Η ουσία των προγραμματικών δηλώσεων του Τσίπρα στη Βουλή

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

«Προβληματική» κρίθηκε από τους περισσότερους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων Τσίπρα, ενός -ούτως ή άλλως- βαρέος και τεχνοκρατικού κειμένου. Παρά την καλή ορθοφωνία του ο πρωθυπουργός κούρασε το σώμα.

Η ουσία των προγραμματικών δηλώσεων Τσίπρα, όμως, δεν υπήρξε καθόλου προβληματική.
Μελέτησα λέξη λέξη το περιεχόμενο της ομιλίας και, αν κάνετε το πείραμα να τη διαβάσετε από το γραπτό κείμενο, χωρίς να ξέρετε το πρόσωπο του ομιλητή, θα καταλήξετε σε ένα πρώτο ενδιαφέρον συμπέρασμα: Μπορείτε κάλλιστα να την αποδώσετε σε έναν συντηρητικό πολιτικό. Τουλάχιστον τρεις φορές επανέλαβε τη βλάσφημο για την Αριστερά λέξη «ανταγωνιστικότητα». Αλλες τόσες τις λέξεις «επενδύσεις» και «ιδιωτικοποιήσεις». Δεσμεύτηκε για πρώτη φορά ότι οι επενδύσεις θα γίνονται από έναν ειδικό φορέα που θα μπορεί να εγκρίνει επενδυτικά σχέδια «ακόμη και με Προεδρικό Διάταγμα».

Ομολόγησε θαρραλέα ότι το ασφαλιστικό σύστημα έχει «πρόβλημα βιωσιμότητας», το οποίο θέλει να λύσει από το σκέλος των εσόδων. Δεσμεύτηκε ότι ο ενδιάμεσος φορέας για τα «κόκκινα» δάνεια θα βοηθήσει μόνον όσους «αποδεδειγμένα δεν έχουν να πληρώσουν» και σημείωσε ότι θα καταβληθεί προσπάθεια για την «αποφυγή» -όχι την ακύρωση- των πλειστηριασμών. Αναγνώρισε ότι η λύση για την υπόθεση του χρέους μπορεί να έρθει μόνο με «επιμήκυνση, σταθερά επιτόκια, ρήτρα ανάπτυξης, περίοδο χάριτος», καμία σχέση με τις θεωρίες περί διαγραφής. Με δυο λόγια, ο Τσίπρας φαίνεται να μετακινείται από τον μαξιμαλισμό στον ρεαλισμό. Και επειδή ξέρει ποιον γολγοθά πρέπει να ανέβει, κατέφυγε στη δοκιμασμένη συνταγή της... υπνηλίας.

Λίγοι, ωστόσο, κατάλαβαν ότι αυτή η φαινομενικά αδιάφορη ομιλία του κυρίου πρωθυπουργού, κατά τη διάρκεια της οποίας έδειχνε να επαναλαμβάνει γνωστά πράγματα, περιέχει τρεις πολιτικές παγίδες που έχουν στόχο να τον κρατήσουν ζωντανό στο παιχνίδι όταν αρχίσει η μεγάλη φθορά: Το Σύνταγμα, ο νόμος κατά του «ολιγαρχικού καθεστώτος των ΜΜΕ» και ο εκλογικός νόμος.

Πάνω σε αυτές θα επιχειρήσει να ικανοποιήσει αυτό που εκείνος ονόμασε «αίσθημα δικαίου». Θα είναι εύκολο; Δεν θα είναι. Αλλά οι παλαιότεροι ξέρουμε καλά την ιδεολογική φόρτιση, τις διαχωριστικές γραμμές και τις πολιτικές θύελλες που μπορεί να σηκώσει μια συνταγματική αναθεώρηση, αν ο εισηγητής της δεν είναι άτολμος, τελευταία η αναθεώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1985 που άλλαξε τους συσχετισμούς στο πολίτευμα και έδωσε ώθηση στην εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και ο εκλογικός νόμος, το ίδιο και ο νόμος για τα ΜΜΕ. Προσοχή λοιπόν, ο Τσίπρας δεν είναι αναλώσιμος.

Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.