαίρως διαβλέψει μια «ύπουλη» διάσταση στην αμερικανική «νωθρότητα».
Γνωρίζουν ότι οι δαπάνες συντήρησης του μετώπου στη Συρία αποτελεί οικονομική συνεχή αιμορραγία για τη Ρωσία σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία με τον «πετρελαϊκό πόλεμο» να συνεχίζεται και οι εκτιμήσεις για τις διεθνείς τιμές να μην προβλέπουν «σπάσιμο» των 50 δολαρίων ανά βαρέλι πριν έρθει το 2020 (οι προβλέψεις αυτές μπορούν βέβαια να ανατραπούν εύκολα από αστάθμητους παράγοντες και γεγονότα, προς το παρόν έχουν όμως και τα χαρακτηριστικά «ψυχολογικής επιχείρησης»), κάτι το οποίο εάν επαληθευθεί θα προκαλούσε σημαντικές αναταράξεις στη Ρωσική Ομοσπονδία, παρά τη σιδηρά πυγμή με την οποία κυβερνιέται η χώρα.
Πρακτικά, η υποψία που συνοδεύεται από επαρκή στοιχεία, θέλει τους Αμερικανούς να επιδιώκουν να παγιδεύσουν τους Ρώσους στη Συρία με στόχο να αποχωρήσουν κάποια στιγμή ηττημένοι και ταπεινωμένοι έχοντας απολέσει στην πράξη σημαντικά ερείσματα στη Μέση Ανατολή, οπότε οι επιθυμητές «ρυθμίσεις» θα μπορέσουν να περάσουν εύκολα.
Κι όσοι σπεύδουν να επισημάνουν τον παράγοντα Ιράν, ξεχνούν αρχικά ότι Μόσχα και Τεχεράνη έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα σε διάφορους τομείς, με πρώτον και καλύτερο τον ενεργειακό, καθώς και οι δύο χώρες είναι πωλητές, άρα ανταγωνίζονται για την εξασφάλιση αγορών και υπ’ αυτή την έννοια η Μόσχα βολευόταν από τις κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης.
Δεύτερον, η Τεχεράνη έχει ήδη δώσει ισχυρό σήμα ότι κοιτάει σταθερά προς δυσμάς, μοιράζοντας χρυσοφόρα συμβόλαια στο επίπεδο της οικονομικής και βιομηχανικής συνεργασίας, ενώ υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι προτιμούν πολύ περισσότερο το χαμηλό προφίλ και την «ειρηνική ανάδυση» των Κινέζων που τους έχουν και πελάτες στον ενεργειακό τομέα (συν επενδυτές στις ενεργειακές υποδομές) και όχι τους θεωρούμενους από την ιρανική ελίτ ως «υπερόπτες και υπερφίαλους» Ρώσους, σύμφωνα με πολύ καλά ενημερωμένες πηγές του «defence-point.gr»…
Τρίτον, για τους ορθολογιστές μουλάδες που η ισλαμιστική ρητορική έπαιξε τον δικό της «κοινωνικά συνεκτικό» ρόλο την εποχή της απομόνωσης και των κυρώσεων, η καταστροφή του Ισραήλ δεν είναι αυτοσκοπός, κι όταν έχεις βρει τρόπο να συνεννοηθείς με τον «μεγάλο σατανά» (ΗΠΑ), θα βρεις όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου τρόπο να συνεννοηθείς σταδιακά και με τον «μικρό σατανά» (Ισραήλ). Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα αποδείξουν του λόγου το αληθές…
Το δίλημμα για την Άγκυρα είναι ξεκάθαρο, καθώς βλέπει τη Μόσχα να την πιέζει, εκτιμώντας ότι δεν θα τολμήσει να εξαπολύσει πύραυλο εναντίον άλλου ρωσικού μαχητικού, φοβούμενη τις συνέπειες. Εάν η κατάρριψη και δικών της μαχητικών είναι δεδομένη, δεν θα το αποτολμήσει πιθανότατα. Τα ξεσπάσματα ενός παρορμητικού στο όριο… όρων της ψυχολογίας ηγέτη, του Τούρκου προέδρου Ερντογάν, δεν αρκούν για να εξισορροπήσουν τις εντυπώσεις.
Οι Ρώσοι με τη στρατηγική αυτή προσπαθούν να θέσουν προ των ευθυνών τους τις Ηνωμένες Πολιτείες να αναλάβουν δράση σε συνεργασία μαζί τους για την «τακτοποίηση» μιας κατάστασης που εν πολλοίς δημιουργήθηκε και τέθηκε εκτός ελέγχου εξαιτίας της νεοθωμανικής πολιτικής του Ερντογάν απέναντι στη Συρία σε συνεργασία με τα πιο εξτρεμιστικά ισλαμιστικά στοιχεία, που απειλούν πλέον ευθέως τους πάντες, σε Δύση και Ανατολή.
Παρόλα αυτά τα συντριπτικά στοιχεία, η Μόσχα διαπιστώνει εμμονή της Ουάσιγκτον να συνεργάζεται με μια Τουρκία που εάν δεν καταλάμβανε τη συγκεκριμένη γεωγραφική θέση και ακολουθούσε ίδια πολιτική, θα είχε με συνοπτικές διαδικασίες ενταχθεί στον όποιο «άξονα του κακού» για τους Αμερικανούς και η αντιμετώπιση δεν θα διέφερε και πολύ από αυτή του σταλινικού καθεστώτος του Κιμ Γιονγκ Ουν στη Βόρεια Κορέα.
Έχοντας λοιπόν στο μυαλό την εικαζόμενη στόχευση της αμερικανικής στρατηγικής να μετατραπεί σταδιακά η Συρία για τη Μόσχα σε μια έκδοση… Βιετνάμ ή Αφγανιστάν, δεν σκοπεύει να κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα και επιχειρεί να σπρώξει τις εξελίξεις προς μια «τελική λύση», με το σενάριο που θα επιλεγεί, διπλωματικό ή συγκρουσιακό, να το αφήνει στα χέρια της Ουάσιγκτον να το επιλέξει.
Για μια ακόμη φορά βρισκόμαστε μπροστά σε «μαθητές» του Θουκυδίδη, με τη Ρωσία να μην κάθεται να περιμένει τη μοίρα της παίζοντας το παιχνίδι των αντιπάλων της, αλλά απειλώντας με βίαιο ξεκαθάρισμα τώρα που δεν έχει ακόμα υποστεί συντριπτικό πλήγμα από αυτό που «διαβάζει» ως οικονομικό πόλεμος σε βάρος της, με γεωπολιτικές στοχεύσεις…
defence-point.gr
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια