Οι μάσκες έπεσαν και η Δύση, η οποία πάντα προστάτευε το ”κακομαθημένο” παιδί, που ακούει στο όνομα Τουρκία, έχει τη δυνατότητα πλέον να απολαμβάνει τα “έργα και ημέρες” του.
Η Τουρκία είναι ίσως η μοναδική χώρα, η οποία έχει παραμείνει σταθερή στον τρόπο που επιδιώκει και εν τέλει επιτυγχάνει, τις διεκδικήσεις της και τα συμφέροντά της.
Αδιαφορεί για φιλίες, συμμαχίες, διακρατικές συνεγασίες, για την αξία της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, την οποία υπερσκελίζει μπροστά στη διαφύλαξη των δικών της συνόρων, όπως τα έχει χαράξει η ίδια σαν χώρα, αδιαφορώντας για τη νόμιμη υπόστασή τους – μια λέξη άγνωστη για εκείνη.
Οι γεωπολιτικοί της “πόθοι” ήταν εκείνοι που κατέρριψαν το ρώσικο μαχητικό, ένα υψηλού κινδύνου εγχείρημα, το οποίο την καταδίκασε να αποτύχει, στρέφοντας εναντίον της, φανερά αλλά με την ίδια ένταση και παρασκηνιακά, ακόμη και τους πιο πιστούς της συμμάχους στην πολιτισμένη Δύση.
Από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, που προκάλεσε η ίδια η Τουρκία με το που κατέρριψε το Su-24, έρχονται στην επιφάνεια πλέον άγνωστες παρασκηνιακές πτυχές. Τις αποκαλύπτει ο πρώην αξιωματούχος της CIA και του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Λάρι Τζόνσον.
Σύμφωνα με τον Τζόνσον, στη Σύνοδο πολλοί εκ των συμμετεχόντων, καταδίκασαν την πράξη της Τουρκίας. “Αν και η επίσημη αντίδραση του ΝΑΤΟ για την κατάρριψη του ρωσικού SU-24 ήταν ουδέτερη, την ώρα της Συνόδου πολλά μέλη της Συμμαχίας εξέφρασαν βαθιές ανησυχίες για τις πράξεις της Τουρκίας”, δήλωσε ο Τζόνσον μιλώντας στο Russia Today.
Απο τις ελάχιστες στιγμές της ιστορίας όπου το ΝΑΤΟ, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Κούρδοι, όλοι είναι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εναντίον πλέον της Τουρκίας και αυτό γιατί κανείς δεν θέλει να εμπλακεί σε πόλεμο με τη Ρωσία, για να ικανοποιήσει τις ανάρμοστες αποφάσεις του Ερντογάν.
Ήταν κοινό μυστικό, ότι η “φιλία” της Τουρκίας με τη Ρωσία δεν ήταν παρά μια καλά ραφιναρισμένη αλλά πάντα εύθραυστη λυκοφιλία, εξαιτίας της χρόνιας ιστορικής αντιπαλότητας των δύο χωρών και την συνεπακόλουθη έλλειψη εμπιστοσύνης των Ρώσων πρός τους Τούρκους.
Η περιοχή της Μέσης Ανατολής, η οποία ένωσε τις δύο χώρες, με τη Συρία να αποτέλεί κοινό παρονομαστή των πολιτικών, εμπορικών και γεωπολιτικών τους στρατηγικών, έμελλε και να τους χωρίσει, αφού η φιλοσυριακή πολιτική την οποία επέδειξε η Τουρκία ενισχύοντας την άνοδο του Άσαντ στη διακυβέρνηση της Συρίας – ενός απο τους ισχυρότερους συμμάχους της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή – τερματίστηκε με την ανάπτυξη της Αραβικής Άνοιξης.
Μιας άνοιξης που έφερε τον χειμώνα στις σχέσεις Τουρκίας και Συρίας, αφού με την έναρξη του εμφυλίου στη Συρία και την επαναπροσέγγιση του Ιράν απο τον Άσαντ, η Τουρκία τάχιστα τάχθηκε εναντίον του καθεστώτος Άσαντ, ενισχύοντας ανταρτικές ομάδες, αρκετές των οποίων είχαν στενές σχέσεις με τον ISIS. Έτσι Ρωσία και Τουρκία τάχθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα.
Σίγουρα, το στρατόπεδο της “Αρκούδας” είναι και εκείνο που κερδίζει όχι μόνο τις εντυπώσεις αλλά και στα σημεία τον αντίπαλο Ερντογάν.
Έναν Ερντογάν, ο οποίος μή γνωρίζοντας πως να αντιδράσει πλέον, διότι ίσως αναμένοντας μια σπασμωδικη αντίδραση του Πούτιν, η οποία μπορεί και να τον δικαίωνε στα μάτια της Αμερικής και της Δύσης, τώρα πλέον ανήμπορος και κολλημένος στον τοίχο δέχεται τα σφοδρά και αλλεπάληλα χτυπήματα του αντιπάλου του, ο οποίος απαξιώνοτας να αντποκριθεί στα τηλεφωνικά του καλέσματα επιδεικνύει με τον εντυπωσιακότερο τρόπο την εικόνα ενός ηγέτη ο οποίος γνωρίζει τη μέθοδο προάσπισης των συμφερόντων της χωράς του και του λαού του.
Τα χυπήματα είναι σφοδρά, αφού ο οικονομικός πόλεμος που ανακοίνωσε την Πέμπτη η Μόσχα, με πάγωμα μιας σειράς οικονομικών δραστηριοτήτων με την Τουρκία, όπως ο τουρισμός και η ενεργειακή συνεργασία, μόλις άρχισε.
Σε στρατιωτικό επίπεδο, τα τύμπανα του πολέμου πλέον ακούγονται με ηχηρότατο τρόπο, με τους S-400 να έχουν αναπτυχθεί στη Συρία και ¨λοκάροντας¨ κάθε τουρκικό αεροσκάφος, με το Moskva να πλέει στην Μεσόγειο, ενώ επιπλέον αεροσκάφη Su-34 και Su-30SM να μετακινούνται στη Συρία, παράλληλα με συνεχόμενους βομβαρδισμούς να λαμβάνουν χώρα με αμείωτη σφοδρότητα στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας.
Ο Πούτιν θρηνεί και μαζί του ένα ολόκληρο έθνος και ολόκληρη η Δύση σοκαρισμένη τόσο από τον άνανδρο θάνατο του Ρώσου πιλότου όσο και την ανεκδιήγητη βεβήλωση της σορού του γενναίου αυτού άνδρα, γυρνώντας μας στις σελίδες της Ιστορίας και υπενθυμίζοντάς μας την διαφορετικότητα της κουλτούρας και του πολιτισμού μας και την απογοητευτική συνειδητοποίηση ότι το Τούρκικο κράτος, ίσως δεν καταφέρει να ολοκληρώσει την προσπάθειά του να προλάβει τους σύγχρονους καιρούς και τις εξελίξεις.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια